263. Relax deel 2

Ook vandaag houden we een relax- dag. We hoeven niets; we kunnen zoveel of zo weinig doen als we willen. We zijn laat wakker en beginnen de dag met een rustig ontbijtje. Zoals de afgelopen weken al heel gebruikelijk is geworden: de zon schijnt in de kuip en wij zitten in korte broek buiten. De lange broek en de trui zijn deze vakantie nog bijna niet uit de vouw geweest.

Tijdens onze regelmatige reis naar het toiletgebouw (en het is een hele reis: aan het andere eind van de jachthaven...) zien we dat er ruim 35 jachtjes buiten de haven voor anker liggen. Ze liggen te wachten om binnen te mogen komen. Eerst moeten alle vertrekkers vertrokken zijn voordat zij hun anker kunnen lichten. Het is een ware Armada. Wat zijn wij blij dat we binnen liggen!

Tussen de middag beginnen de havenmeesters de ankeraars een voor een op te halen. Op volgorde van aankomst krijgen ze een plaatsje in de haven toebedeeld. Ze kunnen niet eens allemaal in een box terecht, ze komen ook gestapeld te liggen.

We fietsen naar het dorp waar we in de plaatselijke P.C. Hooftstraat (volgens Else) al onze medereizigers tegenkomen. Iedereen is op de fiets. Geen wonder dat we ze ontmoeten want het dorp -en ook het eiland- is nu eenmaal niet zo groot. Ondertussen komt er een enorme donkere wolk aan. We zien de regenbuien eruit vallen; gelukkig boven Texel en niet boven ons. Wederom worden er wind- en waterhozen gevormd. We hebben dit verschijnsel nog nooit zoveel gezien als dit jaar. Misschien omdat het warme voorjaar en de warme zomer het water extra opgewarmd hebben?

Terug op de boot liggen we wat te dutten in het zonnetje en is het zomaar weer etenstijd. De dagen vliegen voorbij.

Aan het begin van de avond fietsen we met ons allen naar het Paviljoen aan het Noordzeestrand, als afsluiting van alweer een prachtige dag. Annelies geeft nog een rondje weg ter ere van haar verjaardag. Dat slaan we niet af! Jaap kiest een cocktail waarvan ik de moeilijke naam alweer vergeten ben. Het ziet eruit als een glas melk met een rietje. Hij neemt een slok en zegt al glunderend: 'Sodemieter, dat is lekker!' Ik lig dubbel van het lachen; dat gezicht van hem; onbetaalbaar! We hebben een hele gezellige avond en zien een prachtige zon in de zee zakken.

Na afloop fietsen Jaap, Else, Bob en ik terug naar de boot. Niet nadat we met enig gepruts de supermoderne fietslichtjes van de eerste twee min of meer aan de praat hebben gekregen. In het donker stormen we met een rotvaart de duintjes af. Goed dat er niet veel ander verkeer meer is. 

De twee andere stellen gaan nog even langs de camping waar een optreden plaatsvindt. Daar hebben wij geen puf meer voor; wij verlangen naar onze bedjes!