349. Autopilot

We hebben al jaren ruzie met de autopilot; hij zat bij de koop van de boot in, dus hij kwam als het ware mee met de inventaris. Je mag een 'gegeven' paard niet in de bek kijken, dus zijn aanwezigheid wordt getolereerd. We liggen niet echt wakker van deze dwarsligger want we vinden het veel te leuk om zelf aan het roer te zitten. Bovendien wil je toch graag snel kunnen uitwijken als dat nodig is. Met de autopilot 'in control' heb ik het idee dat dat niet kan.

Wat mankeert er aan hem? Hij is verbonden met onze windmeter en vaart keurig een koers in de gevraagde windhoek. Als we hem echter een kompaskoers proberen te laten varen, raakt hij compleet in de war. We hebben hem al talloze malen gekalibreerd maar dat mag niet helpen. Ook is hij al eens naar de autopilot-dokter geweest die er een nieuw kompasje in heeft gezet, maar ook dat maakte geen verschil.




Dat kalibreren is trouwens niet zo eenvoudig want je moet daarvoor in drie minuten tijd een rondje van 360 graden varen en dat tweemaal achter elkaar. Dat is op zich al een hele uitkienerij met de stopwatch op schoot. Nog moeilijker is het om een plek te vinden waar je dat kan doen. Heb je net anderhalf rondje gehad, komt er weer een boot aan voor wie je moet uitwijken. Overnieuw beginnen maar weer. Het IJsselmeer is zó groot, maar op de een of andere manier moet men altijd precies in ons pad varen. Daarbij moet het ook nog een beetje rustig water zijn. Die twee vereisten maken het lastig om uit te voeren.

In de zomervakantie zijn we van plan een grote reis te maken over zee. Een autopilot die ook echt werkt zou dan wel handig zijn. Vandaar dat we het vandaag toch maar weer eens geprobeerd hebben. Twee rondjes ongestoord draaien lukte net. Daarna hebben we hem even geprobeerd en hij lijkt het te doen. Ik kan het bijna niet geloven. Dit lijkt me wel heel toevallig. Is dit een schijnbeweging om ons goed te stemmen? Onderweg zullen we er achter komen: we houden u op de hoogte!


- Posted using BlogPress from my iPad