303. Voorbereiding

In de zomervakantie organiseren Bob en ik weer een vakantietocht op het IJsselmeer/de Wadden.
Het is ons de vorige keren zo goed bevallen, dat we wéér voor de bijl zijn gegaan...
Het is erg gezellig om met andere mensen op pad te gaan én ook nog eens heel bevredigend om andere Toerzeilers een stapje verder te brengen door kennis te delen. Zo zijn wij jaren geleden ook begonnen en wij geven die ervaring graag door.

Een dergelijke tocht begint met een 'droog' palaver. Een eerste bijeenkomst waar we kennis met elkaar maken (of de kennismaking hernieuwen), informatie delen en afspraken maken.
We laten de deelnemers kiezen uit drie mogelijke data en natuurlijk nemen ze de eerste de beste. En die is gelijk al volgende week...

We hebben nog maar een paar dagen, dus dat wordt aanpoten voor ons. Gelukkig is het geen zeilweer en hebben we dit weekend even tijd.
Hoe zullen we het palaver inkleden? We brainstormen wat en komen tot de conclusie dat we het weer eens anders gaan aanpakken dan met de meivakantie. We hoeven niet met een andere groep rekening te houden, dus we kunnen helemaal ons eigen gang gaan.

De deelnemers zeilen voornamelijk op de Hollandse plassen.
We verzamelen op het IJsselmeer en, als het weer het toelaat, gaan we ook het Wad op. Zeilen op het ruime binnenwater van het IJsselmeer vereist al wat meer kennis  en ervaring, maar zeilen op de Wadden vereist nóg wat specifiekere kennis over varen op stroom, wind-tegen-stroom, hoog- en laag water, de boeien, de geulen, de platen en ga zo maar door. Het lijkt Bob niets om dat allemaal 's ochtends op de dag van vertrek nog op de steiger te moeten uitleggen. Het vereist wel iets meer voorbereiding van de deelnemers, dus wil hij er vast aandacht aan besteden.

Het duurt nog een week of wat voordat we vertrekken, dus er is ook nog tijd om eventueel missende uitrusting op de boot aan te vullen. We hebben ooit een deelnemer gehad die het niet nodig vond om een anker mee te nemen... tricky! En aan een landvast van een meter heb je ook niet zoveel. Wat dat betreft maak je rare dingen mee.
We hebben ooit al eens de vaarwijzer Waddenzee en het E-book 'Vaargids westelijke Waddenzee' aangeschaft. Op BOOT Holland lopen we tegen het pas verschenen 'Handboek Varen op de Waddenzee' aan. De schrijfster verkoopt het zelf aan ons... Een prachtig boek. Compleet, helder en praktisch, met duidelijke plaatjes en uitleg en mooie foto's. Ik heb het geloof ik al eerder genoemd op deze blog. Het zal me niets verbazen als dit de nieuwe bijbel voor de Waddenzee wordt.


We knutselen een leuke en leerzame (vind ik) tekst in elkaar en zoeken er wat plaatjes bij. Een klein filmpje voor de afwisseling en de presentatie is klaar.
Ach, je moet toch wat als het geen weer is om te zeilen... Het houdt je van de straat en wij vinden het ook nog eens heel leuk om te doen!


Zo, wij zijn er klaar voor. Laat het palaver maar komen!

302. Naar huis

We hebben het weerbericht gehoord: net als gister gaat het in de loop van dag steeds harder waaien. We staan daarom vroeg op en vertrekken om 9 uur naar Makkum. Het is een kleine 5 en het wordt een dikke 5... Mooi op tijd zijn we in recordtijd weer in onze thuishaven.

We ruimen de boel op en halen een ijsje op het strand van Makkum. Er staan ondertussen dikke golven met grote schuimkoppen. We hebben geen spijt van onze vroege actie!

We hebben een heerlijk Hemelvaart weekend gehad. Mooi gezeild en leuke mensen ontmoet. Volgend weekend een paar graadjes warmer...?

301. Wind

Zoals steeds de afgelopen weken, staat er veel wind. In de havenkom in Medemblik is daar echter niets van te merken. Tussen de huizen en de bomen is het bijna bladstil. De weerberichten geven een ander beeld: windkracht 4-5, mogelijk 6.

Om 11 uur vertrekt de Kuum richting thuishaven Uitdam, de Windroos blijft liggen en de IJsvink en de Sylke richten hun boeg naar Hindeloopen. 

We vertrekken met een rif in het zeil. In de luwte van de kust gaat dat prima, met de kluiver er nog bij. Na verloop van tijd gaat het harder waaien en beginnen de golven aan ons te sleuren. De kluiver gaat eraf. Het wordt windkracht 6 en we zetten al varend een tweede rif. Dan nog ligt de boot niet rustig. Hij trekt erg aan het roer. Meer mogelijkheden hebben we niet. Uiteindelijk doen we het grootzeil naar beneden en varen we alleen op de fok. Dan pas lijkt er wat evenwicht in de zeilvoering te zijn gekomen. We maken snelheden van meer dan 5 knopen, alleen op dat kleine zakdoekje van ons. 

Om Hindeloopen te bereiken moeten we dwars op de golven varen. Dat lijkt ons met deze golfhoogte niet echt comfortabel. Hele bergen rollen onder ons door. Wat zullen we doen? Zo door gaan of even een pauze nemen en wachten op wat minder wind? We besluiten ons de Oude Haven te laten binnen spoelen. Daar liggen we met de kop op de wind aan de kade in het zonnetje. Lekker een boterhammetje eten en een kopje koffie drinken. In die cakewalk van daarnet kon dat niet.

Tot onze verbazing loopt een uurtje later de IJsvink binnen. Ze zijn  een stukje voorbij Stavoren als ze ons berichtje krijgen dat wij de haven zijn ingegaan. Ze keren om en komen bij ons liggen. Wel zo gezellig! 


In de loop van de middag stroomt de haven vol. De Nehelennia met Dick en Johanna zien we ook voorbij schuiven. Ze komen even later langs om wat te drinken. 
We slaan de hele middag allerlei té grote boten van het lijf die tegen onze boten aan willen liggen. We hebben er bijna een dagtaak aan! Of de mensen schatten onze boten langer dan dat ze werkelijk zijn of ze willen uit gemakzucht tegen ons aan liggen, dan hoeven ze niet verder om een plekje te zoeken. Er is nog een derde mogelijkheid natuurlijk: misschien vinden ze onze North Beaches zó mooi dat ze ze van dichtbij willen zien... Mooi niet, dat laten we niet gebeuren! De havenmeester is het gelukkig helemaal met ons eens en helpt ons ze weg te sturen.

300. Medemblik

Jazeker! En nu komen we ook eens een keer echt in Medemblik aan... We zijn het vorige week diverse keren van plan geweest maar elke keer gooide de wind roet in het eten.

Om half 11 maken we de touwen los. We kunnen gelijk doorvaren de sluis in, dus dat gaat lekker snel. De bemanning van de Forlet staat ons uit te zwaaien. Dag Sybren en Ulrique: een mooi feestje gewenst ter ere van jullie zoon!

De Kuum ligt in de buitenhaven en sluit zich bij ons aan. Met ons vieren varen we naar buiten en hijsen we de zeilen. De wind varieert tussen de 7 en de 14 knopen. Met alle zeilen bij, schiet het lekker op. Alleen de golfslag komt een beetje uit een vervelende hoek, maar daar valt mee te leven. Onze topsnelheid van 7.4 knopen maakt dat ongemak ruimschoots goed. 
We varen dicht in elkaars buurt dus we kunnen elkaars boten naar hartelust fotograferen en filmen. Ik ben benieuwd naar de resultaten! 




Tweeeneenhalf uur later arriveren we in Medemblik. De Stichting Jachthaven heeft nu wel plaats en we kunnen achterin naast elkaar in een box liggen. 

We bekijken elkaars boten en doen nieuwe ideeën op. Er wordt geknutseld, geshopt en in de zon gezeten. Om 5 uur gaan we gezamenlijk aan de borrel. Er staat, hoe attent, een picknicktafel in het gras die we richting onze boten slepen. Heel handig om daarop onze borrels en hapjes uit te stallen. De sterke verhalen vliegen over tafel en voordat we het weten is het etenstijd. 


Joke troont ons allen mee naar een Portugees restaurantje waar het knus zitten en lekker eten is. Voordat we het weten is er weer een dag voorbij...

299. North Beach Owners Association

Dat is een moeilijk woord voor de North Beach Club. Waarschijnlijk zo gekozen omdat er indertijd ook een dealer in Engeland zat. Het klinkt wat internationaler en het bekt wat beter. Ongeveer een boot of twintig/vijfentwintig is lid; de helft van alle boten die er ooit geproduceerd zijn. De club heeft een blog en een website met een forum en elk jaar in de winter komen we een keer bij elkaar. Heel gezellig altijd.

Dit maal is er ook een 'natte' ontmoeting georganiseerd. In eerste instantie doet er een boot of acht mee, maar de afgelopen week werd dat aantal snel minder. De een is een afspraak vergeten, de ander moet noodhulp in Nepal verlenen en de volgende heeft problemen met zijn schroefas gekregen. Zo blijven we met vijf boten over. De Forlet, IJsvink, Kuum, Windroos en Sylke.

We hijsen voor het eerst in ons leven de North Beach vlag en zeilen met wind achter in een rustig gangetje naar het zuiden. De fok wil steeds naar bak, dus daar zetten we maar een boom in. Dat werkt uitstekend. De bulletalie gaat aan het grootzeil en zo kunnen we bijna met onze ogen dicht tot aan Stavoren varen. 



We pakken de sluis en gaan net als vorige week in de binnenhaven liggen. Maar wat een verschil! Zo uitgestorven als het toen was, zo druk is het nu. Zowel op het water als op straat. Het barst van de boten en de toeristen. Wat is er in die ene week gebeurd?

De Forlet ligt er al en langzamerhand druppelen ook de andere boten binnen. Een paar leden van de club arriveren per auto om vanavond in elk geval gezellig mee te kunnen eten. We gaan natuurlijk eerst aan de borrel en doen dat in de kuip van de Sylke. Dat past prima met negen man en een hond!



Daarna verkassen we naar restaurant 'Max' waar we uiteindelijk viereneenhalf uur later pas weer uitrollen. Of we genoeg gesprekstof hadden? Denk het wel...!



Morgen naar Medemblik?









298. Verslag Ben

Onze Engelse mede tochtgenoot Ben van de Virtue heeft ook een heel leuk stukje over onze gezamenlijke IJsselmeerweek op zijn blog gezet. Zie zijn blog vertue61 !

297. Filmpje

Een korte video impressie van onze zeiltochten Enkhuizen-Stavoren vice versa, tijdens de meivakantie van de Toerzeilers, kunt u vinden op You Tube: https://youtu.be/sqE01zDijVM
Voor het beste resultaat, kies de hoogste resolutie.

Voor wat mindere kwaliteit (met eventueel reclame) en een kleiner beeld, klik op onderstaande afbeelding.





296. Hindeloopen

We hebben een heerlijke oversteek naar Stavoren. Een lekker windje, rustig zeetje en het zonnetje op ons bolletje. Vlakbij Stavoren zakt de wind in. We zeilen nog een tijdje met de gennaker, maar uiteindelijk mag dat ook niet meer baten. De zeilen gaan neer en de motor aan. 

In Hindeloopen leggen we aan in de kom. Boodschapje doen, krantje erbij, wat eten en wat drinken. We doen het rustig aan. Het is stil zonder onze medereizigers van de afgelopen week.

Als avondeten is er hier altijd maar één optie: vis halen bij de kraam. Koud wit wijntje erbij om het weg te spoelen en een lekker toetje na. Het leven is mooi.


295. Afscheid

Aan alle goede dingen komt een eind...

Vandaag nemen we afscheid van elkaar en gaan we richting huis. Eigenlijk een dag te vroeg. De weerberichten voor zaterdag geven echter aan dat het harder gaat waaien en voor de meesten van ons recht tegen. Met algemene stemmen is daarom besloten dat het verstandiger is om vandaag, met weinig wind, te proberen tot Amsterdam en voor de anderen, tot aan binnenwater te komen. Een paar boten varen samen op en moeten vannacht Amsterdam passeren.

Het is een prachtige dag, de zon schijnt en we vinden het allemaal jammer dat ons tochtje nu voorbij is. Er wordt veel gezoend en gezwaaid. De Sylke ligt buitenop en vertrekt als eerste richting het noorden. Wij willen graag nog even profiteren van het beetje wind dat er nog is. 

We houden contact, we delen straks elkaars foto's en wie weet zien we elkaar weer terug op het water. Bedankt lieve tochtgenoten, jullie zijn een hele leuke groep en wij hebben de afgelopen week van jullie gezelschap genoten! Een goede reis naar huis en tot ziens!

294. Terug naar Enkhuizen

Na de gezellige avond van gisteren en wederom een zeer stormachtige nacht slaapt iedereen lekker uit. De hele morgen blijft het hard waaien. Tijdens het ochtendpalaver spreken we af rond 2 uur te vertrekken. Volgens de berichten zal de wind dan iets zijn gaan liggen. 

Stache kan op zijn gemak zijn herstelde dektent bij de zeilmaker ophalen. Anderen doen nog wat boodschapjes voor vanavond. Het plan is om niet een steiger-borrel maar een steiger-diner te organiseren. Iedereen neemt iets te eten mee. In zeilkringen heet dat een pot-luck. Ik houd niet van koken, ik ben geen keukenprinses én ik heb veruit het kleinste kombuisje, dus dat vind ik allemaal hele goede redenen om niet iets zelf te hoeven maken. Ik koop wel wat lekkere dingetjes in de supermarkt...

Het valt de meesten zwaar tot 2 uur te moeten wachten. Iedereen wil nu wel weer eens lekker zeilen. In het grachtje waar we liggen lijkt het bijna windstil, maar dat is schijn. Buiten waait het nog flink door. 

We gaan in twee verschillende sluislichtingen naar buiten. Zoals verwacht staat er een hobbelige zee boven de drempel van de haveningang. De meesten van ons hebben een rif staan. Maar goed ook, want er waait een windkracht 5 met regelmatig windstoten van windkracht 6. Na twee dagen storm staan er ook nog flinke golven.

Om de west kardinaal van Vrouwenzand te kunnen ronden, moeten we het eerste stuk hoog aan de wind zeilen. De een laat de motor bij staan, een ander maakt een slag en wij smokkelen en nemen de kardinaal aan de verkeerde kant. Daarna buigt onze route iets af en kunnen we wat ruimer zeilen. Het gaat hard, wij meten een topsnelheid van 7.2 knopen en dat zonder kluiver en met een rif. De golven komen gelukkig niet onder een al te vervelende hoek binnen. De Mi Dushi krijgt veel water over en heeft met een zeezieke te maken. De bemanning van de Albatros maakt helaas even ruzie met de schoot van hun fok. Hij raakt klem in de lier. Gelukkig is het probleem snel opgelost. Een paar boten hebben teveel zeil opstaan en lopen uit het roer. Een goede ervaring en les voor de volgende keer. We zeilen als de brandweer, het gaat reuze lekker en we genieten met volle teugen! Helaas kan ik geen actiefoto's van de andere boten maken, want daarvoor liggen we te ver uit elkaar. Ik schiet wel wat filmbeelden waarmee ik een filmpje wil maken dat weergeeft met welk weer we te maken hebben. Altijd leuk om tegen familie en vrienden mee op te scheppen...

Tussen 4 en half 5 zijn we allemaal binnen. We liggen ditmaal aan de overkant van de kom. We hebben heel wat te bepraten. Iedereen heeft natuurlijk zo zijn sterke verhalen over de tocht van vandaag. We luieren en drinken wat en om 7 uur begint ons wal-diner. 





We stallen al onze etenswaar uit op de kant en gaan er zelf omheen zitten. Het is een reuze vrolijk gezicht! Wandelaars moeten een omweg maken want we versperren de hele doorgang. Niemand vindt het erg: iedereen kijkt vol verbazing naar wat wij aan het doen zijn. Als toetje hebben we zin in een ijsje. We rennen naar de ijswinkel zodat we nog net voor 9 uur, sluitingstijd, onze bestelling kunnen plaatsen.

De rest van de avond brengen we door met afwassen, elkaars boten bekijken en bij elkaar borrelen. Het is de eerste avond dat we tot 12 uur in een windstille haven buiten kunnen zitten. Zo had het de hele vakantie moeten zijn!

De route die we vandaag gevaren hebben: 








293. Nog steeds Stavoren

Vanmorgen om 7 uur worden Bob en ik wakker. Het was gelukkig een betrekkelijk rustige nacht. De wind is in de loop van de avond wat gaan liggen. 

Alle hoop om vanmorgen nog in een weervenster naar Hindeloopen te zeilen, is bij het opstaan direct vervlogen. Het waait al té hard. Het marifoonbericht geeft aan dat er een windkracht 6 tot 7 blaast op het IJsselmeer met windstoten tot halverwege windkracht 9. Daarbij kans op regen- en onweersbuien. Dat wordt hem dus niet. Zelf vinden we dat niet verantwoord voor onze medereizigers, maar ook van de Toerzeilers uit geldt de regel dat we met dit weer blijven liggen. Het binnenwater op dan? Een van de boten kan vanwege haar diepgang de sluis van Workum niet passeren. De andere kant op, naar Lemmer, betekent een lange trip waarbij we in de middag de buien en het onweer over ons heen krijgen.

Blijven is ook geen optie. Vannacht zullen de windstoten nog iets harder zijn dan die van gister. De haven vangt teveel wind om comfortabel te vertoeven. Niemand zit te wachten op nog een doorgesleten landvast of andere schade. Bijna zeeziek worden op een boot die aan de steiger ligt is ook geen prettig vooruitzicht.

Bob heeft al gezien dat er in het vaartje in het dorp wat plaatsen vrij zijn gekomen. In de buitenhaven zullen ongetwijfeld zeilers liggen die na een doorwaakte nacht beschutting binnen de sluis gaan zoeken. Dat wordt dus wel even opschieten als we een plekje in het dorp willen. Bob gaat om 8 uur alle boten langs en port iedereen wakker. De ene na de andere slaapdronken kop wordt uit de kajuitingang of het dakluik gestoken. Broeken en truien worden aangeschoten en trossen losgemaakt. 

In een mum van tijd zijn de eerste boten naar het dorp vertrokken. Wij leggen vooraan in de vaart even tijdelijk aan. Het is daar wel erg winderig maar er zijn in elk geval geen golven. Na verloop van tijd komen er meer open plekken en verhuizen we met ons allen zo ver mogelijk richting het eind van het watertje, vlakbij de Koebrug. Daar liggen we lekker in de luwte van de huizen. Het scheelt bijna een jas! Al met al is het tien uur/half elf voordat we allemaal op onze definitieve plek liggen. Niemand heeft nog ontbeten. We zijn al een hele ochtend druk in de weer met een paar honderd meter varen en alleen maar boten verleggen...




De middag wordt op verschillende manieren doorgebracht. Een deel van onze groep neemt de trein naar Workum of gaat ergens anders naar toe. Wij doen uitgebreid boodschappen en maken er een luier-/knutselmiddagje van. Op de marifoon horen we over een zeilboot met een gebroken mast. Na de gister drie op de keien gestrande boten bij Hoorn is dat niet echt een verrassing. 

Om een uur of twee komt er een inktzwarte lucht aan. Er volgen zoals voorspeld inderdaad windstoten met hagel en onweer. Blij dat we nu zo rustig liggen! 

Voor de avond peilen we of er belangstelling is voor een praatje van Bob over manoeuvreren, kaartkoers en de beginselen van het wadvaren. Iedereen is enthousiast en we worden met ons allen gastvrij uitgenodigd op de 'Albatros'. Kyra biedt aan op de kinderen van Richard en Mirjam te passen zodat zij ook kunnen komen. Iedereen neemt iets te drinken en iets lekkers mee. 
Het is wat improviseren, we zitten bijna bij elkaar op schoot, maar uiteindelijk proppen we een man of 20 op een boot van 9.25 m. Zou dat een record zijn? 




Het wordt een warme, gezellige avond. 
In de 'pauze' verdwijnen de jongeren naar een andere boot, zij vermaken zich zelf wel. Wij krijgen weer wat lucht en er komt zitruimte vrij zodat Suzanne nu op twee billen kan zitten...
Als dank voor het organiseren van de tocht krijgen Bob en ik als verrassing een scheepje in een gloeilamp uit het flessenscheepjesmuseum, een heerlijke fles Grand Marnier en een grote fles Irish Whisky! Wat worden we verwend en hoe komen wij aan de naam dat wij zulke drankliefhebbers zouden zijn...? Hahaha... alleen door de Irish Coffee, Enkhuizer Coffee en Baily's Coffee die wij onderweg in restaurants drinken? Ik weet niet of het is opgevallen, maar het is koud buiten hoor!


Er zijn ook presentjes voor de familie Bon. Zij moeten morgenavond al thuis zijn. Namens de Toerzeilers krijgen zij het welbekende glaasje en het certificaat van deelname. 

Onze gevaren 'afstand' van vandaag:



292. Storm

Allereerst moeten we Henny feliciteren: zij is vandaag jarig! Rob versiert de boot en het feestvarken poseert min of meer gewillig voor de foto...


Ik twijfel of ik deze blog de titel 'Sneek' zal meegeven of de titel 'storm'. Onderstaande foto zegt genoeg!


's Ochtends is het prachtig weer: een zonnetje en een heerlijke temperatuur. Het is gewoon heet in de kuip. We doen allemaal rustig aan. Sommige kinderen gaan zwemmen, sommige ouderen slapen heerlijk uit en anderen gaan lekker uitgebreid douchen en een klein wasje doen. 

Om 1 uur pakken we met een stel het dieseltreintje naar Sneek. Het is nog een heel gepruts bij de automaat voordat we allemaal min of meer het juiste kaartje hebben. We komen erachter dat reizen met het openbaar vervoer momenteel een zeer hoge graad van intelligentie vereist.




Met een half uurtje zijn we in Snits. Diba gaat met haar baasjes naar de dierenarts en wij wachten op de optocht van oude legervoertuigen die langs het station schijnt te komen. We wachten een tijdje, maar al wat er komt is regen en onweer. Gelukkig is er aan de overkant van de straat een restaurant waar we kunnen schuilen. Én lekker koffiedrinken en lunchen. De tosti's en de uitsmuiters vinden gretig aftrek, terwijl buiten de regen met bakken naar beneden komt. Ondertussen komt de optocht alsnog voorbij. Van achter het glas en onder de grote parasol kunnen we de voertuigen droog bekijken. Dat heeft ook zo zijn voordelen. Wanneer de laatste kruimels verorberd zijn, wandelen we richting het centrum. Op een pleintje trekken vooral de kraampjes met Oudhollandse spelletjes de aandacht van de kinderen. De ouderen zijn zeer gecharmeerd van een ouderwets swingend rock-and-roll bandje.



Op speciaal verzoek van Jan wandelen we naar de Waterpoort. Die moet je toch eens gezien hebben! We waaien bijna uit ons jasje, zo'n storm staat er zelfs midden in de stad.


De heren bekijken met belangstelling de sleepbootjes die in de kom liggen. Boaz is bijna niet uit de machinekamer weg te slaan en Marnick wil later ook wel zo'n boot. 



De trein terug is net weg dus we moeten nog een uur wachten. Wat jammer nu, dan moeten we alweer naar een restaurant. We offeren ons op en trakteren onszelf maar weer eens op wat lekkers....





Terug in de jachthaven treffen we heel schouwspel aan. Er staat een dikke windkracht 8 in de haven. Het is bijna onmogelijk om gewoon op de steiger te blijven staan. Tijdens onze afwezigheid hebben de anderen al wat eerste hulp aan onze boten verleend. Een fok klapperde los en lijnen waren bijna doorgeschavield. Onze boten liggen te stuiteren en te trekken aan de lijnen. We zetten extra lijnen bij en doen wat andere herstelwerkzaamheden. Je zou bijna zeeziek worden in de haven. Zo erg hebben wij het nog nooit meegemaakt!

(Eenmaal thuis zal ik over dit onderwerp een filmpje uploaden!)






291. Naar Stavoren

Het waait vanochtend nog - of weer - hard. De wind giert door de verstaging van de naburige klippers en tjalken en hun lange wimpels staan strak naar achteren.

We houden om 10 uur palaver. Welk weerbericht je ook bekijkt, ze voorspellen allemaal wat anders. Als je van de grootste gemene deler uitgaat, dan zou het vanaf een uur of 12 wat minder moeten gaan waaien. We besluiten om om half 12 standby te staan zodat we eventueel direct kunnen vertrekken. 

Tegen die tijd waait de wind nog net zo hard als daarvoor. We slaken een diepe zucht en gaan eerst maar weer eens een boterhammetje eten. Om half 2 lijkt de wind definitief wat minder te worden. Iedereen staat de hele morgen al te trappelen van ongeduld, dus binnen no time zijn we vertrokken. 


Er staan nog aardige golfjes. Ze komen van schuin achter tot opzij, dus we schuiven van links naar rechts en hobbelen flink heen en weer. Kyra heeft net voor vertrek een overheerlijke kibbeling gegeten  en die komt er nu weer uit: de zee geeft en de zee neemt... Ondanks dat, zeilt ze samen met zus Marije als twee volleerde zeilers de boot, terwijl pa en ma beneden in de kajuit een kleine lekkage verhelpen. 
Kleine Zoë, die snel zeeziek wordt, heeft bij de lunch wat vitamine C gekregen en heeft daarentegen nu geen centje last. Niet alleen goed tegen scheurbuik dus!


De eerste anderhalf uur is de wind erg vlagerig. We zijn bijna allemaal gestart met een rif in het zeil en dat komt goed van pas. Bij de west kardinaal van Vrouwezand halen we het rif er uit. Rustig dobberen we richting de sluis van Stavoren. Het is opvallend hoe weinig verschil in snelheid er tussen de boten onderling is. We zeilen vlakbij elkaar en dat blijft de hele weg zo. Ons verzoek om mooie actie foto's van elkanders boten te maken, is goed in de oren geknoopt: overal zien we fototoestellen opduiken en worden onze scheepjes zo goed mogelijk op de kiek gezet!




Het is heel stil bij de sluis en we kunnen zo naar binnen varen. We worden in de nieuwe energieneutrale kom geschut. Dat is lekker makkelijk aanleggen met die drijfsteigers. Niet iedereen haalt jammergenoeg dezelfde sluislichting; dat was wel heel leuk geweest voor de foto! 


Zonder veel oponthoud varen we vlotjes door naar de Binnen Marina Stavoren. De dame van de receptie heeft 8 naast elkaar gelegen boxen voor ons in de aanbieding. Wel zo gezellig. We hebben allemaal reuze zin in een borrel. We stallen onszelf en onze etens- en drinkwaren uit op de steiger en maken er een gezellige bende van! Jan Hordijk ontdekt dat hij onze Schippersbitter heeeel erg lekker vindt...




Naderhand eten Bob en ik snel een bordje soep en haasten we ons naar het dorp voor de Nationale Dodenherdenking. Precies om 8 uur vinden we na hard lopen en enig zoeken de kerk waar de plechtigheid plaatsvindt en zijn we net op tijd voor de 2 minuten stilte. Het kostte wat moeite, maar dat is wel het minste wat ik kan doen ter nagedachtenis aan mijn grootouders. Zij zijn in de oorlog in Amsterdam bij een bombardement om het leven gekomen. 
Het is een mooie, simpele plechtigheid. Goed dat er kinderen bij betrokken worden en dat zo onze geschiedenis behouden blijft en doorgegeven wordt.

De gevaren route van vandaag: