176. (Geen) zeilweer

Eind mei. Het is weer lekker zeilweer, maar niet heus. Het is een graad of 10, het regent af en toe en er staat een flinke windkracht 6. Wie heeft er zin om met dit weer op pad te gaan?

De dag van gisteren hebben we benut om hier en daar wat noodzakelijke bezoekjes aan jachthavens en nautische winkels af te leggen. Zo komen we ook langs Stavoren, waar ze druk bezig zijn met de aanleg van de tweede sluiskolk. Ik ben benieuwd hoe het er volgend jaar uitziet als het klaar is.

bouwwerkzaamheden bij de sluis van Stavoren

 Met de belofte dat de zon in de middag te voorschijn zal komen, rijden we toch maar naar Makkum. Wat moeten we anders de hele dag binnen? We rijden door het dorp en zien dat er bij Feadship weer een nieuw jacht uit het dok gerold is. Onze volgende boot misschien? 

ons nieuwe jacht?

Helaas, met de zon valt het vies tegen. We besluiten eerst maar een fikse wandeling langs het strand te maken. Straks zijn we misschien te koud en hebben we er geen zin meer in. Met een warmtehemdje, twee fleecetruien en de winterjas aan (speciaal hiervoor van zolder gehaald...) lopen we door het zand. Bob is net naar de kapper geweest en heeft de ijsmuts er ook nog bij op. Zo hebben we in elk geval voor vandaag weer genoeg frisse lucht en lichaamsbeweging gehad.

een koud en verlaten IJsselmeer

Terug bij de boot zetten we een ketel water op voor de thee en werpen we ons op wat kleine klusjes. De wind giert door de verstaging. De jachthaven is uitgestorven. Het heeft toch wel iets knus zo... Maar liever zouden we zeilen!

175. Jarig!

Maandag, Tweede Pinksterdag, Bob is jarig!

De dag begint mistig en koud. Nu en dan valt er wat motregen. Zoals het er nu uitziet, wordt het geen zeilen vandaag. We ontbijten op ons gemak en daarna genieten we rustig van onze kachel, het laatste nieuws, koek en koffie. Om een uur of 11 is de situatie nog niet veranderd maar we vertrekken toch. We hebben voor straks namelijk een belangrijke afspraak staan.

Omdat we nooit weten wat we voor onze verjaardagen moeten vragen, kwamen de (schoon-)kinderen met het idee een geheel verzorgd feestmaal voor ons allen, bij ons thuis, te organiseren. Inkoop en bereiding onder de enthousiaste leiding van onze schoonzoon die heerlijk kan bakken en koken. Het is hem helemaal toevertrouwd dus.

We gooien los en vertrekken richting Makkum. Op de motor, met de navigatieverlichting aan. Dat is nog niet vaak gebeurd. Vier uur full speed op de motor varen, in de mist, over een bladstil IJsselmeer.

mist op het IJsselmeer

Onderweg kan Bob het vlakke water niet weerstaan en probeert hij de stuurautomaat te kalibreren. Deze hebben we van de winter trouwens ook laten maken: het interne kompasje was stuk (waarom gaat juist nu van alles kapot?). Het lukt niet. We draaien de vereiste rondjes en stellen in, maar de koers klopt voor geen meter. Omdat we bijna stil liggen, zien de muggen hun kans schoon. Ze dalen met grote getalen op ons neer. Ze doen weliswaar niets en ze zijn erg sloom, maar je wordt er wel gek van. Binnen een mum van tijd zit de hele boot onder de lijkjes. Dat was geen goed idee dus. We laten het kalibreren voor wat het is en racen verder naar huis.

rondjes draaien voor de stuurautomaat

 

We maken haast want de beloning wacht! Wat een luxe om straks zo aan een gedekte tafel aan te schuiven en te genieten van ons gezin en het lekkere eten. Dit is echt een heel leuk en origineel cadeau!

feestmaaltijd

- Posted using BlogPress from my iPad

174. Medemblik

Vanwege het overlijden van mijn broer stond ons hoofd de afgelopen tijd helemaal niet naar zeilen; de boot was ook nog lang niet klaar. Bovendien waren we moe; zowel geestelijk als lichamelijk.

Het besluit al onze zeilafspraken met de Toerzeilers voor de maand mei af te zeggen was daarom niet moeilijk. En er stond nogal wat op het programma: de zwerftocht naar Ameland, het Rondje Noord-Holland en de Small Ships Race. De tochten hingen allemaal met elkaar samen want we hadden het zo gepland dat de ene aankomstplaats de vertrekplaats voor de volgende tocht was. Het was dus alles of niets en het werd niets.

Achteraf hebben we geen spijt. De zwerftocht naar Ameland heeft Ameland nooit bereikt en het Rondje Noord-Holland ging dat weekend niet door. Dat had alles met het slechte weer te maken. De heenweg van de Small Ships Race was ook nog heel nat en heel koud; daar had ik nu dus ook even geen zin in gehad. Tot slot hielden op de boot zowel onze kachel als de AIS transponder er mee op. Het kostte weken om de problemen te vinden en op te lossen.

Maar we willen toch op een ontspannen manier zeilen en mijlen maken.
Zaterdag is de monteur nog met de kachel bezig, dus we vertrekken pas op zondagmorgen met de auto naar Makkum.

Even op en neer naar Medemblik. In het begin hebben we weinig wind zodat we de gennaker hijsen. We zeilen heerlijk tweeeneenhalf uur met de grote blauwe lap voorop. Langzamerhand gaat het wat meer waaien. De gennaker vervangen we door de kluiver en de fok. Later rollen we de fok nog in en gaat de boom in de kluiver. Zo hobbelen we in 5 uur tijd van Makkum naar Medemblik. Het is aardig fris: ik heb een warmte hemdje, een fleece trui, een dik fleece jack en mijn zeiljack aan. En dat eind mei... Gelukkig schijnt er een waterig zonnetje en is het in elk geval droog. We hebben het idee dat we dankzij de nieuwe schroef harder gaan dan voorheen. We vertrekken gelijk met een paar 38 voeters en we zijn bijna tegelijk aan de overkant. Onderweg halen we ook nog een grote Koopmans in. Het manoeuvreren gaat in elk geval makkelijker. De boot is eerder op stoom; even een dotje gas en de boot reageert direct.

In de Westerhaven liggen we fijn beschut. Bob knutselt nog wat aan een paar draadjes van de AIS. Daarvoor moet de hondenkooi wel eerst helemaal leeg. Wat daar al niet uitkomt: het is gelijk een grote chaos in de boot.

Kacheltje aan, lekker wat internetten op de iPad, kopje koffie erbij: het leven is goed!


- Posted using BlogPress from my iPad

173. Zeevonk

Enkele weken geleden is tot mijn grote verdriet, na een ziekte van enkele maanden, mijn broer overleden. De broer die mij in mijn jeugd voor het eerst met zeilen in contact bracht. De broer waarmee ik in binnen- en buitenland zoveel zeilavonturen heb beleefd. De broer waarmee wij precies een jaar geleden nog de Atlantische Oceaan over zeilden. Wat zullen we hem vreselijk missen.

Zijn grote gele Zeevonk lag deze winter in Franeker. Onlangs hebben we met mijn schoonzus, haar broer en enkele goede vrienden de catamaran naar Oostmahorn gebracht. Het laatste reisje met de zo vertrouwde boot. De kapitein heeft het niet meer mee mogen maken.

De route van Franeker naar Oostmahorn loopt via de noordelijke Staande Mastroute. Niet moeilijk maar wel smal. De bruggen door Leeuwarden vormen het grootste knelpunt. De boot is 7.66 m breed;  de twee smalste bruggen zijn maar 0.31 cm breder. Dat betekent aan elke kant 15.5 cm speling. Te weinig om stootwillen tussen te hangen. Gelukkig wordt er niet gespuid en staat er geen straffe wind. Dat had de doortocht nog een stuk moeilijker gemaakt. We duwen de Zeevonk door de bruggen. We trekken veel bekijks met het gele monster dat door de stadsgrachten schuift.

Klik hier voor filmpje.

Helaas hebben we aan het begin van de ochtend wat pech met het starten van de motoren en later op de dag met de bediening van de bruggen. Het laatste obstakel, de sluis van Dokkumer Nieuwe Zijlen,  halen we daardoor net niet. We leggen de boot aan de wal. Twee bemanningsleden blijven aan boord slapen. De rest gaat naar huis.

sluis Dokkumer Nieuwe Zijlen

Met een wat uitgedunde bemanning wordt de volgende morgen het laatste stukje van de reis volbracht. Het zit niet mee. Varende tussen de boeien in de vaargeul langs de Sennerbank lopen we vast. Aan stuurboord van de boot blijkt 25 cm water te staan, aan bakboord is het 2,5 m diep... De behulpzame havenmeester met zijn RIB probeert ons los te trekken, maar daarvoor zijn zijn boot en motor te licht. Dan maar de KNRM van Lauwersoog waarschuwen. Zij komen met het dubbele aantal PK's en het lukt hen wel. Gelukkig stellen ze ons gerust: het is niet onze schuld dat we vastlopen. Nog niet alle boeien liggen er en die er al liggen, liggen nog niet op de goede plaats. Rijkswaterstaat is gewaarschuwd. Maar ja, daar hebben wij nu niet veel aan.

We zijn het allemaal eens: de moeizame laatste reis van de Zeevonk is een laatste streek van de kapitein. Hij test ons en wil niet dat de boot de verkoop in gaat? Misschien dat hij ons van bovenaf zit uit te lachen.

Ietwat vertraagd arriveren we in jachthaven Lauwersmeer. We moeten aanmeren aan hoger wal met een hele forse wind dwars. Dat valt niet mee. Alle PK's van de boot en van onszelf gooien we in de strijd om de boot langs de steiger te krijgen.

We ruimen op en de kapiteinse sluit de boot af. Een tijdperk is voorbij.


- Posted using BlogPress from my iPad

172. Lekker windje

De verwachtingen voor het weer voor het lange Hemelvaartweekend vallen tegen. Lagere temperaturen en veel wind. Vrijdag zelfs heel veel wind. Met de boot pas weer in het water, is thuisblijven eigenlijk geen optie. We krijgen net de smaak weer een beetje te pakken! Waar is het leuk om te liggen (met de nadruk op 'liggen') met windkracht 7? Juist, dat is voor ons in de havenkom van Hindeloopen. Direct aan het IJsselmeer. In het hart van het dorp met prachtig zicht op het onstuimige water.

Donderdag valt de wind nog mee: Beaufort 5. Zuidwest, dus het hangt erom of we zonder slagen te maken Hindeloopen kunnen bereiken. We hebben geluk. Vlak langs de paaltjes van de ondiepten schuiven we, zo hoog mogelijk aan de wind varend, richting het zuiden. Er staan aardige golven. Nat worden we ook; niet van het buiswater maar van de brekers die aan de zijkant tegen de romp slaan. Het is spectaculair zeilen, dat wel. We zijn zonder kluiver vertrokken en kunnen het zo nog heel lang redden met mooie snelheden van rond de 5 knopen. Aan het eind van de rit blijft het harder dan 22 knopen (windkracht 6) waaien. Dan zetten we toch maar het eerste rif erin. Tussen de zeilwedstrijden door bereiken we zonder problemen de haven. 

Klik hier voor het filmpje.

Het zonnetje schijnt en binnen no time is alles wat nat is, weer droog. Genieten met het onvermijdelijke visje en glas witte wijn!

Sylke rechtsonder in het hoekje

de ijs- en de viskraam hebben het druk

Vrijdag stelt de natuur ons niet teleur. De aangekondigde windkracht 6 tot 7 is 's nachts inderdaad opgestoken. We liggen mooi met de kop in de wind aan de kade. We hebben geen boten langszij. Dat is een van de voordelen van een klein bootje: er is bijna altijd plek en je bent te klein voor het merendeel van de andere boten om tegenaan te gaan liggen... Het is wel schommelen geblazen in de havenkom maar dat hebben we graag voor dit uitzicht over.

We blijven lang uitslapen. Lekker warm in ons bedje terwijl de wind door het want giert. We lopen even naar de winkel voor een krantje bij het ontbijt en doen het heel rustig aan. Wat een luxe!
Altijd wat te beleven in Hylpen. Ook vandaag worden we niet teleurgesteld. Het is gezellig druk met mensen en met boten. Om 11 uur is het eerste slachtoffer met motorpech al door twee reddingboten binnengesleept en zijn twee zeilboten met gescheurde fok/genua binnengelopen. Wat een lol om met dit weer naar buiten te gaan. Dat is vragen om problemen. Wij genieten ditmaal wel vanaf de kant.

- Posted using BlogPress from my iPad

171. Dodenherdenking

De zon schijnt als we vanmorgen opstaan. De wind is zoals verwacht 180 graden gedraaid. Ligt het overal langs de kade gestapeld; tegen onze boot ligt niemand aan. Het is opvallend hoe weinig kleinere bootjes er onderweg zijn. Toch te koud voor ze? Dan zijn wij toch wel bikkels met een kachel die het niet doet...

Om een uur of tien vertrekken we. Er staat een aardig windje. Beaufort 4 tot 5 met vlagen tot 6. Gelukkig hebben we ruime wind zodat we niet tegen de golven op hoeven te boksen. Het gevolg is wel dat we kermisachtige kurkentrekker schuivers maken. Niet geschikt voor mensen met een zwakke maag. We stuiven naar de overkant. Eenmaal op de hoogte van Stavoren begint het nog een graadje harder te waaien. Aangekomen in Hindeloopen giert de wind door de verstaging. Zelfs in het kommetje liggen we enorm te deinen. We genieten van zon, ijs, kibbeling en witte wijn. Wat wil een mens nog meer. De havenmeester vraagt bij elke boot afzonderlijk of men vanwege Dodenherdenking om 6 uur de vlag wil strijken. Gelukkig doet iedereen dit keurig.

Om half 8 komt de zwijgende stoet voorbij, op weg naar de kerk. Wij sluiten aan. Bij de kerk volgt twee minuten stilte, de Last Post en de kranslegging. Mooi om dat in zo'n klein dorpje mee te mogen maken.


- Posted using BlogPress from my iPad

170. Eerste tochtje

De filters zijn ondertussen daadwerkelijk ingebouwd. Heel erg blij ermee zijn we nog niet, want daardoor doet de kachel het niet meer. Maar daarover later.

We gaan woensdag voor het eerst dit jaar met de boot een paar daagjes op stap. Van huis uit zeilen we naar Lemmer. Onderweg hebben we telefonisch contact met de nieuwe eigenaren van de North Beach de 'Windroos'. Zij besluiten ook naar Lemmer te komen. Later in de middag zien we ze aan komen varen en komen ze gezellig naast ons liggen. We kletsen, borrelen en bekijken elkaars boten. Altijd leuk.

's Avonds blijkt dat onze verwarming het niet doet. De avonden en de ochtenden zijn nog koud, dus we missen ons warmtebronnetje wel. Het blijkt dat de installateur vergeten is de kachel te ontluchten. Dat is nog niet zo'n makkelijk op te lossen probleem want alles zit stijf ingebouwd.

Donderdag zeilen we met twee boten naar Enkhuizen. Prachtig weer. Onderweg geeft de spiksplinternieuwe AIS transponder het op. Onbegrijpelijk. We hebben nooit iets kapot en nu zijn er twee problemen tegelijk.

Het is heerlijk zonnig in de Buitenhaven. Bob merkt er niet veel van want hij zit de hele middag in de motorruimte en in de bakskist te sleutelen. Kranen en leidingen gaan los, worden doorgeblazen, schoongemaakt en ontlucht. Om 6 uur 's avonds is het een grote chaos in de boot en er is nog steeds geen zicht op een oplossing. Gefrustreerd gooien we alles dicht en gaan uit eten. Dat blijkt een geweldige opkikker voor het moreel te zijn. Vooral ook de "koffie cognac" na afloop. We zijn daarna weer lekker warm van binnen.

Vandaag gooien we om 10 uur los. De boot aan de binnenkant wil weg. De Windroos gaat er ook vandoor maar wij blijven nog even aan de kade liggen. Er toch te weinig wind om te zeilen en toevallig zit de importeur van de AIS in Enkhuizen. Bob wandelt er naar toe en legt het probleem uit. 's Middags komt iemand een vervangende transponder brengen. Deze werkt in een keer. Het lag dus niet aan ons maar toch aan het vorige apparaat.
We blijven de rest van de dag ook maar in Enkhuizen. We liggen eerste rang en in het zonnetje. Visboer op een paar stappen verwijderd: wat willen we nog meer. Bob probeert wederom de kachel aan de praat te krijgen maar het wil nog steeds niet lukken.

Het lijkt wel of de watersporters nu pas ontwaken. Was het de vorige dagen zowel op het water als op de wal overal nog opvallend stil, nu begint er wat drukte te komen. De haven stroomt langzaam vol; de mensen hebben duidelijk op beter weer gewacht.


- Posted using BlogPress from my iPad