135. Regen

Gisteravond hebben we nog even een loopje door Elburg gemaakt. Arme Joris wil thuis nooit zoveel wandelen maar hier moet hij wel mee. En eerlijk is eerlijk, al die lekkere vreemde geurtjes maken het wel iets interessanter voor hem. De kermis draait op volle toeren. Bakvismeisjes hebben het erg druk met het bespreken van de aanwezige boys. Om 11 uur gaat de muziek uit. Gelukkig blijven we 's nachts verschoond van 'leuke grappen' van dronken Veluwse jeugd en slapen we rustig door.

We worden wakker met nu en dan regen. Er is bijna geen wind en het is niet koud. Toch maar weer helemaal aanjurken, op dikke regenbuien voorbereid. Tegen 11 uur vertrekken we. De wind is recht achter. Nou ja, het mag de naam wind eigenlijk niet hebben. Heel dapper proberen we nog even te zeilen, maar we liggen bijna stil. Toch de motor maar weer aan. Het stuk Randmeer ten noorden van Elburg wordt steeds stiller en steeds smaller. Het is minder bebost en het ziet er eenzaam en verlaten uit. We komen wel heel veel velden met zwanen tegen. Die hebben hier blijkbaar een prima broed-/rustgebied?

Waarschuwt de Wateralmanak nog voor: 'mogelijke lange wachttijden in het hoogseizoen door drukke recreatievaart', wij liggen in het hoogseizoen met drie bootjes in de sluis. De sluislichting van noord naar zuid is daarentegen wel veel drukker. Voornamelijk motorjachtjes; veel zeilboten zien je hier niet.
Terwijl we geschut worden, zien we met hoge snelheid de Kompaan aan komen varen. Die zit dus een lichting achter ons.

Op het Ketelmeer valt er nog steeds niets te zeilen. Het beetje wind dat er is, is gedraaid en komt nu bijna recht van voren. Het begint ook nog te stortregenen. Geen ideaal weer om gezellig wat te laveren. We besluiten hier geen stop te maken maar door te varen. Met dit troosteloze weer is liggen wachten in de haven ook geen pretje. We gaan de Ketelbrug onderdoor, richting Urk.

Eerst zullen we nog doorvaren naar Stavoren, maar het regent zo verschrikkelijk hard dat we daar vanaf zien. Het zicht is praktisch nul en we snakken naar lekker droog binnen zitten met een hete kop thee.



In Urk vinden we een plekje langs de kade. Er komen meer doornatte schippers binnen varen. Zodra de regen is gestopt, hijsen we ons druipnatte grootzeil om te drogen. Alle zeilpakken gaan ook naar buiten; altijd weer een vrolijk gezicht!

- Posted using BlogPress from my iPad

134. Vlagerig

Als we terugkomen van een loopje ligt daar plotseling een andere NB aan de steiger. De 'Kompaan' met haar nieuwe eigenaren. We maken kennis, bekijken elkaars boten en drinken samen koffie. Leuk detail is dat de familie vanuit Zeeland ook op weg is naar de Wadden. Nog leuker is dat zij, net als wij, ook een grotere boot ingeruild hebben voor een kleinere. Ik vind dat van hen een extra moedige beslissing omdat ze nog twee opgroeiende kinderen mee hebben. We wisselen gegevens uit; we zullen elkaar vast nog wel een keer tegenkomen deze vakantie.

Aan het eind van de ochtend verlaten we Harderwijk. Er staat een stevige bries. Zeker kracht 5 met uitschieters. Gelukkig hebben we hem ruim tot mee. Het water is donkergroen en er rollen grote schuimkoppen voorbij. Wie zegt dat het op de Randmeren niet kan spoken?

Alleen al op de fok varen we 5 knopen. De wind is erg vlagerig. We weten niet of dat kenmerkend voor dit gebied of gewoon toeval is. Op het ene moment staat er 8 knopen wind en binnen een paar seconden is het 25. Verraderlijk weer; eigenlijk precies hetzelfde als gisteren. Na een tijdje krijgen we de wind recht achter en valt er met de zelfkerende fok niets meer te beginnen. Hij zwiept van links naar rechts en doet niets meer. De fok gaat omlaag en en het gereefde grootzeil omhoog. Zelfs wij met onze geringe diepgang moeten de vaargeul goed aanhouden, daarbuiten is het erg ondiep. Nu en dan maken we daarom een gecontroleerde gijp, maar het vaart verder prima. Wel even de aandacht erbij houden zodat je niet de giek om je oren krijgt.

We vliegen het meer over. Nu en dan wordt het heel donker en krijgen we een flinke bui over ons heen. We hebben ons vooraf gelukkig helemaal in het pak gehesen, inclusief laarzen. Als voorzorgsmaatregel, want als eenmaal de gewone kleren nat zijn, duurt het lang voordat je ze weer droog hebt.

Voor de opening van de brug bij Elburg moeten we een telefoonnummer bellen. Dat is voor mij voor het eerst. Aan de andere kant van de lijn krijg je een bandje die je aanvraag 'honoreert'... Het duurt lang en we moeten met harde wind op de kont heel wat manoeuvreren om de boot recht voor de brug te houden.

We varen Elburg binnen tot bijna in het centrum. We zien het al van verre: het is kermis. De herrie valt gelukkig mee. Het is wel gezellig druk in de stad.

De havenmeester heeft, omdat we zo ondiep zijn, een mooi plekje voor ons langs de kant bij het Havenkantoor. Hij is gek van ons bootje. Hij loopt vaak langs en zegt dan elke keer weer: 'Wat een mooie boot'. De hele middag wisselen buien en zon elkaar af. We gaan met rugzak en grote tas de stad in en slaan een flinke slag bij de plaatselijke JUMBO. Alle voorraden zijn aangevuld, we kunnen morgen zo weer verder.


- Posted using BlogPress from my iPad

133. Gepiep en geblaf

Om het trieste gevoel compleet te maken, begint het in de avond ook nog te regenen. Van een interessante wandeling door Spakenburg komt dus niets. Daarvoor in de plaats gaan we maar tv kijken op het notebook. Goed dat we maar een bescheiden bootje hebben want het scherm is heel klein maar voldoet voor ons prima. Het zit niet mee vandaag want de zwemdames zien geen kans om het goud te pakken. Het wordt 'maar' zilver. Mooi genoeg wat mij betreft.

Het duurt lang, heel lang voordat we eindelijk slapen. We worden geterroriseerd door een aantal muggen. Hebben we er net een dood, komt er weer een ander tevoorschijn. Dan draait de wind en besluit om een uur of vier een van onze vallen gezellig te gaan klapperen. Bob klimt door het voorluik naar buiten om hem vast te zetten. Helaas komen bij deze actie weer wat muggen naar binnen en zo zijn we nog wel even bezig. Nee, Spakenburg is ons niet goed gezind.

Gelukkig schijnt de zon vanmorgen en het is droog. Even gauw buiten eten en dan als de wiedeweerga hier weg. Om 10 uur zijn we alweer op pad. Op weg naar de Nijkerkersluis komt er een hele donkere lucht over ons heen. Met een beetje geluk houden we het net droog. Wat een verschil: de sluizen hier en die van vorig jaar in Zeeland! Daar was het dringen en stapelen, hier is het stil en gaat alles rustig en gemoedelijk. Er staat zelfs een (niet-zo-stoere) steward klaar om een lijntje aan te pakken. Waarom weet ik niet want je zou hier ook bijna achterstevoren door de sluis kunnen varen zonder dat iemand er last van heeft.

Ondanks de donkerblauwe lucht blijft het droog en zeilen we met een klein zonnetje richting Harderwijk. Het begint harder te waaien en op het Wolderwijd komen er plotseling vlagen met windkracht 5 over ons heen. We draaien de kluiver in.

In Harderwijk vinden we een plek in de jachthaven naast het Dolfinarium. We horen vanuit de kuip de dolfijnen piepen en de zeehonden blaffen... Het stadscentrum is groot, druk en gezellig. Overal eettentjes en terrasjes. Prachtige oude, smalle straatjes met mooi gerestaureerde huisjes. Ik zal hier vroeger ooit geweest zijn, maar ik kan me er niets meer van herinneren.

- Posted using BlogPress from my iPad

132. Rust

Het verwachte onweer blijft uit en het regent niet veel vannacht. De echte buien zijn blijkbaar tot de Noordzeekust beperkt gebleven.

We doen het rustig aan en tegen twaalven verlaten we de haven. Het eerste stuk kunnen we nog zeilen. Grappig genoeg zijn zowel de windvaan als de windmeter verstrikt geraakt in spinnenwebben. Geen van beide doet het meer. Dat is voor het eerst dat dat ons overkomt; maar dat is lastig zeilen! Pas als er even een wat harder windvlaagje langskomt, raken ze los.

Vlak voor de Stichtse Brug geven we het op en gaat de motor aan. Hoewel het zaterdag is, is het hier vreselijk rustig. Geen vrachtverkeer en maar weinig zeilboten. Alleen wat motorjachtjes passeren ons. Zou het hier altijd zo stil zijn of is iedereen op vakantie naar Friesland of het IJselmeer? We zetten koers richting Spakenburg.

De haven naar het dorp is smal en ligt vol. Dus moeten we de 'Nieuwe Haven' in. Vervallen en ongezellig. Het grenst aan een bouwput waar volgend jaar de echte nieuwe jachthaven klaar moet zijn. Het sanitairgebouw is al gesloopt. Naast het havenkantoortje zijn daarom twee Dixies neergezet... Als je een toiletgebouw wilt gebruiken, moet je via het dorp naar het gebouw aan de andere kant van het water. Dat is lekker als je hoge nood hebt! Jammergenoeg vertelt de havenmeester dit pas nadat we betaald hebben. De prijs is weliswaar laag, maar dat maakt het wat mij betreft niet goed...

Het centrum is druk en gezellig. Er is een hele grote markt met de wereld aan viskramen, dames in klederdracht en heel veel terrasjes. Spakenburg heeft overduidelijk een regionale functie als winkelhart van de Veluwerand. Verder vallen natuurlijk alle Botters op. Ze liggen rijen dik geparkeerd in de gracht. Er is zelfs nog een Botterwerf in gebruik. De hellingen zijn bezet met schepen.
Het blijft de rest van de avond stil. Weinig gasten te zien en niemand om een praatje mee te maken. Morgen weer heel snel verder!

- Posted using BlogPress from my iPad

131. Tropisch

Volgens de verwachtingen is het de laatste tropische dag vandaag. Vanavond komt er onweer en vanaf morgen wordt het kouder en wisselvalliger. We vinden het niet zo heel erg want deze hitte is minder draaglijk dan die in de Carieb.

Aan het eind van de ochtend verlaten we Muiden en motoren we richting Naarden. Het is bladstil. En ja, het bewijs wordt geleverd: we kunnen echt onder de Hollandse Brug door! Het barst hier van de waterplanten; we zijn benieuwd of we zonder aanhangsels de haven bereiken.

De jachthaven van Naarden is vanaf het water niet te zien. Er is een opening tussen de bomen waar je tussendoor moet varen en dan pas komt de enorme haven in beeld. Vriendelijk en gastvrij en gelegen in een prachtige omgeving. We mogen gratis fietsen lenen om mee op stap te gaan. Helaas is er geen mandje voor de hond aanwezig. Dat lossen we op door in de scheepswinkel een kratje te kopen. Bob bindt het met touwtjes op de bagagedrager en Joris heeft zo een prima uitzichtplek. Hij blijft ook rustig zitten. Tsja, hij is ondertussen met al die huurfietsen op de Waddeneilanden wel wat gewend!

Bewapend met een heleboel drinken fietsen we naar Naarden. Een leuk stadje met kleine straatjes, dure winkeltjes en een duur publiek (aan de auto's te zien). Daar omheen een enorme vesting. Veel groter dan we hadden gedacht. Prachtige groene glooiende heuvels en brede grachten.

We liggen ditmaal wel op een A-locatie passantensteiger... Aan een grasstrook met hoge bomen. Ideaal voor de broodnodige schaduw. We liggen rustig te relaxen als de 'Parel' langskomt; op weg naar hun vaste ligplaats. Jur en Margaretha zijn aan het einde van hun vakantie. Ze komen nog even langszij liggen om iets te drinken voordat ze op huis aangaan.

Het raakt bewolkt en het wordt steeds donkerder. Op de buienradar zien we dat de regen- en onweersbuien ons alleen maar zullen schampen. Dadelijk wat kokkerellen, daarna lekker onder de douche in het luxe douchegebouw en dan: een rustige avond! De tv-verbinding lijkt te werken dus dat wordt wel even naar de opening van de Olympische Spelen kijken straks!

- Posted using BlogPress from my iPad

130. Heerlijk zeilen!

Het voelt zowaar een beetje fris vanmorgen. Het waait ook wat harder. Zouden we dan eindelijk een dag lekker kunnen zeilen? Het lijkt er op.

Ruim na de koffie vertrekken we uit M'dam zoals de mensen het hier achterop hun boot hebben staan. Dat lijkt verdacht veel op A'dam en zo voelt het ook. Bob merkte vanmorgen op dat het lijkt alsof de mensen hier geen Nederlands verstaan: niemand geeft antwoord als je ze goedemorgen wenst...

Buiten waait het een knoop of 10 tot 12. Wat een genot! De hele Gouwzee is bezeild en rond de lunch stuiven we aan de wind met 5 knopen richting het Paard van Marken.

We ronden het Paard en we doen de gennaker erop. De rest van de zeilen gaan naar beneden. En zo schommelen we met ruime wind en een lekkere vaart naar Muiden. Wind, zon en zowaar geen vliegjes!

In Muiden kunnen we gelukkig terecht bij de 'Koninklijke'; we doen het niet voor minder. De 'Groene Draeck' van de Koninklijke familie ligt een paar steigers verderop geduldig in haar box te wachten. We hebben een prachtig plekje langszij een drijfsteiger, tegenover het Muiderslot.

Ons eerste loopje gaat gelijk naar de 'zee'sluis. Het is een jaar of 45 geleden dat ik hier voor het eerst met mijn ouders en hun motorbootje doorheen voer. Het is nog net zo druk en gezellig als toen. Bij 'Ome Ko' zitten we in het zonnetje op het terras direct naast de sluis. We drinken wat en eten een hapje. Dit is genieten! Onderwijl amuseren we ons met de capriolen die de bootjesmensen uithalen.

Een wandeling naar de nabij gelegen vesting gaan we zeker ook nog maken. Maar eerst moet Joris even bijkomen van alle vermoeienissen. Het is wat, als je met een bejaarde op stap bent...

- Posted using BlogPress from my iPad

129. Gennaker, of toch weer niet?

We hebben gisteravond met Joris nog even door Enkhuizen gelopen. Pas om een uur of negen werd de temperatuur draaglijk genoeg om nog een blokje om te gaan. Wat een hitte!

Geheel tegen onze verwachtingen in was het in de Binnenhaven helemaal niet druk. Waar zijn al die vakantiegangers gebleven? Op de terugweg liepen we langs een steiger waaraan we vanuit de verte een andere NB24, ook lid van de club, hadden zien liggen: de 'Kermit'. We hebben gezellig elkaars boten bekeken en het was al gauw laat voordat we in bed lagen. Overal waren de kuipen van boten door kaarsjes en olielampen verlicht en zat men gezellig te borrelen. Zo zou het in de zomervakantie alle dagen moeten zijn!

Vanochtend worden we door de warmte al vroeg wakker. Om 9.45 uur verlaten we de haven en om 10.20 uur zijn we door de sluis van het Naviduct. We beginnen met een zwakke, ruime wind. Het grootzeil gaat op en daarna de gennaker. Het hijsen gaat steeds vlotter. Gedurende een klein uurtje halen we nog een beetje snelheid, maar dan is de wind weer op. Het blauwe gevaar gaat weer naar beneden en de motor moet erbij aan. Niet veel later is het water van het Markermeer spiegelglad. We hebben het zelden zo gezien. De vliegjes komen weer in grote getalen tevoorschijn en het is bloedje heet. Het had zo'n leuk zeiltochtje kunnen zijn!

We gaan naar Monnickendam want daar zijn we met de boot nooit eerder geweest. Eigenlijk hebben we een hekel aan de Gouwzee vanwege alle drijvende waterplanten. Van die taaie, lange slierten in je schroef en tussen je roer, dat hebben we al een keer meegemaakt; daar word je niet blij van. En het water is nog zo koud... We spreken af dat mochten we verstrikt raken in grote bossen groen, dan gaat Bob te water!

In jachthaven Hemmeland meren we in eerste instantie af aan de passantensteiger. Meestal is dat een steiger op A-locatie. Je wilt als havenmeester tenslotte graag dat je gasten terugkomen. Niet hier. Het lijkt meer op een stukje van een industrieterrein dan op een jachthaven. Bovendien drijft er allemaal rotzooi langs de kant. Niet echt gezellig. We verhuizen daarom naar een box.

Tenminste dat is het plan, maar de motor denkt daar anders over. Bob hoort dat er niet voldoende koelwater uit de uitlaat komt en meert razendsnel af aan de eerste de beste lege steiger. Bakskist open en de hele inhoud eruit om het wierfilter te controleren. Daar is niets mis mee. Daarna het motorcompartiment open en de impellor controleren. Die is nog heel. Uiteindelijk in het pietepeuterige keukenkastje de aanzuigslang boven de afsluiter demonteren. En ja hoor, daar zitten allerlei plantenresten in. Met dank aan de 'luxe' passantensteiger! Dit alles onder een brandende zon en met een temperatuur van een graadje of 30. Arme Bob!

We zijn moe, vies, uitgedroogd en oververhit als we tenslotte in een box liggen. We racen het toiletgebouw binnen en beginnen met een langdurige opfrisbeurt. Onnodig te melden dat we daarna geen puf meer hebben om te koken. We lopen (alweer via een industrieterrein) naar de oude kern en trakteren onszelf op een lekker etentje. Die Gouwzee, dat is toch niet ons ding. Voorlopig zien ze ons hier niet terug! Monnickendam hadden we ons trouwens heel anders voorgesteld. Wat groter en wat gezelliger. Het oude gedeelte is een beetje vergane glorie en er valt niet veel te beleven. Tenminste, wij hebben het niet gevonden.


- Posted using BlogPress from my iPad

128. Caribisch zeilen

We worden wakker met de zon in de kuip. Het is bijna bladstil en de temperatuur stijgt al gauw weer naar tropische waarden.

Om half 11 verlaten we Hindeloopen. Eerst op de motor want het zuchtje wind dat er is, staat -inderdaad- tegen. Vlak voor Stavoren begint het een ietsepietsie te waaien. We besluiten daarom om door te varen naar Enkhuizen. Zijn we daar alvast. Aan het eind van de week zou het uit het zuiden gaan waaien en dan willen we toch wel bij de Randmeren zijn. En, op het water is het nu vast stukken aangenamer dan in een haven.

Voor de verandering pakken we de stuurautomaat erbij. We gebruiken hem haast nooit. Een mooie gelegenheid om hem weer eens uit te proberen. Het gaat prima. Wij zitten dik ingesmeerd met zonnebrand, in bikini en zwembroek lekker in de zon, de automaat doet het 'werk'. Dit doet ons wel heel erg denken aan zeilen in de Carieb!

Joris hebben we, na wat tegenwerpingen van zijn zijde, gestald in het gangboord. Daar ligt hij lekker in de schaduw.



Na verloop van tijd wordt het water steeds gladder en onze snelheid steeds minder. Zodra we onder de 1 knoop gaan varen, gaat de motor aan en de zeilen naar beneden en hup daar zijn de vliegjes weer... Rotbeesten!

Om een uur of drie zijn we in Enkhuizen. We gaan dit keer maar niet in de kom liggen maar kiezen heel luxe voor de jachthaven. We hebben namelijk behoefte aan lekkere douches om de dooie vliegjes van ons af te spoelen. Aan warm water om de boot mee te schrobben (alweer voor die dooie beestjes). Aan electriciteit om de koelbox op stand tien mee te zetten. Aan warm water uit de kraan om onze bezweette shirtjes mee te wassen. Aan schaduw om in te zitten. Aan een winkeltje dichtbij om niet te ver te hoeven lopen. En aan WiFi natuurlijk! De laatste dagen is dat steeds niet gelukt en we moeten het thuisfront toch eens iets van ons laten horen!

- Posted using BlogPress from my iPad

127. Vliegjes

We hebben vakantie en eindelijk, hoe is het mogelijk, wordt het gelijk mooi weer. Waar hebben we dat aan verdiend? Hebben de Zuiderlingen al drie weken vakantie met alleen maar regen en harde wind, nu wordt het anders. Er is droog en warm weer voorspeld voor de hele week! Arme Kris (SailingLeisure17), was hij nu maar vrij geweest.

De oorspronkelijke plannen waren om eerst richting Texel te gaan; een blik over de rijen wachtenden voor de sluis van Kornwerd doet ons anders besluiten. Om eerlijk te zijn spreekt een lange rit 'wind tegen stroom' ons ook niet erg aan, dus wat dat betreft komt het wel goed uit. De eilanden bewaren we dan maar tot het tweede deel van onze vakantie, wanneer alweer een heleboel vakantiegangers naar huis zijn.

Het was niet afgesproken, maar de wind zakt in en de vliegjes komen tevoorschijn. Voor ons een teken om zo snel mogelijk een haven in te duiken. Gek word je ervan. Ze steken niet maar zitten overal aan en op. Je durft op het laatst nergens meer te gaan zitten. Na verloop van tijd staat het beetje wind dat er nog is, recht tegen. De motor er dus maar bij aan. De eerste stop wordt noodgedwongen Hindeloopen. Niet erg want de kom is gezellig vol, warm en zonnig. Wij passen er gelukkig makkelijk bij en het grote genieten begint: mensen en bootjes kijken. Stukje vis en een koud wit wijntje erbij en de dag kan niet meer stuk!


- Posted using BlogPress from my iPad

126. Gennaker

Eindelijk wordt eens niet het HELE weekend storm en regen voorspeld, dus we nemen de gok en gaan uit zeilen.

jachthaven

Het is natuurlijk niet helemaal droog, dus zaterdag wachten we eerst de grootste regenbuien af voordat we naar Makkum rijden. Het is intussen al middag wanneer we de trossen losgooien. We willen een lekker eindje varen en kiezen daarom voor Medemblik. Het zeilt heerlijk en tegen de avond arriveren we ter plekke. De kades liggen vol met grote boten, de brug staat open en we besluiten lekker in de binnenhaven te gaan liggen. Achteraf een goed idee want het is daar heerlijk windstil. Het zonnetje schijnt en we kunnen nog tot laat buiten zitten.


De zondag begint wederom met regen. We zien op de buienradar van de havenmeester (zelf hebben we geen enkele ontvangst) dat om een uur of twaalf het ergste zal zijn  gepasseerd. We doen het rustig aan en inderdaad, om half 12 wordt het droog en gooien we de trossen los.

We beginnen met een ruime wind, windkracht 3. Ideaal om de gennaker maar weer eens uit zijn zak te halen. We gaan vooruit, want ditmaal zit hij in één keer goed: geen gedraaide slang en geen lijnen in de war. Het loopt heerlijk. Jammer genoeg wordt na verloop van tijd de lucht achter ons steeds donkerder en steeds dreigender. De wind trekt aan en het begint wat te spetteren. Uit voorzorg gaat de grote blauwe lap er maar weer af; we willen hem wel graag heel houden. Langzamerhand gaat het van windkracht 4 naar windkracht 5. We hebben een trui, zeilpak, laarzen en reddingsvest aan. Zomer in Holland. 

Het is nog even hard werken net voor Makkum. De golven worden steeds hoger, we surfen er overheen. Na verloop van tijd moet de kluiver er ook aan geloven. Het IJsselmeerwater steekt donkergroen af tegen de donkerblauwe lucht. Een mooi gezicht, maar ik zie liever een zonnetje in een wolkenloze hemel.

In de jachthaven genieten we nog even na van een stoere tocht met een welverdiend drankje en een dood visje. Het was zeker geen schitterend weer, maar we hebben wel een prachtig weekend gehad! 

125. Aankomst Zeevonk in Harlingen

Vandaag stond in het teken van de aankomst van de Zeevonk.

De boot waarmee we de oceaan zijn overgestoken, is vandaag na 8 jaar zeilen in de Carieb weer op haar thuisbasis Harlingen teruggekeerd.

Niet met ons aan boord, want wij zijn afgestapt op de Azoren; het werk riep… De laatste etappe van de Azoren naar Nederland, is mijn zus meegevaren. Zij is gisteren in Den Helder afgestapt, waar de twee dochters van Henk en Joke zijn opgestapt.

Een klein welkomstcomité op de kant met, hoe kan het ook anders, Friese vlaggen in de hand. Echt Hollands weer: regen met nu en dan een bui. Dat mocht de pret niet drukken, want het werd desondanks toch een feestelijk onthaal.

Het is raar om de boot weer terug te zien. Nog maar kortgeleden zeilden we met haar midden op de oceaan en nu ligt ze alweer hier. Bijna niet te bevatten.

Filmpje:

(voor de beste kwaliteit: beeldvullend en 720p HD)

124. Hindeloopen

Sogno d'Oro

Eindelijk weer eens een weekend waarin we kunnen zeilen! We gaan vrijdagmiddag al naar Makkum. Het is verbazingwekkend hoeveel bekenden we op de Marina tegenkomen. Het lijkt wel of iedereen zich hier verzameld heeft; tot onze naaste buren aan toe! Er ligt ook een een echtpaar met een Midget 26 als passant. Ze weten van het bestaan van Henk van de Sogno d'Oro af en nodigen me spontaan uit aan boord om de boot te bekijken. Wat een ruimte! Het blijft een leuke boot. Het waait hard en we besluiten lekker in de haven te blijven.

We worden wakker met het zonnetje in de kuip. Dick en Johanna horen van hun Midget-buren dat we er ook zijn en komen nieuwsgierig naar onze belevenissen met de Zeevonk informeren. Het is zomaar 12 uur voordat we vertrekken.

Zuid tot zuidwestenwind, dus dat betekent kruisen. Het waait 15 tot 20 knopen en het schiet lekker op. Niet van die benauwde slagen. Na verloop van tijd draait de wind meer naar het westen en kunnen we lekker met halve wind zeilen. Dat is een ideale koers voor de NB. Hij ligt dan als een huis en zeilt als een speer. We koersen naar Hindeloopen. Dat is ver genoeg met deze wind...

In het kommetje is het weer net zo gezellig als anders. Michiel en Alies komen 's avonds nog even langs, gezellig een bakkie doen en een rondje lopen.

Hindeloopen

Zondag staat er een dikke 6 met uitschieters tot 8. Dat wisten we van tevoren dus we hadden al ingecalculeerd om lekker een dagje vanuit de kuip van de gezelligheid van Hindeloopen te genieten. Het blijft droog, het zonnetje schijnt en we liggen in de luwte van de kom. In de nabij gelegen Marina horen we de wind door het want gieren. Buiten staan grote koppen op het donkergroene water, maar bij ons komt de zonnebrand er zelfs aan te pas. Een visje en een ijsje eten, slenteren over de dijk en mensen kijken. Zo komen wij de dag wel door. Joris is niet zo lekker. Hij geeft over en is aan de diarree. Maar goed dat we het een dagje rustig aan doen. Zondagmiddag wordt het langzaam rustig met bootjes in de haven. Hoewel de vakanties in het zuiden van het land zijn begonnen, merken we daar nog niet veel van.

Maandag is de wind wat minder geworden en schijnt het zonnetje alweer. Om een uur of 11 vertrekken we richting Makkum. Het waait nog zo hard de goede kant op, dat we besluiten met een grote omweg naar huis te zeilen. Anders zijn we er al zo vroeg… Voor het filmpje, klik hier. Het gaat heerlijk en net als het om een uur of drie begint te betrekken, arriveren wij in de jachthaven. Even opruimen en hup naar huis. Daar wacht in de tuin een heerlijke koele witte wijn en een BBQ met vlees. Een heerlijk einde van een heerlijk weekend!