Ik lig nog lekker op één oor als ik de motoren van de bruinevloot schepen aan de andere kant van de steiger al hoor starten. Ze vertrekken belachelijk vroeg, ongetwijfeld omdat ze het tij naar de eilanden moeten halen. Dat is niet ons probleem want wij blijven lekker rustig op het IJsselmeer. Voor ons geen voor dag en dauw opstaan, geen gedrang voor een volle sluis en geen stroom tegen.
Hoewel het dus een dubbele feestdag is, is de Jumbo gewoon open. Lang leve de 24-uurs economie. Als alle boodschappen zijn ingeladen en de plannen zijn besproken, vertrekken we om half 11 richting het zuiden. Het weerbericht geeft een zuidoosten wind. Jammergenoeg is hij iets meer zuid dan oost. Dat betekent dat we niet, zoals gehoopt, hoog aan de wind naar Hindeloopen kunnen zeilen. Helaas moeten we kruisen. We laveren ons een ongeluk... net als je denkt een beetje hoogte te hebben gewonnen, moet je voorrang geven aan een tochtgenoot en ben je terug bij af. We maken ongeveer dezelfde slagen dus we komen elkaar steeds tegen. Een goede manier om de voorrangsregels weer even in het hoofd te krijgen.
Na drie uur tegen de wind opboksen heb ik het wel een beetje gezien. Het schiet niet meer echt op, ik krijg het koud en in de verte zijn allerlei wedstrijden met kleine bootjes aan de gang. We hebben geen zin om midden in het gedrang terecht te komen dus we strijken de zeilen, zetten de motor aan en varen in één streep door naar 'Hylpen'. De hele groep heeft op hetzelfde moment hetzelfde idee en zo arriveren met ons vijven tegelijk op de stoep van de havenmeester. Zoals telefonisch afgesproken heeft hij voor ons vijf boxen naast elkaar. Alleen niet dichtbij het toiletgebouw. Daar blijken onze boten te klein voor, dan moeten ze eerst nog wat groeien.
Het scheelt een jas: op het water of in de haven. In de stad (jazeker...) is het beredruk. Het wemelt van de toeristen. Het is ook heerlijk weer om met een ijsje in de hand langs de waterkant te flaneren. Op de Albatros wordt nog even hard gewerkt. De startaccu van de motor heeft het begeven. Er wordt een nieuwe gekocht en de accu's worden omgeruild. Gelukkig zijn er karretjes in de haven om dat soort zwaargewichten (en andere dingen) mee te vervoeren.
We bakken nog even bruin in de zon en om half zeven melden we ons bij het havenrestaurant. We zijn met dertien personen maar maken lawaai voor dertig. Helemaal nadat het eerste borreltje achterover is geslagen. Voor het diner verhuizen we van het terras naar binnen. Daar krijgen we een opvoering van hoe je niét een restaurant moet leiden. Het arme-nog niet ingewerkte- personeel kan de grote toeloop van eters niet aan en raakt volledig de weg kwijt. Ons wachten duurt erg lang. Als er dan eindelijk wat komt, is het nog verkeerd ook. De een heeft wel iets te eten, de ander niet. Bijgerechten worden vergeten en voor het opnemen van de drankjes schijnt helemaal geen tijd meer te zijn. Het geheel doet me een beetje denken aan de serie Fawlty Towers. Na vier (!) uur wachten en tafelen hebben we eindelijk de maaltijd achter de kiezen. De beide jongemannen van 10 en 12 jaar hebben zich uitstekend gedragen: een ware beproeving voor hen om zo lang netjes aan tafel te moeten blijven. Grlukkig hebben we ons niet verveeld: het was beregezellig!
Voor een korte vergadering spoeden we ons naar de Albatros. Daar kunnen we makkelijk met ons allen in. De Albatros zelf vertrekt morgen al naar huis. De andere vier boten varen gezamenlijk naar Stavoren en vervolgen zaterdag hun eigen weg. Als afsluiting worden de certificaten van deelname en de Toerzeil bekers uitgereikt. Het is een latertje geworden. Gauw naar bed en morgen vertrekken we fris en fruitig voor de laatste etappe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten