De laatste dagen doen we niet anders dan van binnen naar buiten gaan en andersom. Rijden we op de fiets naar het dorp: gaat het regenen. Dan duiken we (geheel tegen ons zin) een winkel, restaurant of tearoom in. Denken we droog terug naar de boot te rijden: dan gaan onderweg wederom de hemelsluizen open. We lopen in de zon met ons toilettasje en handdoek naar het toiletgebouw, komen we terug: dan giet het pijpenstelen. Vandaag mochten we zelfs nog even van het fenomeen hagel in de kuip genieten.
We zien de donkere wolken al van ver aankomen en hopen steeds dat ze langs ons heen gaan. Jammergenoeg kiezen ze meestal de kortste weg, recht over ons heen. Het ene moment schijnt de zon en steken we de koppen naar buiten, het volgende moment giet het weer en zitten we binnen met alles dicht. Het is net of we doorlopend weermannetje en -vrouwtje spelen. Zo zie je ons; zo zie je ons niet.
Onze motorboot buurman wil vandaag even naar de vaste wal om zijn hond op te halen. Die is bij zijn schoonouders en heeft zo'n heimwee dat hij al dagen niet eet. Een loffelijk initiatief, ware het niet dat wij met drie boten aan hem vast zitten en alleen met de punt aan de steiger liggen. Wij liggen ook nog eens dwars op de harde wind. Tot nu toe fungeert hij als onze hoge wal annex hoge bolder. Er is geen andere plek voor hem beschikbaar en zo zijn we verplicht zijn plek vrij te houden. Het wordt een heel gedoe met lijntjes: lange lijnen, korte lijnen, dikke lijnen, dunne lijnen, diagonale lijnen, springen... Eerst al wanneer hij vertrekt en een paar uur later wanneer hij weer terugkomt. Gelukkig is er hulp genoeg op de steiger. Iedereen is blij dat hij wat om handen heeft.
Bob en ik doen op de fiets nog even (hopelijk) de laatste boodschapjes in de supermarkt. Daarna klappen we onze stalen rossen dicht en bergen we ze op in de voorpunt. Nu zijn ze nog droog, voordat je het weet staan ze weer te druipen in de regen.
Saskia en Joost komen terug van een dagje zwembad: een mooi zoutwater binnenbad met alles erop en eraan. Saskia denkt dat het mooi weer is en gaat heel optimistisch op de voorplecht liggen lezen om nog wat straaltjes zon mee te pakken. Ik ben benieuwd hoe lang ze dat volhoudt...
We gaan er nog steeds vanuit dat het weer morgen beter wordt en dat we dan eindelijk richting Delfzijl kunnen vertrekken. Helaas wordt het steeds later op de dag hoogwater en steeds vroeger donker. Er moeten nog wat wantijen genomen worden, dus we kunnen pas in de middag vertrekken. Een probleem is ook dat we niet in het duister Delfzijl binnen willen lopen. Het is voor ons onbekend terrein en daarbij vaart daar nogal wat vrachtverkeer. Als escape mogelijkheid houden we de Eemshaven in gedachten. Mocht het te laat worden, dan kunnen we daar nog naar binnen lopen. De vluchthaven is niet bedoeld voor jachten, maar dient alleen als noodvoorziening. Bob heeft de havenmeester al even gebeld en aangekondigd dat we misschien morgen van de mogelijkheid gebruik moeten maken. Als de veiligheid ermee gediend is, zullen ze ons niet weigeren.
Duimen dat de wind vannacht gaat liggen en dat het eindelijk ophoudt met die buien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten