Vanmorgen waait het gelijk al flink bij het opstaan. Het KNMI waarschuwt voor in de middag voor onweersbuien met hagel en harde windstoten. Precies op het moment dat wij volgens de planning het zeegat tussen Vlieland en Terschelling zullen passeren. Dat doen we dus maar niet.
We drinken gezellig koffie op de tweede etage van het Havenkantoor. De dames en Gerard zitten heerlijk op het vijfpersoons witte, nepleren bankstel. 'Hebben we ook in de punt meegenomen', zegt Bob. Gisteren vroeg men zich af waar wij twee vouwfietsen laten, in onze toch al zo kleine boot: de Sylke blijkt onvermoede bergruimtes te hebben... Else trakteert op heerlijke Texelse koek bij de koffie; de heren bekijken met kennersblik vanaf grote hoogte de bootjes in de haven en bespreken de vaareigenschappen van de 'Drascombe'. Toevallig dat er even later net een achter ons komt te liggen!
Na de koffie gaat ieder zijns weegs. Bob en ik wandelen naar het dorp en bezoeken het 'Kaap Skil Museum van Jutters & Zeelui'. Ooit hebben we het oude Juttersmuseum onderin de molen bezocht, maar sinds 2012 is er een nieuw modern gebouw bij gekomen. Het museum is tevens uitgebreid met een klein Openluchtmuseum. In de kelder van het museum heeft men een grote maquette van de Reede van Texel nagebouwd met op een enorme wand, varende VOC-schepen geprojecteerd. Inclusief het geluid van bulderende zee en kanonnen, zodat de kleine kindertjes die er staan, huilend zeggen: 'ik vind het eng...'.
Nog een paar boodschapjes, een vers visje voor de lunch en terug naar de boot.
Het is benauwend warm. We zitten in de kuip en luieren wat. Tegen half vier wordt het donker en begint het in de verte te rommelen. Er naderen donkere wolken en dan barst het onweer los. We zien op de grote windmeter (die op de wal staat) dat er windstoten van windkracht 7 gemeten worden en inderdaad, er vallen hagelstenen op ons dak. Ik was toch wel erg teleurgesteld geweest als het de hele dag prachtig weer was gebleven... We zitten in de kajuit, met het licht aan, gezellig te lezen en te puzzelen. Goed dat we niet vertrokken zijn.
Rond etenstijd pakken we de plu en rennen we door de regen naar het nabij gelegen restaurant. We genieten van een heerlijke maaltijd met een verwarmende Irish Coffee toe.
Wanneer we klaar zijn met eten, is de regen gestopt en kruipen in de jachthaven alle mannetjes, vrouwtjes, kindertjes en hondjes weer naar buiten. Er schijnt een waterig zonnetje en iedereen is druk bezig zijn boot te drogen. Toch nog een mooi einde van een mooie dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten