Na de gezellige avond van gisteren en wederom een zeer stormachtige nacht slaapt iedereen lekker uit. De hele morgen blijft het hard waaien. Tijdens het ochtendpalaver spreken we af rond 2 uur te vertrekken. Volgens de berichten zal de wind dan iets zijn gaan liggen.
Stache kan op zijn gemak zijn herstelde dektent bij de zeilmaker ophalen. Anderen doen nog wat boodschapjes voor vanavond. Het plan is om niet een steiger-borrel maar een steiger-diner te organiseren. Iedereen neemt iets te eten mee. In zeilkringen heet dat een pot-luck. Ik houd niet van koken, ik ben geen keukenprinses én ik heb veruit het kleinste kombuisje, dus dat vind ik allemaal hele goede redenen om niet iets zelf te hoeven maken. Ik koop wel wat lekkere dingetjes in de supermarkt...
Het valt de meesten zwaar tot 2 uur te moeten wachten. Iedereen wil nu wel weer eens lekker zeilen. In het grachtje waar we liggen lijkt het bijna windstil, maar dat is schijn. Buiten waait het nog flink door.
We gaan in twee verschillende sluislichtingen naar buiten. Zoals verwacht staat er een hobbelige zee boven de drempel van de haveningang. De meesten van ons hebben een rif staan. Maar goed ook, want er waait een windkracht 5 met regelmatig windstoten van windkracht 6. Na twee dagen storm staan er ook nog flinke golven.
Om de west kardinaal van Vrouwenzand te kunnen ronden, moeten we het eerste stuk hoog aan de wind zeilen. De een laat de motor bij staan, een ander maakt een slag en wij smokkelen en nemen de kardinaal aan de verkeerde kant. Daarna buigt onze route iets af en kunnen we wat ruimer zeilen. Het gaat hard, wij meten een topsnelheid van 7.2 knopen en dat zonder kluiver en met een rif. De golven komen gelukkig niet onder een al te vervelende hoek binnen. De Mi Dushi krijgt veel water over en heeft met een zeezieke te maken. De bemanning van de Albatros maakt helaas even ruzie met de schoot van hun fok. Hij raakt klem in de lier. Gelukkig is het probleem snel opgelost. Een paar boten hebben teveel zeil opstaan en lopen uit het roer. Een goede ervaring en les voor de volgende keer. We zeilen als de brandweer, het gaat reuze lekker en we genieten met volle teugen! Helaas kan ik geen actiefoto's van de andere boten maken, want daarvoor liggen we te ver uit elkaar. Ik schiet wel wat filmbeelden waarmee ik een filmpje wil maken dat weergeeft met welk weer we te maken hebben. Altijd leuk om tegen familie en vrienden mee op te scheppen...
Tussen 4 en half 5 zijn we allemaal binnen. We liggen ditmaal aan de overkant van de kom. We hebben heel wat te bepraten. Iedereen heeft natuurlijk zo zijn sterke verhalen over de tocht van vandaag. We luieren en drinken wat en om 7 uur begint ons wal-diner.
We stallen al onze etenswaar uit op de kant en gaan er zelf omheen zitten. Het is een reuze vrolijk gezicht! Wandelaars moeten een omweg maken want we versperren de hele doorgang. Niemand vindt het erg: iedereen kijkt vol verbazing naar wat wij aan het doen zijn. Als toetje hebben we zin in een ijsje. We rennen naar de ijswinkel zodat we nog net voor 9 uur, sluitingstijd, onze bestelling kunnen plaatsen.
De rest van de avond brengen we door met afwassen, elkaars boten bekijken en bij elkaar borrelen. Het is de eerste avond dat we tot 12 uur in een windstille haven buiten kunnen zitten. Zo had het de hele vakantie moeten zijn!
De route die we vandaag gevaren hebben:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten