Ter hoogte van Katwijk gaat ook het blauwe gevaar naar beneden. Het waait wat harder, de boot begint achter de gennaker te sleuren en met de fok en de kluiver redden we het ook. Naast de boot zie we een nieuwsgierige zeehond. Hij blijft een hele tijd met zijn kop boven water en kijkt ons nog lang na. Wat zou hij denken...?
De golven komen bijna van opzij. Het water is heel hobbelig en ik krijg een wat onaangenaam gevoel in mijn maag. Tabletjes, droge biscuitjes en wat thee helpen me er doorheen. Een hele oceaanoversteek geen last van zeeziekte gehad, maar hier is het bijna raak!
Rond drie uur zijn we bij de Maasmond. We melden ons netjes. Het is daar zoals gebruikelijk heel onrustig water. Nog onrustiger dan het al was. Het lijkt wel of je met je boot in een centrifuge zit. Eenmaal de oversteek achter de rug wordt het gelukkig wat rustiger. Om kwart over zes liggen we voor de sluis van Stellendam te wachten. Een uur later zijn we er doorheen en meren we af in de Marina. Het was weer een lange dag varen: 8 1/2 uur onderweg en daarin 48.1 mijl afgelegd.
Elly (ook een beetje last van zeeziekte gehad) en ik besluiten dat we geen zin meer hebben om nog te koken. We gaan daarom naar het restaurant in de jachthaven. Een beslissing waar we nog veel plezier van hebben naar later zal blijken...
De serveerster die ons ontvangt vraagt of we gereserveerd hebben. Een rare vraag want driekwart van het restaurant is leeg. We mogen van haar alleen buiten op het terras een plaatsje zoeken want binnen is een partij aan de gang. Okay, we nemen plaats lekker in het zonnetje achter een glazen windscherm. Wij zijn de beroerdste niet. Dan het drankje vooraf. Nico bestelt een vieux-cola met één ijsklontje en na lang wachten krijgt hij een glas cola met meerdere klontjes en een apart glaasje vieux erbij. Dat was niet de bedoeling maar goed.
Bob en ik hebben trek en bestellen gelijk met het hoofdgerecht een broodmandje. We wachten en we wachten en we wachten, maar geen broodmandje. Nog een keer vragen dan. Het is vergeten: we krijgen het gratis van de zaak. Een paar tafels verderop blijken ze steeds gerechten te bestellen die op zijn. Raar in een restaurant. Bij de tafel naast ons wordt het geduld ook heel erg op de proef gesteld en gaat van alles mis. Het schept verbroedering want we worden met alle drie de tafels wat lacherig. Het lijkt de Fawlty Towers wel.
Eindelijk, eindelijk komt ons hoofdgerecht. Dat is orde gelukkig. Omdat we zo lang hebben moeten wachten krijgen we een rondje van de zaak. Nico heeft dorst en bestelt nog een vieux-cola. Na enige tijd komt de serveerster terug met de mededeling dat de vieux op is... In een restaurant! Dan maar een bacardi-cola. Onze verbijstering is compleet als de serveerster terugkomt met weer een enkel glas cola en een roestvrijstalen koffiemelk kannetje met rum erin. Nico valt bijna van zijn stoel van verbazing en wij liggen slap van het lachen praktisch onder de tafel. Maar goed, omdat de vieux op is, krijgt hij dit gratis van de zaak. Nog even en we eten voor niets... Dan de koffie. Bob en ik bestellen koffie maar krijgen er geen melk bij. Weer vragen en weer wachten. Uiteindelijk komt er één cupje melk. We willen allebéi graag melk. Weer wachten en weer vragen. Na veel geduld duikt de bediening nog een cupje op. Deel van de problemen is dat we wel vier verschillende obers aan onze tafel krijgen. Waarschijnlijk sturen ze elkaar omdat ze zich doodschamen voor wat er gebeurt: 'ik ga het ze niet vertellen hoor, ga jij maar...' Een droevig restaurant waar je direct Herman den Blijker of Gordon Ramsey naar toe zou sturen om orde op zaken te stellen. Enfin, we hebben wél gelachen: tot tranen in de ogen en kramp in de kaken aan toe. Het was meer een slapstick voorstelling dan een bezoek aan een restaurant, maar ook leuk, daar niet van!
Elly en ik zijn moe en duiken gelijk het bed in. De mannen moeten nog plannen maken voor de dag van morgen. Besloten wordt dat ijs en weder dienende het volgende doel Blankenberge is. De mannen zijn nog tot laat bezig om de waypoints in de diverse apparaten in te voeren, maar dan zijn de dames allang onder zeil... Verschil moet er wezen.
- Posted using BlogPress from my iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten