293. Nog steeds Stavoren

Vanmorgen om 7 uur worden Bob en ik wakker. Het was gelukkig een betrekkelijk rustige nacht. De wind is in de loop van de avond wat gaan liggen. 

Alle hoop om vanmorgen nog in een weervenster naar Hindeloopen te zeilen, is bij het opstaan direct vervlogen. Het waait al té hard. Het marifoonbericht geeft aan dat er een windkracht 6 tot 7 blaast op het IJsselmeer met windstoten tot halverwege windkracht 9. Daarbij kans op regen- en onweersbuien. Dat wordt hem dus niet. Zelf vinden we dat niet verantwoord voor onze medereizigers, maar ook van de Toerzeilers uit geldt de regel dat we met dit weer blijven liggen. Het binnenwater op dan? Een van de boten kan vanwege haar diepgang de sluis van Workum niet passeren. De andere kant op, naar Lemmer, betekent een lange trip waarbij we in de middag de buien en het onweer over ons heen krijgen.

Blijven is ook geen optie. Vannacht zullen de windstoten nog iets harder zijn dan die van gister. De haven vangt teveel wind om comfortabel te vertoeven. Niemand zit te wachten op nog een doorgesleten landvast of andere schade. Bijna zeeziek worden op een boot die aan de steiger ligt is ook geen prettig vooruitzicht.

Bob heeft al gezien dat er in het vaartje in het dorp wat plaatsen vrij zijn gekomen. In de buitenhaven zullen ongetwijfeld zeilers liggen die na een doorwaakte nacht beschutting binnen de sluis gaan zoeken. Dat wordt dus wel even opschieten als we een plekje in het dorp willen. Bob gaat om 8 uur alle boten langs en port iedereen wakker. De ene na de andere slaapdronken kop wordt uit de kajuitingang of het dakluik gestoken. Broeken en truien worden aangeschoten en trossen losgemaakt. 

In een mum van tijd zijn de eerste boten naar het dorp vertrokken. Wij leggen vooraan in de vaart even tijdelijk aan. Het is daar wel erg winderig maar er zijn in elk geval geen golven. Na verloop van tijd komen er meer open plekken en verhuizen we met ons allen zo ver mogelijk richting het eind van het watertje, vlakbij de Koebrug. Daar liggen we lekker in de luwte van de huizen. Het scheelt bijna een jas! Al met al is het tien uur/half elf voordat we allemaal op onze definitieve plek liggen. Niemand heeft nog ontbeten. We zijn al een hele ochtend druk in de weer met een paar honderd meter varen en alleen maar boten verleggen...




De middag wordt op verschillende manieren doorgebracht. Een deel van onze groep neemt de trein naar Workum of gaat ergens anders naar toe. Wij doen uitgebreid boodschappen en maken er een luier-/knutselmiddagje van. Op de marifoon horen we over een zeilboot met een gebroken mast. Na de gister drie op de keien gestrande boten bij Hoorn is dat niet echt een verrassing. 

Om een uur of twee komt er een inktzwarte lucht aan. Er volgen zoals voorspeld inderdaad windstoten met hagel en onweer. Blij dat we nu zo rustig liggen! 

Voor de avond peilen we of er belangstelling is voor een praatje van Bob over manoeuvreren, kaartkoers en de beginselen van het wadvaren. Iedereen is enthousiast en we worden met ons allen gastvrij uitgenodigd op de 'Albatros'. Kyra biedt aan op de kinderen van Richard en Mirjam te passen zodat zij ook kunnen komen. Iedereen neemt iets te drinken en iets lekkers mee. 
Het is wat improviseren, we zitten bijna bij elkaar op schoot, maar uiteindelijk proppen we een man of 20 op een boot van 9.25 m. Zou dat een record zijn? 




Het wordt een warme, gezellige avond. 
In de 'pauze' verdwijnen de jongeren naar een andere boot, zij vermaken zich zelf wel. Wij krijgen weer wat lucht en er komt zitruimte vrij zodat Suzanne nu op twee billen kan zitten...
Als dank voor het organiseren van de tocht krijgen Bob en ik als verrassing een scheepje in een gloeilamp uit het flessenscheepjesmuseum, een heerlijke fles Grand Marnier en een grote fles Irish Whisky! Wat worden we verwend en hoe komen wij aan de naam dat wij zulke drankliefhebbers zouden zijn...? Hahaha... alleen door de Irish Coffee, Enkhuizer Coffee en Baily's Coffee die wij onderweg in restaurants drinken? Ik weet niet of het is opgevallen, maar het is koud buiten hoor!


Er zijn ook presentjes voor de familie Bon. Zij moeten morgenavond al thuis zijn. Namens de Toerzeilers krijgen zij het welbekende glaasje en het certificaat van deelname. 

Onze gevaren 'afstand' van vandaag:



Geen opmerkingen:

Een reactie posten