374. Thuis!

De zon schijnt maar het is frisjes. Je merkt dat het al later in het seizoen is. Het is 's avonds merkbaar steeds vroeger donker, de nachten zijn al koud en vochtig. Het gras van het eilandje is drijfnat, dus: natte voeten als je naar het toiletgebouwtje loopt. Je moet er wat voor over hebben.

Om kwart voor negen maken we los, richting huis. We zijn vandaag precies vier weken onderweg. Wat een luxe. Maar we zijn ook wel een heel ietsiepietsie trots op onszelf dat we het samen een maand lang op nauwelijks vier vierkante meter leefruimte zo goed kunnen volhouden... Desalniettemin lokt onze eigen badkamer, wasmachine en een groot bed nu wel heel erg!

Met tegenwind motoren we over de Fluessen en door het Prinses Margrietkanaal; een lang(dradig) stuk water. De noordooster is koud. We zitten met lange broek en twee truien aan. Halverwege de middag arriveren bij ons huis. In de tuin is het minstens tien graden warmer dan onderweg! We ruimen de boot uit en de wasmachine in. Bob hijst alle zeilen en spuit ze af met zoet water. Daarna kunnen ze lekker drogen in het zonnetje.

Het definitieve einde van een heerlijke vakantie. Wanneer ik het logboek invul, blijkt dat we de afgelopen vier weken 499 mijl gevaren hebben. Dat is niet niks!

- Posted using BlogPress from my iPad

373. Stavoren

Bob en ik zijn al vroeg uit de veren. Om klokslag 9 uur staan we klaar om te vertrekken. Nico en Elly doen het iets rustiger aan want zij hoeven nog maar een klein stukje te varen, naar Monnickendam. We nemen afscheid van elkaar. Het was erg gezellig met zijn viertjes. We hebben gelachen, koffie gedronken, geborreld, zijn uit eten geweest en hebben met elkaar de omgeving verkend. Het fijne is dat ieder zijn eigen 'huisje' bij zich heeft en zich kan terugtrekken wanneer hij/zij dat wil. Samen maar toch apart.

De wind, kracht vier, is noordoost, recht tegen. Het eerste stuk zijn we aan het motorzeilen, net zo lang totdat we wat hoogte hebben. Er staan vervelende golven. We worden door elkaar geschud. Met wat hangen en wurgen en heel hoog varen, redden we het net tot aan Enkhuizen. Voor laveren hebben we geen tijd, we willen vandaag tot Stavoren komen zodat we morgen thuis zijn. Net zoals we het de hele vakantie al treffen, gaat de sluis open als we aan komen varen. Dat scheelt weer.

Op het IJsselmeer is het heerlijk zeilen. De golven zijn wat aangenamer en de wind is wat geruimd. We blijven erbij dat we het Markermeer een vervelend water vinden. We denken dat het komt omdat het ondieper is/omdat het een vervelende golfslag heeft/omdat er zoveel waterplanten zijn/omdat het niet zoveel leuke plaatsjes heeft. Geef ons maar het IJsselmeer. Daar zijn we bekend en voelen wij ons thuis.

Na een fantastische tocht, het is onbewolkt en niet te koud, gaat ook de sluis van Stavoren voor onze neus open. Er is nog net een klein plekje aan het eilandje waar de Sylke precies in past. Het lijkt wel of we opeens op een camping verzeild zijn geraakt. Overal kinderen aan het spelen en het zwemmen, mensen aan het barbecuen en picknicken, tentjes en campingstoeltjes. Er heerst een hele gezellige vakantiesfeer. Van schrik duiken wij uit ons vooronder onze eigen piepkleine vouwstoeltjes op. Voor het eerst deze vakantie. Heerlijk in het zonnetje smullen we van de kibbeling waar we zo lang naar uitgekeken hebben... Na de koffie maken we een verplicht rondje over de dijk en wandelen we naar de supermarkt. Die heeft zowaar op dit uur van de dag nog brood. Dat scheelt morgen eerst boodschappen doen. Dan kunnen we gelijk weg. Het huis roept ons...!

- Posted using BlogPress from my iPad

372. Durgerdam

We hebben een langzame start. Eerst croissantjes en een krant halen; kopje koffie erbij... De sluis draait toch niet eerder omdat de Velsertunnel gesloten is en de brug over de sluis daarom niet in het spitsuur opent. Goed excuus.

We hebben een voorbeeldige rit over het Noordzeekanaal. Alles zit mee. Ook de Oranjesluizen en de Schelingwouderbrug. Het lijkt alsof ze op ons hebben gewacht.

We zijn al vroeg in Durgerdam. We hebben er even over gedacht om gelijk door te varen richting het noorden, maar de wind staat tegen (alweer) en het is best wel frisjes. Het kleine, vriendelijke haventje ligt beschut en we liggen er graag. Het is zo'n lief dorpje met de poppenhuisjes op de dijk en het wapperende wasgoed langs de weg. We hebben nog tijd genoeg, dus waarom niet...

Het is bijna traditie: in de vakantie eten we een keer pannenkoeken. Bob moet eraan geloven!

- Posted using BlogPress from my iPad

371. IJmuiden

Via de sluis in Stellendam komen we in het Slijkgat terecht. Een eindeloos lijkend kronkelpad met boeien, dat je langs de ondiepe platen voor de kust loodst. Dat stuk valt nog enigszins te zeilen. Daarna maken we een draai naar het noordoosten, richting de nieuwe Maasvlakte, en krijgen we de wind pal tegen. Dat wordt motorsailen. Op een beetje tegenwind hebben we gerekend. Maar volgens de berichten draait hij naar het oosten.

Bij de Maasmond is het druk. We maken enkele keren contact om te overleggen of we voor of achter grote zeeschepen schepen langs zullen varen. Afstanden en snelheden zijn moeilijk te schatten. Op zulke momenten zijn een marifoon én een AIS zender heel fijn. De verkeersleiding kan zo heel makkelijk zien of we eventueel met deze of gene op ramkoers liggen.

Het begint steeds harder te waaien. Tussen Scheveningen en Zandvoort
waait een windkracht 5. Nog steeds recht tegen... We hebben de vertrektijd natuurlijk zo genomen dat we de hele weg stroom mee hebben. Wind tegen stroom: dat veroorzaakt ook op zee vervelende hobbels. De Sylke duikt diep in de golven en wordt heen en weer geworpen. Er komen bakken water over. Later blijkt dat het water met grote kracht onder het voorluik doorgeperst is. Een hoekje kussen en het toilet zijn nat. Dat is nog niet eerder gebeurd. Omdat het water van voren komt en wij maar een kleine sprayhood hebben, zijn we zelf nu en dan ook zeiknat. Gelukkig schijnt de zon en is het niet koud zodat onze kleren snel weer drogen. Het is al met al niet echt een ontspannen zeiltochtje...

We ploeteren een paar uur door, net zo lang tot de stroom minder wordt en de golven wat gaan liggen. De wind houdt zich niet aan de voorspelling en is nog steeds recht tegen... We zijn precies bij IJmuiden op het tijdstip dat we vooraf gepland hebben: het moment dat het tij gaat keren. Met als gevolg dat we op een bijna vlak zeetje de neus tussen de pieren steken. We hebben dan van half 8 's morgens tot 6 uur 's avonds gevaren en 56 mijl afgelegd. Het was een lange zit die halverwege zeer oncomfortabel werd. De hele boot, met ons erbij, zit onder het zout. Alles voelt stroef en klam aan. We komen even achter de Noest de haven binnenlopen en zie daar: twee blikjes Radler staan al op de steiger op ons te wachten! Nico en Elly hebben ze speciaal voor ons aangeschaft en vinden dit wel een goed moment om ze op te drinken. We lessen onze dorst en praten elkaar bij over onze belevenissen onderweg. Bob spuit de boot schoon met zoet water en ik glip onder de douche om mijn touwhaar te wassen. Daarna zoeken we met ons vieren een strandtent op om een lekker maaltje naar binnen te werken. Dat hebben we na zo'n dag wel gewend vinden we....

- Posted using BlogPress from my iPad

370. Hellevoetsluis

Het is stil op het Haringvliet als we vertrekken. Bijna geen wind en geen verkeer. We varen onder de brug door en trekken de zeilen omhoog. Eerst langzaam en later steeds harder zeilen we richting Hellevoetsluis. We moeten heel wat laveren want de wind, juist, staat weer tegen. Wat het extra spannend maakt is dat we geen papieren kaart van dit stuk vaarwater hebben. Om onbegrijpelijke redenen slaat de kaart van Zeeland dit stukje water over. We navigeren dus vooral op de telefoon. Spannend genoeg in onbekend vaarwater met een wirwar aan boeien en ondiepe platen.

In de Marina is het stil. Plaats zat. We wandelen naar de stad en zijn het erover eens dat deze niet zoveel voorstelt. Daarna luieren we wat op de boot en slaan aan het koken. Nog even een avondloopje naar de vuurtoren en het strandje. Daarna op tijd naar bed want we moeten morgen weer vroeg op.

- Posted using BlogPress from my iPad

369. Willemstad

Het is droog en het is niet meer zo koud als gister. Kortom: dat gaat de goede kant op! We maken al vroeg los, om half negen, omdat we veel drukte bij de sluizen verwachten. Die drukte is er ook. Gister heeft vanwege het slechte weer bijna niemand gevaren, dus vandaag spurt iedereen er vandoor. Er ligt al een lange rij bij de eerste sluis te wachten. We vermaken ons tijdens het wachten met commentaar leveren op vooral de motorbootvaarders die niet allemaal even slim en sociaal bezig zijn. We hebben van de week al gelachen om een bazige man die steeds wilde dat zijn vrouw positie innam... We hebben ook gelachen om een echtpaar met een groot jacht dat met elkaar communiceerde via oortjes en microfoontjes. Nu maken we van dichtbij mee hoe een stel elkaar uitscheldt en ruzie maakt. Een Bavaria ligt al vast in de sluis maar zet zijn boegschroef nog even op vol vermogen aan. Wij passeren hem net en worden compleet weggespoeld. Zo ook nog een paar anderen die achter ons varen. De Bavaria-man krijgt van alle kanten de wind van voren... Bij sluis twee is het ook dringen, want die sluis is veel kleiner dan de andere twee. Al met al zijn we al tweeëneenhalf uur onderweg en hebben we nog maar twee mijl gevaren.


Daarna kunnen we even lekker zeilen. We hebben ruime wind. Dat is maar goed ook want het waait hard. Met de wind achter en in het zonnetje is het een heerlijk zeiltochtje. We zwaaien nog even naar het haventje waar onze vriend Kris zijn boot heeft liggen. Het is hier iets minder breed en het is mooi begroeid, maar het barst wel van de binnenvaartschepen die via Bergen op Zoom uit Antwerpen komen. Goed opletten dus.

Bij sluis drie staat de harde wind recht van achteren. We blazen de sluis in. Het is niet zo druk als bij de andere twee sluizen en dat is maar goed ook. Pas aan het eind van de middag arriveren we in Willemstad: een leuk plaatsje waar het goed wandelen en bootjes kijken is.

Zoals gebruikelijk staat de harde wind weer tegen dus we blijven nog een dagje. We vermaken ons prima. Met een krantje lezen, wandelen, eten, drinken en mensen becommentarieren. Een dame op een dure motorboot gaat hevig tekeer als er een andere boot langszij wil komen liggen. Tevergeefs, want ze stuurt de ene boot weg maar krijgt er een grotere voor terug die in het geheel niet onder de indruk van haar protesten is...

Er zijn erg veel zwaluwen in de haven. Ze vliegen laag en zijn niet schuw. Eentje komt er bijna bij ons binnen, hij kan nog net afzwenken. Een grappig gezicht.

's Avonds op de vesting is het een mooi schouwspel om naar de haven beneden je te kijken. Het kommetje in het centrum is ook leuk om te zien, het is mooi verlicht. Ver weg, bij de Moerdijk, ligt een zee aan lichten van de fabrieken aldaar.

- Posted using BlogPress from my iPad

368. Bruinisse

Om een uur of vier vannacht komt de regen met bakken naar beneden en onweert het op de koop toe. We worden er allebei wakker van. Lekker even met het oortje in naar de Olympische Spelen liggen luisteren totdat ik (bijna) weer in slaap val. Die nachtelijke wedstrijden zijn soms toch wel praktisch!

We staan vroeg op vanwege het tij. Op dat moment spettert het alleen nog een beetje. In volle bepakking, truien/regenpak/laarzen, zetten we koers naar de sluis. Het is nog doodstil onderweg. Jammergenoeg missen we net een opening: we liggen lang aan de wachtsteiger te wachten.

Op en om de Oosterschelde hangen hele dreigende donkere luchten. In de verte zien we de regen vallen. Wij worden gespaard want we blijven aardig droog. De wind steekt op. Ook nu is het weer erg vlagerig.

Aan het begin van de middag komen we in de marina van Bruinisse aan. Wat een mooie 'Badhuisen' hebben ze daar toch! Super-de-luxe toiletten en douches. De laatste zelfs met een aparte wastafel erin. Dat wordt genieten...!

In de weerberichten wordt het al aangekondigd: een dag afzien om de zomer weer terug te halen. Het regent vandaag dan ook de hele dag. Doe daar een flinke hoeveelheid koude lucht én wind bij en het resultaat is een hele dag binnen zitten. Nu is dat in huis niet zo erg, maar op een boot is dat anders. Op een kleine boot is dat héél anders... Zo hebben wij geen stahoogte en slechts drie meter bij één meter loopruimte. Nou ja, geen loopruimte maar meer buk-ruimte dus. Als je als echte diehard toch even naar buiten bent geweest en weer nat binnenkomt, dan dient het volgende probleem zich aan. Waar laat je die natte jassen/laarzen? Daar is geen echte plek voor, dus breek je je nek over de rondslingerende spullen. Eén regendag is nog net vol te houden, bij twee daalt het humeur aanzienlijk... Gelukkig voorspelt het KNMI voor morgen beter weer. Nog even doorbijten dus!

In de middag wandelen met ons vieren naar het dorp. In de regen. Het dorp zelf stelt niet veel voor. Er is wel een leuk klein museum over de visserij en de mosselteelt. Daar brengen we wat tijd door. Enthousiaste , gepensioneerde, vrijwilligers leiden ons rond. Nico weet nu precies hoe de mosselen, waar hij zo gek op is, gekweekt worden!

Op weg terug naar de jachthaven regenen we weer nat. 'Noodgedwongen' zoeken we ons heil in de brasserie op de haven. Kunnen we weer wat opdrogen. Het eten is heerlijk en pas tegen half 8 zijn we weer thuis. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen!

367. Kortgene

Bob heeft problemen met het navigatieprogramma op zijn laptop. Hij is al een hele dag aan het prutsen geweest maar het is hem niet gelukt om het probleem op te lossen. Er is zowaar een Apple winkel in Middelburg, dus hij gaat daar even langs. Helaas kunnen zij hem ook niet helpen. We gaan dus maar navigeren op de kaart en op de telefoon. Dat is weer eens wat anders...

Nico legt eerst aan bij het watersportponton van Jos Boone om een nieuwe gasfles te halen. Vervolgens varen we in colonne met een paar boten naar de sluis. We noemen het Kanaal door Walcheren al het Fietspad door Walcheren: er komen ontzettend veel fietsers langs... Er hangen wat donkere wolken. Van wat spetters wordt het al gauw een gietbui. Bob staat met één been in zijn zeilbroek en is dus net te laat...

Een groot binnenvaartschip komt ons achterop en mag in de grote sluis. De sluis wordt verder opgevuld met jachtjes. We kunnen er makkelijk allemaal in. Na de sluis gaat het zeil omhoog. Het Veerse Meer is een vreemd meer om op te zeilen. Dat hebben we jaren geleden gemerkt en dat merken we nu weer. Zo is er geen wind en zo staat er 20 knopen wind. Het is er erg vlagerig. Ik vind het geen pretje om hier te zeilen. We houden het voor gezien bij de jachthaven Delta Marine in Kortgene. Een grote haven. Mooi onderhouden maar erg stil. We liggen helemaal alleen aan de steiger. Het voordeel is dat we een prachtig toiletgebouwtje bijna voor ons alleen hebben. De lucht is weer wat opgeklaard en het blijft de rest van de dag droog. Eerst wandelen we naar het dorpje. Dat stelt niet veel voor. Gelukkig is er wél een hele mooie grote SPAR supermarkt. We besluiten ter plekke dat we gaan barbecuen. Er staat een grote picknicktafel op een grasveldje bij de boot: dé kans om onze Cobb te voorschijn te halen. We hebben een lekker en gezellig maaltje.





Na de afwas volgt het verplichte avondeten-laten-zakken loopje. We bewonderen het uitzicht op het Veerse Meer en strijken neer op het terras van de haven voor een kopje koffie. En wéér komen we de oud-collega's van Bob tegen... Voor het terras ligt een platbodempje voor anker waarop een paar jongens muziek maken. Een reuze herrie. Niet helemaal onze smaak dus de oude lui houden het al gauw voor gezien

- Posted using BlogPress from my iPad

366. Middelburg

Gisteravond stonden we vanaf half acht bij het grote meezingfeest op het plein. Eerst zijn er wat optredens voordat het publiek drie uur lang mag meezingen. Nou ja, zingen... Hoe later het wordt, hoe meer het lallen en brullen wordt want het bier vloeit rijkelijk. Het hele plein staat bomvol, blijkbaar is dit een heel bekend feest waar de mensen van heinde en verre op af komen. Het wordt een latertje, het is half een voordat we in bed liggen.

Vanmorgen vertrekken we na de koffie. Het wordt eb, het water staat al laag. Onder de brug staat 1.60m water. De Noest steekt 1.50m en kan er dus nog net door. Jammer dat de havenmeester niet vertelt (of niet weet) dat het na de brug ondieper is. De dieptemeter van Nico blijft steken op 1.20m. Maar niet alleen de dieptemeter blijft steken, de boot ook. Nico ligt plotsklaps stil en moet zich met veel motorvermogen een weg door de modder ploegen...

Voor de zeesluis liggen al wat boten te draaien. We moeten een tijdje wachten voordat hij voor ons open gaat. We passen er net met ons allen in. Daarna gaan we in optocht met de Blauwe Golf door alle bruggen.

In Middelburg melden we ons bij de havenmeester en krijgen we een plekje aan de Kinderdijk. Het is even wachten voordat de brug opengaat en in de tussentijd schuiven vijf boten van de Kolibri-club aan. Met daarop verschillende bekenden natuurlijk... We komen te liggen in een soort grachtje, vlakbij het centrum van de stad. Het is er vrij stil. Alleen rubberbootjes en de rondvaartboot komen langs. We hebben ons nog maar net geïnstalleerd of we zien aan de overkant twee oud-collega's van Bob langslopen. Zij liggen hier ook met hun boot. De boten-wereld is maar klein.

Het is zondag, maar in Middelburg is het kermis en zijn alle winkels open; je kan bijna over de hoofden lopen, zo druk is het. Het is een leuk centrum: groot, langgerekt met heel veel leuke winkeltjes en pleinen. Er staan weer de mooiste oude huizen langs het water. Heel goed onderhouden, met schitterende gevels en prachtige spreuken, heel kunstig boven de deuren geschilderd. De VOC heeft hier veel rijkdom gebracht. Wat dat betreft lijkt het erg op Goes.

We doen boodschappen en koken een lekkere warme maaltijd. Het waait hard, dus we eten voor de afwisseling eens een keer binnen, onderwijl gezellig luisterend naar de radio, naar een verslag van de Olympische Spelen. Later maken we met ons allen nog een ommetje door de buurt. Nico heeft prachtige smalle, oude steegjes ontdekt waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan.

Maandag ontbijten we met ons vieren in de plaatselijke HEMA: voor twee euro per persoon. Daar kunnen we het zelf niet voor maken... We winkelen en we verkennen de stad. We bekijken de abdij. Zover dat mogelijk is, want er is een begrafenisplechtigheid gaande wat door langdurig plechtig 

klokgelui kenbaar wordt gemaakt.

Ja, het heeft vannacht hard gewaaid en het heeft de hele verdere dag ook flink gewaaid, maar tegen alle verwachtingen in hebben we de hele dag in een shirtje buiten gezeten. We hebben niets te klagen.

- Posted using BlogPress from my iPad

365. Relax

We slapen uit. Dat is nodig ook want Bob en ik hebben niet zo best geslapen. Elke keer als de Pilotboten uitvaren ligt onze boot de deinen op het water en te trekken aan de piepende landvasten. Ze liggen gestald in de haven naast ons, maar delen dezelfde haveningang. Het werk van de loodsen gaat dag en nacht door. Elke keer als een van de drie boten uitvaart of binnenkomt, trekt onze haven leeg of juist vol. Het verval is groot. Met vloed ligt de boot op trottoirhoogte, met eb een paar meter daaronder.

We zijn lekker lui: ontbijtje maken, krantje lezen, koffiedrinken... Na de lunch aan de wandel, de stad in en boodschappen doen. Het is heerlijk weer met een zonnetje erbij. We liggen in de zon en luisteren naar de radio, naar de eerste verslagen van de Olympische Spelen in Rio.

Vanavond is er een concert op het plein bij de haven. Ze zijn de hele dag bezig geweest met het opbouwen van het podium, de geluidsinstallatie en de vele biertentjes... Straks even er naar toe.

- Posted using BlogPress from my iPad

364. Terug naar Vlissingen

Om kwart voor tien nemen we de sluis naar buiten, we passen er net in met ons tweeën, twee dikke motorjachten en een huurzeilboot. Op die laatste wordt een hoop geschreeuwd. Het blauwe motorjacht achter ons wordt keurig beheerst bediend door de kapitein die met een afstandsbediening in zijn hand staat. We zakken een heel eind.

Net achter de sluis ligt de 'Tijd', de nieuwe zeilboot van Michiel, Anouk en kinderen. Ze houden het fototoestel in de aanslag. Ze hebben vast op de AIS gezien dat wij in de sluis liggen... We weten dat ze van Blankenberge onderweg zijn naar? Maar we hebben geen idee dat ze Oostende in gaan en dan ook al zo vroeg. Wat leuk om ze hier tegen te komen. 

Buiten staan er hogere golven dan verwacht. Ze komen schuin van achter. Dit is vast nog een restje van de harde wind van gisteren. We hebben tot voorbij Zeebrugge eerst nog stroom tegen. We laten de motor bij staan zodat we wel gemiddeld een kleine vijf knopen snelheid houden. Daarna begint de stroom mee te lopen en kan hij uit. We hebben het zo uitgekiend dat we met stroom mee in Vlissingen arriveren. Vier knopen stroom tegen moet je op dit stuk open water niet hebben... We hobbelen en schuiven, surfen en sleuren door het water. Koffie inschenken en naar het toilet gaan is een hele opgave in deze zee.

We zien de hele Belgische kust voorbij trekken. Nu vanaf de andere kant dan we met het trammetje hebben gezien.
Op de Westerschelde bij Vlissingen waait het ondertussen windkracht 5 en staan er nog gekkere golven. We kruipen als een schildpad tegen de hoge golven op, de vaargeul over. Goed oplettend op de grote schepen waar we een flink eind van uit de buurt blijven. De stroom staat dwars dus we moeten voorzichtig zijn dat we de haveningang niet voorbij spoelen. Voor de haveningang lijkt het water wel een wasmachine, zo onrustig is het. Het gaat allemaal goed en we meren af net achter de ingang van de haven. Mooi dicht bij het toiletgebouw, maar we liggen wél de hele tijd te deinen op de golven die de pilotboten in de haven hiernaast trekken...

We drinken koffie mét een borrel op de goede afloop. Daarna haalt Bob een lekker visje voor op brood. Een welverdiende maaltijd!
's Avonds is er een nachtmarkt op de lange boulevard. Het is gezellig druk en met ons vieren strijken we neer in een restaurantje met uitzicht op zee. De grote schepen trekken vlak langs het strand voorbij. We gaan aan de Irish Coffee. Dat bevalt ons allemaal prima... Om half een 's nachts is er vuurwerk. Nico is de enige die het hoort, de rest is dan allang in diepe rust.



- Posted using BlogPress from my iPad

363. Zon!

Eindelijk is het weer eens droog en schijnt er een voorzichtig zonnetje. Een verademing. Ik krijg acuut de schoonmaakkriebels. De dekbedden worden uitgeklopt en op de giek te luchten gelegd.
Ik breng een hele zak wasgoed naar de wasmachine in het toiletgebouw. Een paar uur later haal ik de hele bups schoon en droog op. Heerlijk!

Het waait weer als een gek. Windkracht 6 blaast door de haven. Sommige boten gaan toch naar buiten. Een grote 44-voeter die recht achter ons ligt heeft veel moeite om netjes zijn box uit te komen en naar de sluis te varen. We zien het vanachter ons koffiekopje en de krant met leedvermaak aan. Een uur later is hij weer terug. Buiten de pieren krijgt hij gelijk grote rollers en meer dan 25 knopen wind voor zijn kiezen en hij draait weer om. Terug de sluis en de haven in. Hij komt weer in dezelfde box te liggen. Tenminste dat is de bedoeling want het wil maar niet lukken. Hij neemt verschillende keren een aanloop maar hij kan de box dwars op de wind en aan hogerwal niet bereiken. Hij waait telkens opzij weg. Wederom gegniffel bij ons natuurlijk...

Na de boterham gaan Bob en ik de boulevard op. We lopen hem helemaal af. Dat is nog een flink stuk stiefelen. Er is een enkele boot buiten, maar het ziet er op zijn zachtst gezegd niet erg comfortabel uit.

Had ik al gezegd dat we hier, in tegenstelling tot bijvoorbeeld in IJmuiden, helemaal geen kleine bootjes zien? We vallen wel erg op tussen alle grote jachten. We kunnen met ons tweeën wel samen in één box...

De WiFi ontvangst is hier niet al te best. Zo goed en zo kwaad als het gaat, sprokkelen we de weersverwachtingen bij elkaar. Het ziet er niet positief uit voor ons. Morgen is er even wat minder wind. We zouden naar Duinkerke kunnen varen, maar dan liggen we de komende dagen daar gevangen. En Duinkerke schijnt daarvoor niet de meest gezellige haven te zijn. Zuidelijker gaan redden we ook niet want de wind blijft de komende tien dagen 'krachtig' tegen staan. Hiervandaan oversteken naar Engeland is ook geen optie want dan hebben we de wind ook tegen. Langer wachten op mooier weer kunnen we ons niet veroorloven want we moeten te zijner tijd ook nog naar huis. Met pijn in het hart besluiten we morgen terug naar Vlissingen te gaan. Zo dichtbij Frankrijk en het dan toch niet halen... Een schrale troost is dat er hier meer Nederlanders liggen te wachten op mooier weer dat dus niet komt. Er maken morgen meer boten rechtsomkeert. Kunnen we onderweg nog even naar elkaar zwaaien...

We knopen er maar weer een weekje Zeeland aan vast en kijken of we buitenom vanaf Stellendam naar Scheveningen kunnen varen. En vandaar misschien naar Den Helder. Er zijn nog genoeg andere bestemmingen te vinden!

- Posted using BlogPress from my iPad

361. Regen

We worden met regen wakker en het blijft de hele verdere dag regenen. Het is veelal een vieze miezer, maar je wordt er wel nat van. Soms wordt de miezer afgewisseld door een echte hoosbui. Het waait behoorlijk. Windkracht 5 à 6. De wind giert tussen de boten en soms zijn we zelfs aan het schommelen. En dat terwijl de boot beschut tussen de hoge flatgebouwen ligt.

Het plan om met de trein naar Brugge te gaan, schuiven we een dagje op. Er lijkt ons niet veel lol aan om in de nattigheid van die mooie stad te 'genieten'. Schuifelend van onder de ene luifel naar de volgende luifel.
De Denksport Kruiswoordpuzzel boekjes vinden vanmorgen gretig aftrek. Ik heb bij Delhaize (nee mevrouw, we gaan nu niet Albert Heyn heten en we gaan ook geen AH producten verkopen...) al een nieuwe voorraad gekocht, want het gaat hard zo. Je hebt ze zelfs in een Vlaamse uitvoering. Lijkt me op zich ook erg interessant... Amai, wat staat daar!?

Vanmiddag trekken we toch het maar de zeiljacks en de stoute bootlaarzen aan en gaan we naar buiten. We verkennen de drukke winkelstraat en nemen nog een foto van het Walhalla voor zoetekauwen: de Candyshop. Vijf jaar geleden was de foto mislukt. Dit is een herkansing dus...

We besluiten daarna weer het trammetje te pakken, maar nu in zuidelijke richting. In de tram zit je tenslotte warm en droog... Zelfs de tram heeft last van de wind en rijdt al hotsend en schuddend langs de zee. We blijven zitten tot het eindpunt: station De Panne. We zijn de allerlaatste passagiers in de tram. Echte Hollanders: we willen wél waar voor ons geld...

De Panne is de halte net na Plopsaland. Zo op het oog een groot pretpark waar wij met onze kinderen nooit naar toe zijn geweest. Misschien later eens met de kleinkinderne? Het is vandaag druk bezocht, want op de terugweg gaan er hele families naar huis. Ook daarom besluiten we halverwege niet uit te stappen: de tram zit propvol en we hebben geen zin om tot Oostende te moeten staan.

Terug in de stad gaan we naar ons favoriete wafelrestaurant 'Cappucino'. Het is er smoordruk. Altijd een goed teken bij een restaurant. We zijn in België: geen bezoek aan België zonder een wafel gegeten te hebben. Om het toch nog een beetje een zweem van gezondheid mee te geven, bestellen we er een met verse vruchten. Heerlijk knapperig korstje en niet vet van binnen. Smullen!

Pas tegen zevenen zijn we weer thuis. De internet verbinding is per ongeluk eventjes redelijk goed. We kunnen zowaar skypen met onze oudste kleinzoon.


- Posted using BlogPress from my iPad

360. Kusttram

Het is vandaag een echte rustdag. We slapen lang uit en liggen in bed nog een tijdje de laatste berichten op internet te bekijken. Heel lui. Aan de overkant van de straat is een enorme Delhaize supermarkt. Bob haalt verse broodjes en ik zet koffie. Dat is pas vakantievieren!

We liggen naast elkaar op een prachtige plek in de Mercatorhaven. Vlakbij het centrum en het strand en niet ver van het imposante treinstation van Oostende. We hebben niets te klagen.

De tram rijdt vlak voor onze boot langs. We horen hem de hele dag rinkelen. We besluiten om met deze Kusttram richting het noorden te gaan. Voor zes euro per persoon per dag kan je de hele dag van de tram gebruikmaken en in- en uitstappen waar en zo vaak als je wilt. Dat moesten ze bij ons hebben! De lijn loopt langs de kust van het zuidelijkste kustplaatsje van België (De Panne) naar het noordelijkste plaatsje (Knokke). Onderweg op de gehele route doet hij 68 haltes aan. Hij rijdt ongeveer elke tien minuten dus lang wachten hoef je nooit. Oostende ligt zo'n beetje in het midden. We gaan vandaag voor de noordelijke route. Op de heenweg noteren welke haltes ons leuk lijken en op de terugweg stappen we regelmatig uit. Ideaal. Zo bezoeken we Knokke, Blankenberge, Wenduine en De Haan.

Terug op het honk nemen we een klein borreltje en bedenken we welke eenvoudige maaltijd we vandaag klaar gaan maken... Vanavond is er een vuurwerkwedstrijd op het strand. Zullen we daar naar toe gaan? Moet er nog wel even over denken na de aanslag bij de vuurwerkshow in Nice. Je gaat niet meer zo argeloos ergens naar toe.

Morgen gaat het regelmatig regenen. Het plan is om met ons vieren met de trein naar Brugge te gaan. Woensdag stormt het: leuk op het strand uitwaaien...? Donderdag van alles een beetje. Misschien dat we dan nog de tram naar het zuiden nemen. Voorlopig zijn we dus nog een paar dagen in Oostende. Daarna zien de berichten er goed uit: matige noordwesten wind. Precies wat we nodig hebben!

's Avonds om half 11 wandelen we toch maar naar het strand. We gaan niet tussen de mensen staan maar blijven wat verderop naar het spektakel kijken. Het is een mooie show, de moeite waard. We wandelen weer naar huis en kruipen in ons warme bedje. Morgen weer een dag!

- Posted using BlogPress from my iPad

359. Oostende

We zijn vroeg klaar met de voorbereidingen. Nico heeft zijn Belgische bezoekersvlag alvast gehesen. Alleen was het eerst de verkeerde, de Duitse... De kleuren zijn ook hetzelfde. Die moest dus even omgewisseld worden. Nu is het alleen nog wachten op het tijdstip dat we kunnen vertrekken. Officieel is dat tegen enen, maar zoveel geduld hebben we niet. De Noest gaat om half 11 richting het tankstation om wat benzine bij te tanken. Dat verkopen ze namelijk lang niet overal. Tegen elven varen we de haven uit. We verwachten de eerste twee uur een beetje stroom tegen, maar de werkelijkheid is anders. Er blijkt ruim vier knopen tegenstroom te staan! Met onze eigen snelheid van 5.5 knoop blijft er dus vrij weinig over... We kruipen door het water en de boeien lijken maar steeds naast ons te blijven liggen. Op alle kaarten, pilots en weet ik wat al niet meer, staat een maximum van twee knopen vermeld. We begrijpen niet waar die extra knopen vandaan komen. Het kan eigenlijk alleen maar door de wind komen. We motorsailen een paar uur totdat we alleen op zeil genoeg vaart over de grond hebben. De verwachte noordwestelijke wind is niet zo noord als voorspeld. We moeten hoog aan de wind varen en knijpen om de koers een beetje te behouden. Er staan best golfjes en Bob wordt zo nu en dan nat van een flats die over het voordek komt... Er is veel scheepvaart hier in de buurt. Meer dan we in de hele Europort tegengekomen zijn

Netjes op de grens hang ik aangelijnd vanwege de ruwe zee de Belgische bezoekersvlag op. Toch weer een mijlpaal in onze tocht.

Om een uur of zes zijn we door de sluis en de brug in Oostende. Zoals altijd hangen de toeristen over de reling naar die gekke bootjesmensen te kijken. De havenmeester laat in de diepe sluis met een knijper het papiertje met de informatie over onze ligplaats naar beneden zakken.

Na een lange hobbeldag hebben we nooit zin in koken. Ook vandaag niet. Nico verlangt hevig naar een portie mosselen, dus we gaan naar zijn oude vertrouwde mosselcafé. Hij ook weer gelukkig...

- Posted using BlogPress from my iPad