Het is een prachtige dag. Eerst genieten we van het gekrioel in de haven. Boten willen eruit, andere boten moeten daarom verlegd worden, boten willen erin. Vooral de schippers van de bruine vloot moeten al hun kunde aanwenden om hun schepen, zonder boegschroef, op de vierkante centimeter te manoeuvreren. Respect.
Buiten ligt alweer een 25 tal boten voor anker totdat ze naar binnen mogen. Het waait flink en ze moeten lang wachten; wij hebben gister nog geluk gehad. De havenmeesters lossen het hier netjes op. Ze gaan met een bootje elk schip langs en vragen hoe laat ze gearriveerd zijn, hun lengte en hun naam. Later worden ze dan stuk voor stuk via de marifoon naar binnen geroepen waar een andere havenmeester in een bootje ze opvangt en ze naar de juiste plaats brengt.
We brengen Joris naar 'huis' zodat hij even uit kan rusten. Bob en ik lopen langs het strand naar de meest oostelijke punt van het eiland. Het strand is breed en leeg. Wat een ruimte. Later toch maar in een huisje aan het strand gaan wonen? Het is wel heel verleidelijk.
Na de lunch vleien we ons neer op het strandje bij de jachthaven. Lekker in de zon en de wind. Joris kan het ook wel waarderen. We kijken uit over het Wad.
Morgen zijn we hier ook nog. We gaan dan fietsen. Omdat de hondenmandjes dun gezaaid zijn, informeert Bob vast bij de verhuurder of hij er voor morgen nog een heeft. Hij krijgt de fietsen gelijk mee. Wij grijpen de gelegenheid aan om onze avondkoffie te gaan drinken in een strandpaviljoen aan het Noordzeestrand. Terug fietsen we door de duinen. We raken enigszins de weg kwijt zodat we ongewild toch nog heel veel kilometers maken...
- Posted using BlogPress from my iPad
Nederland is toch echt een prachtig watersportland! Blij dat ik er niet ver af woon ;-)
BeantwoordenVerwijderen