261. Op naar Vlieland

Na al het gelach en gelukwensen op de steiger wordt het tijd voor het serieuze werk... Vandaag staat de tocht naar Vlieland op het program. Het weer is perfect: windkracht 3 tot 4 uit het zuidwesten. De laatste regenbuitjes van vannacht zijn verdwenen; de lucht wordt langzaam zonnig blauw.

We vertrekken om 11 uur zodat we rond hoogwater, tijdens het kenteren van de stroom, bij het ondiepe wantij zijn en we de hele dag zoveel mogelijk profijt van 'stroom mee' hebben. Het wordt een heerlijke zeiltocht. Lekker windje, lekker zonnetje. Annelies en Adri zien we voor ons worstelen met hun gennaker (of was het nu een spinnaker?), de wind wil er maar niet goed in vallen. Wij zijn te lui om de slurf tevoorschijn te halen... 


We navigeren door de Texelstroom, Scheurrak, Omdraai, Paardenhoek, Inschot, Vliestroom, langs de zandplaat de Richel, door het zeegat tussen Vlieland en Terschelling. 




In het zeegat is het heel rommelig water; er staan flinke brekers. Met wind en stroom tegen zetten we de motor bij. Ondertussen horen we op het marifoonkanaal van de Brandaris dat Vlieland vol is en voor jachten gesloten. Wij zijn al zo dichtbij en, door ervaring wijs geworden, laten we ons door dit soort berichten niet meer afschrikken... We ploeteren het laatste stukje, vlak langs het strand, tegen de sterke stroom in. Er staat nog geen rode vlag op het havenhoofd dus we schuifelen zijwaarts naar binnen. Gelukkig hoeven we in afwachting van een plek niet eerst te ankeren. De havenmeester in zijn rubberboot wacht ons op. Alle boxen liggen inderdaad vol en we worden voor een nachtje geparkeerd tegen wat platbodems aan. Na 27.5 mijl en zeseneenhalf uur varen (4.2 knopen gemiddeld) zijn we gearriveerd. Het was een lange dag; we zijn moe maar voldaan.


Tot onze verbazing komt even later Gerard met veel geweld de haven binnengezeild. Wat blijkt; zijn motor vertoont koelproblemem, dus het is pure noodzaak dat hij deze gok neemt: met heel veel dwarstroom en een stevige wind de nauwe en drukke haveningang inzeilen... 

Niemand heeft meer zin om te koken en Annelies heeft tenslotte nog wat te vieren! Eke weet een restaurant op de camping en gezamenlijk wandelen we er naar toe. Door het bos en over de heide. De camping ligt in de duinen en staat vol met De Waard tenten. Voor ons pure nostalgie.


Helaas blijkt het er verschrikkelijk druk te zijn. Voor de bemanning van de Arrivee en voor ons te druk. Wij lopen terug naar het restaurant van de jachthaven en gebruiken daar in een iets rustiger omgeving het diner. De anderen blijven op camping. Zo duikt later op de avond iedereen tevreden en met een vol buikje in zijn kooi. Weer een prachtige dag beleefd!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten