134. Vlagerig

Als we terugkomen van een loopje ligt daar plotseling een andere NB aan de steiger. De 'Kompaan' met haar nieuwe eigenaren. We maken kennis, bekijken elkaars boten en drinken samen koffie. Leuk detail is dat de familie vanuit Zeeland ook op weg is naar de Wadden. Nog leuker is dat zij, net als wij, ook een grotere boot ingeruild hebben voor een kleinere. Ik vind dat van hen een extra moedige beslissing omdat ze nog twee opgroeiende kinderen mee hebben. We wisselen gegevens uit; we zullen elkaar vast nog wel een keer tegenkomen deze vakantie.

Aan het eind van de ochtend verlaten we Harderwijk. Er staat een stevige bries. Zeker kracht 5 met uitschieters. Gelukkig hebben we hem ruim tot mee. Het water is donkergroen en er rollen grote schuimkoppen voorbij. Wie zegt dat het op de Randmeren niet kan spoken?

Alleen al op de fok varen we 5 knopen. De wind is erg vlagerig. We weten niet of dat kenmerkend voor dit gebied of gewoon toeval is. Op het ene moment staat er 8 knopen wind en binnen een paar seconden is het 25. Verraderlijk weer; eigenlijk precies hetzelfde als gisteren. Na een tijdje krijgen we de wind recht achter en valt er met de zelfkerende fok niets meer te beginnen. Hij zwiept van links naar rechts en doet niets meer. De fok gaat omlaag en en het gereefde grootzeil omhoog. Zelfs wij met onze geringe diepgang moeten de vaargeul goed aanhouden, daarbuiten is het erg ondiep. Nu en dan maken we daarom een gecontroleerde gijp, maar het vaart verder prima. Wel even de aandacht erbij houden zodat je niet de giek om je oren krijgt.

We vliegen het meer over. Nu en dan wordt het heel donker en krijgen we een flinke bui over ons heen. We hebben ons vooraf gelukkig helemaal in het pak gehesen, inclusief laarzen. Als voorzorgsmaatregel, want als eenmaal de gewone kleren nat zijn, duurt het lang voordat je ze weer droog hebt.

Voor de opening van de brug bij Elburg moeten we een telefoonnummer bellen. Dat is voor mij voor het eerst. Aan de andere kant van de lijn krijg je een bandje die je aanvraag 'honoreert'... Het duurt lang en we moeten met harde wind op de kont heel wat manoeuvreren om de boot recht voor de brug te houden.

We varen Elburg binnen tot bijna in het centrum. We zien het al van verre: het is kermis. De herrie valt gelukkig mee. Het is wel gezellig druk in de stad.

De havenmeester heeft, omdat we zo ondiep zijn, een mooi plekje voor ons langs de kant bij het Havenkantoor. Hij is gek van ons bootje. Hij loopt vaak langs en zegt dan elke keer weer: 'Wat een mooie boot'. De hele middag wisselen buien en zon elkaar af. We gaan met rugzak en grote tas de stad in en slaan een flinke slag bij de plaatselijke JUMBO. Alle voorraden zijn aangevuld, we kunnen morgen zo weer verder.


- Posted using BlogPress from my iPad