Het is wat mij betreft een kort nachtje. We moeten weer vroeg op. We hebben in onze groep nogal wat Groningers en import-Groningers. Deze kunnen ons natuurlijk precies vertellen wat het beste tijdstip is om door deze mooie provincie ("Er gaat niets boven Groningen") te crossen. Om half 9 moeten we al van ze vertrekken, ze zijn streng. We gaan vandaag door de stad heen en dat schijnt nogal wat tijd te kosten.
Ik zie niets anders van Delfzijl dan de steiger en het toiletgebouw van de zeilvereniging. Die zijn beiden mooi. Op de steiger hebben ze handige klampen (een andere naam kan ik er niet voor bedenken) gemonteerd waar men de electriciteitskabels door kan leggen. Dan slingeren die niet als een bos spaghetti over de grond. Dat scheelt een heleboel struikelpartijen en ziet er een stuk georganiseerder uit.
Het toiletgebouw is een ark van twee etages. Wat een ruimte daar onderin! Omdat de afvoer van de douches onder het waterniveau zit, moet je na afloop van je badderpartij met de waterstofzuiger het water wegzuigen. Handig opgelost.
Om half tien zijn we daadwerkelijk door de zeesluis en varen we in een konvooi van negen schepen door het Eemskanaal. Een lange rechte vaarweg met gelukkig niet veel vrachtverkeer. Het komt misschien door de aangename temperatuur en het zonnetje dat het er lang niet zo onvriendelijk uitziet als ik me voorgesteld had.
Aan dat vriendelijke komt gauw een eind. Hoe dichter we bij de stad Groningen komen, hoe bewolkter het wordt. We moeten een half uur voor een brug wachten. Wanneer we er eindelijk door kunnen, sluit nog een hele sluislading schepen achter ons aan. Auke en Elliott zijn ondertussen afgehaakt. Zij leggen de boot in een jachthaven ergens hier.
We zijn nu met een groep van meer dan vijftien boten. Langs het Groninger museum en het Centraal Station; wat een gemier door die smalle binnenstad. Het duurt eindeloos voordat een brug opengaat en ondertussen liggen al die boten maar rondjes te draaien. Twee grote jachten dringen onhandig voor. Nico geeft ze in sappig Amsterdams van katoen. Bravo! Ze schrikken zo dat ze gelijk afhaken. Die zien we niet meer terug. Het begint onderhand te regenen. Eerst zachtjes en daarna steeds harder.
Gelukkig zijn er ook positieve zaken te melden: Gerard en Eke pikken in de stad dochter Eva op. Dirk en Fre worden vanaf de kant toegezwaaid door dochter en kleinkinderen. Wat een welkom!
Onze stuurlui zijn ondertussen kleddernat. Besloten wordt om niet door te varen naar Zoutkamp maar om al eerder te stoppen in Garnwerd. Niet vanwege de prachtige jachthavenaccomodatie, want die is er (nog) niet. Wel vanwege het bekende restaurant Hammingh waar je overheerlijk schijnt te kunnen eten. En wat lekker troostvoer voor deze natte afsluiting van de tocht hebben we wel nodig!
Morgen weer een lange dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten