216. Sluis Stavoren

Ik heb bovenstaand opwekkend filmpje ontvangen van een mede Toerzeiler: er zit schot in de bouw van de tweede sluiskolk van Stavoren!
Dat zal een hoop wachttijd schelen; we zullen er volgend seizoen gretig gebruik van maken!

215. Hoog en droog

De SYLKE staat weer hoog en droog op de kant.
Met bijna zomerse temperaturen varen we naar de jachthaven. Er zijn best nog wat huurboten onderweg. Fijn voor de verhuurders die zo misschien nog een beetje het slechte voorseizoen kunnen goedmaken. Heerlijk om in je T-shirtje aan de boot te kunnen rommelen. Dat voelt toch heel anders dan met regen en een koude, striemende herfstwind om je oren.

De schroef, de schroefas en de anodes zijn redelijk aangegroeid met zeepokken. Misschien omdat we dit jaar langer dan anders op zout water hebben gevaren? Er lijkt ook wel iets van kalkaanslag op te zitten. De bladen van de schroef bewegen gelukkig nog zonder problemen.

Eenmaal op de plek willen we de vorig jaar gewonnen BOOTZEIL tent eroverheen doen. Dom, dom, dom. Daarmee kan je beter wachten totdat het iets minder dan windkracht 5 waait... Het lijkt wel of we aan het vliegeren zijn.

Vandaag, met alweer heerlijke temperaturen maar nu met wat minder wind, proberen we het weer. Dat gaat een stuk makkelijker... Leek de tent ons eerst vele maten te groot, nu blijkt hij toch heel goed te passen. De voet van de mast steekt over de preekstoel heen en die bedekt hij royaal. Achter komt hij tot over het topje van de mast heen. De Windex halen we voor de zekerheid er maar even af. Zonde als die van de winter knakt.

Onze 'coupenaadjes': zie het witte touwtje achter de bok

Het leuke van deze tent is, dat hij met de mast omhoog ook heel goed gaat passen. Er zijn losse stukken met klittenband tussenuit te halen zodat hij weer korter wordt. Ook van de 'coupenaadjes' ben ik zeer gecharmeerd. We zijn zeer tevreden over hoe het eruit ziet en zeer benieuwd hoe schoon de boot volgend voorjaar weer onder de tent tevoorschijn komt!

214. Winterklaar

Het is herfstvakantie. Het zeilseizoen is voor ons voorbij.

De zeilen hebben we al eerder een dagje in de zon rustig droog laten wapperen. Op de vloer, in de huiskamer, hebben we alle naden nagelopen op beschadigingen; gelukkig hoeft er niets voor reparatie naar de zeilmaker. Hoewel hier en daar een klein beetje vies (het 'weer' erin en spinnenpoep), hoeven we ze alleen maar losjes op te vouwen en op een schone, droge plaats op te bergen.

Met behulp van onze gerepareerde sprenkelbus laten we de mast zakken. De zalingen gaan eraf en alle verstaging wordt netjes aan de mast gebonden.

Alle inventaris gevoelig voor vocht hebben we al uit de boot gehaald: kussens, boeken, linnengoed.  Pakken koffie, thee, frisdrank, soep en makkelijke maaltijden verdwijnen in de berging. Volgend seizoen zijn ze toch over datum en kan ik ze weggooien. Voorlopig hoef ik mijn voorraden thuis niet meer aan te vullen... Anti-slip matjes en keukendoeken doe ik in de was. Bestekbakken worden opgeruimd en schoongemaakt. De ketel, de thee- en de koffiekan krijgen van mij een uitgebreide poetsbeurt aan de binnen- en buitenkant; ze glimmen weer als nieuw. Lekker om in het nieuwe seizoen met een schone boot te beginnen!

Onderwijl stort Bob zich op de motor. Heel benieuwd zijn we naar het dieselfilter. Omdat we vorig jaar schrokken van hoe het filter er toen uitzag, hebben we dit seizoen een SEPAR filter en een De-Bug in laten bouwen. Gelukkig: want behalve dat het filter verkleurd is van de diesel, ziet het er nog brandschoon uit. De investering is waarschijnlijk dus niet voor niets geweest. Dat geeft moed. Mijn ergste droom dat met harde wind op een lager wal met keien de motor niet wil starten of uitvalt, wordt al minder reëel. Het ontluchten is ditmaal een fluitje van een cent.

het oude filter: vol met drab en slijm 

het nieuwe filter: verkleurd maar schoon

Bob wil ook de koelvloeistof vervangen. Een hele klus. Omdat we een groter model motor hebben, is de ruimte om de motor heen maar zeer beperkt. Zegt de handleiding heel optimistisch dat het koelwater met een kannetje bijgevuld moet worden, Bob zou niet weten hoe hij een kannetje in die anderhalve centimeter ruimte boven de dop zou moeten manoeuvreren... Er komt dus wel enige lenigheid en inventiviteit bij kijken.

De boot raakt steeds leger en steeds meer onttakeld. Over een paar dagen varen we de boot naar de winterstalling en gaat ze op de wal. We zijn heel nieuwsgierig hoe onze nieuwe schroef eruit ziet: zou hij heel erg aangegroeid zijn?
Dan gaat onze (op BOOT-Holland gewonnen) boottent er overheen. Benieuwd hoe het past en staat. Wordt vervolgd!

213. Noordwijk

We vieren vrijdag in Warmond de bruiloft van een nichtje. Om 's nachts niet naar huis te hoeven rijden bespreken we een hotel in Noordwijk. Aan de boulevard natuurlijk, want we willen uitzicht op zee!

De hele dag regent het dat het giet. Heel vervelend voor de bruid, heel gevaarlijk op de snelweg en heel jammer voor aan het strand. Van de feestlocatie aan de Kagerplassen zien we niet veel, behalve wat lichtjes in het donker.

De volgende ochtend is het eindelijk droog. We maken een fikse wandeling langs het strand. Vissers zijn bezig met een wedstrijd en de reddingbrigade is druk aan het oefenen. Attent van ze dat ze op deze manier voor wat leuke foto's willen zorgen...

212. Oktober

De mist trekt snel op, de temperatuur is goed en het zonnetje schijnt. En dat voor oktober; je hoort ons niet klagen. Helaas is er bijna geen wind.

Het weer is niet zo geschikt om te zeilen maar wel om alvast wat schoon te maken. De winterstalling kriebels beginnen langzaam te komen. Standaard onttakelen we de boot in de herfstvakantie. Dat duurt nog wel een week of twee. Maar met allerlei verplichtingen in het vooruitzicht is het zomaar zo ver. En dan nog maar afwachten hoe het weer zich houdt. Vorig jaar was het zonnig en warm, maar het kan net zo goed hagelen. Je weet het niet. Dus, toch maar vast beginnen.

Een dankbaar klusje is elk jaar weer het schoonmaken van het teak. Met een schuursponsje en warm water met daarin flink wat soda. Boenen, naspoelen en het ziet er weer uit als nieuw!

Déjà vue die foto's, maar het is ook zo'n prachtig gezicht...

Dit jaar denken we er tijdig aan de hardhouten stootrand ook gelijk mee te nemen. Elk voorjaar ontdekken we te laat dat we hem weer vergeten zijn te schrobben. En ja, dan staat de romp al in de was en dan doe je het niet meer...

De zijflappen gaan eraf en krijgen een flinke boenbeurt van ons. Zoals altijd komen uit alle hoeken en naden spinnen en spinnennesten te voorschijn. We maken korte metten met ze!
De natte banen stof kunnen nog mooi even aan de waslijn te drogen hangen.

We zeilen vandaag dan wel niet maar we vertroetelen ons bootje zodat ze er weer spic en span uitziet! Ook leuk om te doen zo nu en dan. Ze heeft een beetje extra aandacht dubbel en dwars verdiend dit jaar!

211. Eind september

Eind september en nog even een lekker stukje zeilen.
Aan het eind van de ochtend komt het zonnetje erbij en voelt het zowaar warm! Zoon en schoondochter komen toevallig langs en gezamenlijk besluiten we het er nog even van te nemen.

We maken een rondje langs de zeilschool, het starteiland, het Prinses Margrietkanaal, voor de Folkertssleat rechtaf en via de Sitebuorster en Peanster Ie weer naar huis. We hebben geluk: de wind trekt wat aan en draait en beetje zodat we de hele route bijna kunnen bezeilen.

Op de terugweg hangen er donkere wolken boven het meer en wordt het een vlagerig windje. Mooi droog en op tijd zijn we weer thuis.
Nog even genoten van een heerlijk middagje zon, wind en water!

210. Hmmmm...

De foto's spreken voor zich.
De bootjesmensen in Zuid-Nederland hebben geluk
en de rest van Nederland? Balen!

Later op de middag wordt het alsnog aardig weer en gaan we de zeilen maar eens drogen...

210. Foto's Sylke

Een van de leuke dingen als je met een groep op vakantie bent, is dat je weer eens wat 'verse' foto's van je eigen schip in actie krijgt. Dat gebeurt niet zo vaak.

Dit weekend wisselen we via WeTransfer foto's van de vakantie uit. 

Niet al onze foto's natuurlijk; er mag nog wel iets privé blijven...

Bij elkaar komen we op ongeveer 250 foto's. En dan zijn alle onscherpe foto's, dubbele foto's en foto's van natuur en bezienswaardigheden er al uit gehaald. 

Blijven over de foto's van elkaars schepen en foto's waar onze reisgenoten op staan. 

Het is tenslotte ook altijd leuk om een beetje gelukte foto te krijgen waar je zelf nog enigszins aardig op staat!

Het is smullen als je ze zo allemaal doorbladert. De hele vakantie komt in één oogopslag weer terug.

Omdat dit tenslotte toch de blog van de Sylke is, vind ik dat ik ook best wat mag showen met onze boot. 

Bij deze wat foto's die onderweg door anderen van ons zijn gemaakt.

Dank jullie wel medereizigers!

209. Twitter

Als jonge oudere probeer ik een beetje bij te blijven met de ontwikkelingen. Ik heb het lang kunnen tegenhouden maar langzamerhand begin ik toch ook wat mogelijkheden te zien in het medium Twitter.

De afgelopen weken zijn we met een groep Toerzeilers op vakantie geweest. De dagelijkse blog die ik bijhield, werd met enthousiasme door vrienden en familie van de medereizigers begroet en goed gelezen. Een berichtje op Twitter (een Tweet...) is eigenlijk een blog in het klein met een inhoud van maximaal 140 tekens. Een blog schrijven vind ik leuk. Waarom zou ik Tweets schrijven dan eigenlijk niet leuk vinden?

Onderweg elke dag een blog schrijven kost veel tijd en bytes. Zeker wanneer de WiFi schaars en duur is. Zou regelmatig een Tweet de wereld insturen dan niet een goed idee zijn? Zo van: "Veilig aangekomen op Borkum" of "Joost is in de drek gesprongen" met een foto erbij. Het lijkt me het proberen waard.

Ik weet niets van de ins en outs van het gebruik van Twitter, dus vandaag heb ik het toepasselijke boekje "De kleine Twitter voor Dummies" aangeschaft in de hoop dat dat me op weg zal helpen. Ik heb er al even in zitten bladeren en kom kreten als "tijdlijn, hashtags, blocks, trending topics, lijsten en tools" tegen.  Het wordt al ietsje pietsje duidelijker. Ik heb er zin in!

Na lang zoeken en proberen heb ik het eindelijk voor elkaar dat mijn Twitter berichten aan de rechterkant in mijn blog verschijnen en dat men zich daarop kan abonneren.
Volgens het boekje moet ik er nu nog voor zorgen dat ik volgers krijg... Dus lezers van de blog: meldt u aan, dan gaan we gezamenlijk aan de Twitter! Voorlopig houd ik mij bij zeil- en Toerzeil zaken. Voor persoonlijke verhalen open ik misschien mettertijd nog wel eens een ander Twitter account. Nu nog even niet, eerst maar eens testen!

208. Schoon

Misschien verwacht men een verslag van een volgend spannend avontuur met de boot, maar dat zit er even niet in.

Precies een week geleden kwamen we thuis van vakantie. De afgelopen week zijn we weer aan het werk gegaan. Dat is even wennen na zo'n super vakantie. Terug in het ritme van de werkende mens.

We hebben het samen nog vaak over alles wat we beleefd hebben. De foto's die de medereizigers ons toesturen, helpen daar enorm bij.
Fré heeft een duidelijke favoriet. En ik ook nu ik hem gezien heb: het silhouet van onze boot net voor zonsopgang bij het verlaten van Greetsiel.

Maar zo zijn er nog veel meer. Wat een lekker gevoel dat we daar de hele, lange, donkere winter nog van na kunnen genieten!

Iedereen op het werk vraagt me vrijdag: "En, lekker varen van het weekend? Het wordt mooi weer!" Dat zijn we eigenlijk niet van plan. De tuin schreeuwt om aandacht na vier weken van onze afwezigheid. Drie keer moeten we met de maaier over het gras voordat het weer zijn normale lengte heeft.

Daarna werpen we ons op de boot. De waterlijn is geel uitgeslagen, net als het roer. Eigenlijk is dat al het geval bij vertrek uit Lauwersoog. Spic en span vertrekken we, maar binnen een paar dagen is het vies. Het bruine water van de Friese veengrond laat duidelijk zijn sporen achter. We hebben het juiste schoonmaakmiddel niet bij ons en tot ergernis van Bob varen we zo wekenlang rond... Shame on us! We "kuisen" de romp totdat deze weer blinkend wit ziet. Daarna nemen we de opbouw onderhanden. Lekker in het sop en afspuiten met de tuinslang. Al het overgebleven zout eraf. De wadplanken en de buis van de sprenkel knopen we los van de zeereling. De 10 liter reserve diesel jerrycan verdwijnt in de schuur. "Wat een ruimte in de bakskist", merkt Bob gelijk op. De boot is snel weer omgetoverd tot haar binnenwater uiterlijk.

Het is prachtig weer; de zon schijnt en het is aangenaam van temperatuur. Zo rommelen we de dag door. De was wappert aan de lijn, een ijskoude "zoete witte" staat klaar in de koelkast. Ook al is de vakantie afgelopen, we hebben geen enkele reden tot klagen!

Als straks alle bezigheden in en rond het huis afgehandeld zijn, dan zullen we zeker de boot pakken voor een rondje over het meer. Maar alles op zijn tijd.

Van de Toerzeilers stromen de mails binnen: evaluatie dit, vergadering dat. Ook wordt ons gevraagd of we erover na willen denken of we volgend jaar wederom als tochtcoördinator op pad willen; ruim voor Kerstmis moet het programma voor 2014 bekend zijn.
Liefhebbers...? Suggesties...?

207. Naar huis...

Om 9 uur begint de bruggewipster van Burdaard weer aan haar dagelijkse taak. Bob en ik maken voor de laatste keer deze vakantie na een overnachting los. Het is onze finale etappe, vanmiddag hopen we met boot en al weer thuis te zijn. Nico moet nog het IJsselmeer over naar Monnickendam. De andere drie boten hebben hun ligplaats ergens in Friesland en zijn dan misschien niet vandaag, maar dan toch wel morgen terug op de basis. Piet en Joke zijn nog ergens onderweg; Hasselt is een flink eind varen.

Bij Bartlehiem schenken we de koffie maar eens in. Het blijft een schilderachtig stukje water met mooie huizen langs de kant. Misschien dat we in een winter hier de Elfstedentocht nog eens langs zien komen?

In Leeuwarden gaan we vlot door de bruggen. In de Prinsentuin zwaaien we gedag naar de bemanning van de Svaj. En toen waren er nog maar vier... 

Nico besluit de gok te wagen en door te varen naar Wergea. Hij denkt en hoopt dat hij daarvoor net genoeg benzine heeft. Helaas kunnen wij hem niet helpen, wij varen allemaal op diesel. Gelukkig blijkt de inhoud van zijn benzinetank net toereikend. We varen dwars door de zeer smalle Wergeaster Feart en leggen even verderop aan. De Clochard vaart door; zo zijn we nog maar met drie boten in de race. De overgebleven heren gaan gezamenlijk, met de lege tankjes, op zoek naar een pomp.

Die is gelukkig gauw gevonden. Nico giet zijn tankje weer vol en zo varen we door richting Grou. Daar slaan wij linksaf en de anderen rechtsaf. Wij gaan naar huis en de zij gaan door naar Heeg.

En dat is dan het einde van een voor ons heel geslaagde zomervakantie! We zijn met een leuke groep mensen op stap geweest; we hebben ons geen moment verveeld en genoten van de gezelligheid van onze medereizigers. We hebben veel gelachen, veel gezien, veel gedaan en veel beleefd. Het lijkt of we eeuwen weggeweest zijn, maar het waren uiteindelijk maar drie weken.

In totaal hebben wij deze vakantie 286 mijl afgelegd. Voor anderen, zoals Piet en Nico, zal dat getal ongetwijfeld nog veel hoger uitkomen.

Op onderstaand kaartje stelt de rode lijn de route voor zoals we die gevaren hebben.

206. Naar Burdaard

We zijn vanmorgen alweer vroeg wakker. Dat heb je, als je uit mag slapen. Het zonnetje schijnt en het is rustig weer. Er heerst een absolute stilte in dit dorp totdat de werklui die met de nieuwe jachthaven bezig zijn, met hun snerpende machines aan de gang gaan.

Er is tijd genoeg. We genieten van een lekker ontspannen ontbijtje en rommelen wat aan. De zeilpakken hangen we nog even uit want die zijn nog steeds niet in-en-in droog na al die buien van gisteren. De dieseltank vullen we ook bij. Die kan wel een slokje extra gebruiken na al die motorboot kilometers die we de laatste dagen hebben gemaakt. 

De Eclipse is al vroeg vertrokken. Het is net het verhaal van de "Tien kleine negertjes". Eerst hebben we afscheid genomen van Auke en Elliott en nu van Piet en Joke. We zijn nog met vijf boten over. Straks in Dokkum raken we ook nog wat bemanningsleden kwijt. Daar gaan Elly, Saskia en Joost ons verlaten. Heel lief, ze worden door de dochter van Aly en Wigle met de auto naar Lauwersoog gebracht want daar staat Saskia's auto nog. Nico gaat de rest van zijn thuisreis naar Monnickendam solo varen.

Tegen 9 uur is iedereen zo ver en gooien wij ook de trossen los. Het is een vredig en rustgevend ritje door het kronkelende Reitdiep. De natuur is mooi en het is er erg stil; we komen bijna geen boot tegen. Nu en dan passeren we een brug of een openstaand sluisje. 

De brug bij Zoutkamp is uit gerenoveerd. We kunnen er zo doorheen. De kade ziet er kleurrijk uit met al die huisjes en viskotters. Aan de oever staan de wilde Wisents te pootje baden. Machtige beesten met vervaarlijke horens.

Op het Lauwersmeer waait weer een beste wind. In vlagen begin windkracht 6. Ik heb het daar nog nooit rustig gezien. Precies na de middagsluiting komen we bij de Willem Loresluis aan. Ook daar kunnen we vlot doorheen, het zit vandaag mee. 

We zijn zomaar in Dokkum en ook daar gaat het vlotjes. Achter de laatste brug staat de "chauffeuse" al te klaar. Wat een service! Elly, Saskia en Joost stappen af. We nemen snel afscheid en gaan er als een haas vandoor. We willen graag voor de brugsluiting van 16.15 uur in de haven van Burdaard zijn. Met een beetje geluk lukt dat net. Het haventje bij de molen is prachtig opgeknapt. Het ziet er mooi uit. We doen nog even wat boodschappen in de plaatselijke supermarkt en genieten van een gezamenlijk borreltje-voor-het-eten op het bankje bij de boten. Eke dopt gelijk haar sperzieboontjes. Echt een vrouw: zit nooit stil en doet aan multi-tasking.

Het dreigt even wat te gaan spetteren maar het zet vooralsnog niet door. Na onze pannenkoeken gauw afwassen en dan lekker onder de douche! We zijn best moe van de laatste lange dagen en ik verlang naar mijn eigen bed en badkamer...

205. Naar Garnwerd

Om nog even op gisteren terug te komen, we hebben in totaal 38,7 mijl gevaren. Gezeild zal ik niet zeggen want de motor heeft zeer regelmatig bij gestaan. En dat in 6 uur en drie kwartier, een flinke tocht dus.

Het is wat mij betreft een kort nachtje. We moeten weer vroeg op. We hebben in onze groep nogal wat Groningers en import-Groningers. Deze kunnen ons natuurlijk precies vertellen wat het beste tijdstip is om door deze mooie provincie ("Er gaat niets boven Groningen") te crossen. Om half 9 moeten we al van ze vertrekken, ze zijn streng. We gaan vandaag door de stad heen en dat schijnt nogal wat tijd te kosten.

Ik zie niets anders van Delfzijl dan de steiger en het toiletgebouw van de zeilvereniging. Die zijn beiden mooi. Op de steiger hebben ze handige klampen (een andere naam kan ik er niet voor bedenken) gemonteerd waar men de electriciteitskabels door kan leggen. Dan slingeren die niet als een bos spaghetti over de grond. Dat scheelt een heleboel struikelpartijen en ziet er een stuk georganiseerder uit. 

Het toiletgebouw is een ark van twee etages. Wat een ruimte daar onderin! Omdat de afvoer van de douches onder het waterniveau zit, moet je na afloop van je badderpartij met de waterstofzuiger het water wegzuigen. Handig opgelost.

Om half tien zijn we daadwerkelijk door de zeesluis en varen we in een konvooi van negen schepen door het Eemskanaal. Een lange rechte vaarweg met gelukkig niet veel vrachtverkeer. Het komt misschien door de aangename temperatuur en het zonnetje dat het er lang niet zo onvriendelijk uitziet als ik me voorgesteld had.

Aan dat vriendelijke komt gauw een eind. Hoe dichter we bij de stad Groningen komen, hoe bewolkter het wordt. We moeten een half uur voor een brug wachten. Wanneer we er eindelijk door kunnen, sluit nog een hele sluislading schepen achter ons aan. Auke en Elliott zijn ondertussen afgehaakt. Zij leggen de boot in een jachthaven ergens hier. 

We zijn nu met een groep van meer dan vijftien boten. Langs het Groninger museum en het Centraal Station; wat een gemier door die smalle binnenstad. Het duurt eindeloos voordat een brug opengaat en ondertussen liggen al die boten maar rondjes te draaien. Twee grote jachten dringen onhandig voor. Nico geeft ze in sappig Amsterdams van katoen. Bravo! Ze schrikken zo dat ze gelijk afhaken. Die zien we niet meer terug.  Het begint onderhand te regenen. Eerst zachtjes en daarna steeds harder. 

Gelukkig zijn er ook positieve zaken te melden: Gerard en Eke pikken in de stad dochter Eva op. Dirk en Fre worden vanaf de kant toegezwaaid door dochter en kleinkinderen. Wat een welkom!

Onze stuurlui zijn ondertussen kleddernat. Besloten wordt om niet door te varen naar Zoutkamp maar om al eerder te stoppen in Garnwerd. Niet vanwege de prachtige jachthavenaccomodatie, want die is er (nog) niet. Wel vanwege het bekende restaurant Hammingh waar je overheerlijk schijnt te kunnen eten. En wat lekker troostvoer voor deze natte afsluiting van de tocht hebben we wel nodig!

Na de maaltijd en een rondje om de kerk hebben we heel Garnwerd wel gezien. Er valt verder niet veel te beleven. Er is geen toiletgebouw waar we lekker kunnen tutten dus er zit niets anders op dan maar vroeg naar bed te gaan. Hopelijk gaan we niet slaapwandelen zoals deze figuur op dit huis.

Morgen weer een lange dag.