135. Regen

Gisteravond hebben we nog even een loopje door Elburg gemaakt. Arme Joris wil thuis nooit zoveel wandelen maar hier moet hij wel mee. En eerlijk is eerlijk, al die lekkere vreemde geurtjes maken het wel iets interessanter voor hem. De kermis draait op volle toeren. Bakvismeisjes hebben het erg druk met het bespreken van de aanwezige boys. Om 11 uur gaat de muziek uit. Gelukkig blijven we 's nachts verschoond van 'leuke grappen' van dronken Veluwse jeugd en slapen we rustig door.

We worden wakker met nu en dan regen. Er is bijna geen wind en het is niet koud. Toch maar weer helemaal aanjurken, op dikke regenbuien voorbereid. Tegen 11 uur vertrekken we. De wind is recht achter. Nou ja, het mag de naam wind eigenlijk niet hebben. Heel dapper proberen we nog even te zeilen, maar we liggen bijna stil. Toch de motor maar weer aan. Het stuk Randmeer ten noorden van Elburg wordt steeds stiller en steeds smaller. Het is minder bebost en het ziet er eenzaam en verlaten uit. We komen wel heel veel velden met zwanen tegen. Die hebben hier blijkbaar een prima broed-/rustgebied?

Waarschuwt de Wateralmanak nog voor: 'mogelijke lange wachttijden in het hoogseizoen door drukke recreatievaart', wij liggen in het hoogseizoen met drie bootjes in de sluis. De sluislichting van noord naar zuid is daarentegen wel veel drukker. Voornamelijk motorjachtjes; veel zeilboten zien je hier niet.
Terwijl we geschut worden, zien we met hoge snelheid de Kompaan aan komen varen. Die zit dus een lichting achter ons.

Op het Ketelmeer valt er nog steeds niets te zeilen. Het beetje wind dat er is, is gedraaid en komt nu bijna recht van voren. Het begint ook nog te stortregenen. Geen ideaal weer om gezellig wat te laveren. We besluiten hier geen stop te maken maar door te varen. Met dit troosteloze weer is liggen wachten in de haven ook geen pretje. We gaan de Ketelbrug onderdoor, richting Urk.

Eerst zullen we nog doorvaren naar Stavoren, maar het regent zo verschrikkelijk hard dat we daar vanaf zien. Het zicht is praktisch nul en we snakken naar lekker droog binnen zitten met een hete kop thee.



In Urk vinden we een plekje langs de kade. Er komen meer doornatte schippers binnen varen. Zodra de regen is gestopt, hijsen we ons druipnatte grootzeil om te drogen. Alle zeilpakken gaan ook naar buiten; altijd weer een vrolijk gezicht!

- Posted using BlogPress from my iPad