373. Stavoren

Bob en ik zijn al vroeg uit de veren. Om klokslag 9 uur staan we klaar om te vertrekken. Nico en Elly doen het iets rustiger aan want zij hoeven nog maar een klein stukje te varen, naar Monnickendam. We nemen afscheid van elkaar. Het was erg gezellig met zijn viertjes. We hebben gelachen, koffie gedronken, geborreld, zijn uit eten geweest en hebben met elkaar de omgeving verkend. Het fijne is dat ieder zijn eigen 'huisje' bij zich heeft en zich kan terugtrekken wanneer hij/zij dat wil. Samen maar toch apart.

De wind, kracht vier, is noordoost, recht tegen. Het eerste stuk zijn we aan het motorzeilen, net zo lang totdat we wat hoogte hebben. Er staan vervelende golven. We worden door elkaar geschud. Met wat hangen en wurgen en heel hoog varen, redden we het net tot aan Enkhuizen. Voor laveren hebben we geen tijd, we willen vandaag tot Stavoren komen zodat we morgen thuis zijn. Net zoals we het de hele vakantie al treffen, gaat de sluis open als we aan komen varen. Dat scheelt weer.

Op het IJsselmeer is het heerlijk zeilen. De golven zijn wat aangenamer en de wind is wat geruimd. We blijven erbij dat we het Markermeer een vervelend water vinden. We denken dat het komt omdat het ondieper is/omdat het een vervelende golfslag heeft/omdat er zoveel waterplanten zijn/omdat het niet zoveel leuke plaatsjes heeft. Geef ons maar het IJsselmeer. Daar zijn we bekend en voelen wij ons thuis.

Na een fantastische tocht, het is onbewolkt en niet te koud, gaat ook de sluis van Stavoren voor onze neus open. Er is nog net een klein plekje aan het eilandje waar de Sylke precies in past. Het lijkt wel of we opeens op een camping verzeild zijn geraakt. Overal kinderen aan het spelen en het zwemmen, mensen aan het barbecuen en picknicken, tentjes en campingstoeltjes. Er heerst een hele gezellige vakantiesfeer. Van schrik duiken wij uit ons vooronder onze eigen piepkleine vouwstoeltjes op. Voor het eerst deze vakantie. Heerlijk in het zonnetje smullen we van de kibbeling waar we zo lang naar uitgekeken hebben... Na de koffie maken we een verplicht rondje over de dijk en wandelen we naar de supermarkt. Die heeft zowaar op dit uur van de dag nog brood. Dat scheelt morgen eerst boodschappen doen. Dan kunnen we gelijk weg. Het huis roept ons...!

- Posted using BlogPress from my iPad