214. Winterklaar

Het is herfstvakantie. Het zeilseizoen is voor ons voorbij.

De zeilen hebben we al eerder een dagje in de zon rustig droog laten wapperen. Op de vloer, in de huiskamer, hebben we alle naden nagelopen op beschadigingen; gelukkig hoeft er niets voor reparatie naar de zeilmaker. Hoewel hier en daar een klein beetje vies (het 'weer' erin en spinnenpoep), hoeven we ze alleen maar losjes op te vouwen en op een schone, droge plaats op te bergen.

Met behulp van onze gerepareerde sprenkelbus laten we de mast zakken. De zalingen gaan eraf en alle verstaging wordt netjes aan de mast gebonden.

Alle inventaris gevoelig voor vocht hebben we al uit de boot gehaald: kussens, boeken, linnengoed.  Pakken koffie, thee, frisdrank, soep en makkelijke maaltijden verdwijnen in de berging. Volgend seizoen zijn ze toch over datum en kan ik ze weggooien. Voorlopig hoef ik mijn voorraden thuis niet meer aan te vullen... Anti-slip matjes en keukendoeken doe ik in de was. Bestekbakken worden opgeruimd en schoongemaakt. De ketel, de thee- en de koffiekan krijgen van mij een uitgebreide poetsbeurt aan de binnen- en buitenkant; ze glimmen weer als nieuw. Lekker om in het nieuwe seizoen met een schone boot te beginnen!

Onderwijl stort Bob zich op de motor. Heel benieuwd zijn we naar het dieselfilter. Omdat we vorig jaar schrokken van hoe het filter er toen uitzag, hebben we dit seizoen een SEPAR filter en een De-Bug in laten bouwen. Gelukkig: want behalve dat het filter verkleurd is van de diesel, ziet het er nog brandschoon uit. De investering is waarschijnlijk dus niet voor niets geweest. Dat geeft moed. Mijn ergste droom dat met harde wind op een lager wal met keien de motor niet wil starten of uitvalt, wordt al minder reëel. Het ontluchten is ditmaal een fluitje van een cent.

het oude filter: vol met drab en slijm 

het nieuwe filter: verkleurd maar schoon

Bob wil ook de koelvloeistof vervangen. Een hele klus. Omdat we een groter model motor hebben, is de ruimte om de motor heen maar zeer beperkt. Zegt de handleiding heel optimistisch dat het koelwater met een kannetje bijgevuld moet worden, Bob zou niet weten hoe hij een kannetje in die anderhalve centimeter ruimte boven de dop zou moeten manoeuvreren... Er komt dus wel enige lenigheid en inventiviteit bij kijken.

De boot raakt steeds leger en steeds meer onttakeld. Over een paar dagen varen we de boot naar de winterstalling en gaat ze op de wal. We zijn heel nieuwsgierig hoe onze nieuwe schroef eruit ziet: zou hij heel erg aangegroeid zijn?
Dan gaat onze (op BOOT-Holland gewonnen) boottent er overheen. Benieuwd hoe het past en staat. Wordt vervolgd!