290. Enkhuizen

Met dat afzien valt het uiteindelijk wel mee. 

Tegen zevenen word ik wakker. Buiten giert de wind. Een slecht teken. De andere boten duwen tegen ons aan en veroorzaken piepende en krakende stootwillen. Ik heb desalniettemin heerlijk geslapen dankzij de oordopjes die ik standaard voor dit soort omstandigheden aan boord heb. Ze hebben weer uitstekend dienst gedaan! 

Niet veel later hoor ik de eerste vroege vogel al over de zeerailing klauteren. Ons rijtje boten ligt namelijk vier dik gestapeld. Dat wil zeggen: wij liggen langs de kade en er liggen drie boten tegen ons aan. Drie boten met in totaal tien mensen aan boord die om aan de wal te komen eerst over de andere boten moeten klimmen. Dat kan een opgave zijn 's morgens vroeg met je slaperige kop (net als 's avonds laat als er drank in de man zit...).

Het KNMI geeft aan dat er om 7 uur een windkracht 6 bij Enkhuizen staat. Zoiets vermoeden we al. Bob hijst zich in de kleren en gaat bij het havenhoofd kijken hoe het er met het IJsselmeer voorstaat. Het ziet er niet aanlokkelijk uit. De wind is koud en hard. Op de terugweg wipt hij bij de 'grote' boten van de Toerzeilers aan. Ook zij hebben hetzelfde idee en blazen hun tocht voor vandaag af. Bob gaat alle boten langs om het nieuws mee te delen. Aan de ene kant een teleurstelling maar aan de andere kant begrijpt iedereen het ook wel. 

Later op de ochtend willen een paar Duitsers met een huurboot achter ons er tussenuit. Ben, Suzanne en Thomas met hun Virtue liggen aan de buitenkant en moeten dus verkassen. Dat wordt een amusant spektakel met lijnen en stootwillen, duwen en trekken. Van de Duitsers dan!

De rest van de ochtend wordt doorgebracht met uitgebreid ontbijten en koffiedrinken en over en weer elkaars boten bekijken.

Na de lunch en nadat dochter Kyra van de Dizzy B (hopelijk heb ik de naam nu goed...) met de trein vanuit Zwolle is gearriveerd, maken we met een stel medereizigers een stadswandeling door Enkhuizen. Het miezert wat, maar het is buiten gelukkig een stuk aangenamer van temperatuur dan de voorgaande dagen.

Een deel van de groep brengt een bezoek aan het Flessenscheepjesmuseum. Flessen met miniatuur scheepjes erin en niet zoals Rob liever had gewild, flessen met alcohol gevuld! De anderen slenteren door, richting Compagnieshaven en vandaar het centrum in. Het houdt even op met zachtjes regenen en we duiken een gezellig restaurant binnen. Luxe loungehoeken met lekkere banken. Irish Coffee, Enkhuizer Coffee, warme chocolademelk met slagroom, appeltaart, cheesecake; de ober heeft het maar druk met ons. De museumbezoekers sluiten zich later bij ons aan en zo hebben we een hele warme en gezellige middag!

Na ontspanning volgt vaak inspanning: nog even boodschappen doen in de supermarkt die, gelukkig voor ons, op de late zondagmiddag nog open is. We sjouwen de boodschappen naar 'huis' en doen het verder rustig aan. 

Het is harder gaan waaien. De wind is ook gedraaid, we liggen nu mooi beschut achter de kademuur, dus vannacht geen gepiep en geknars van de stootwillen voor ons. Het zicht is slecht, er hangt een dikke, witte nevel over het IJsselmeer. Blij dat we in de haven liggen. De rest van de dag zoeken we het vertier wel binnen, gezellig met een snorrend kacheltje aan.