288. Geen weer

Het regent bijna de hele dag; dan weer wat harder, dan weer wat zachter. Er staat een vervelende, koude noordenwind. Van vrijwillig een paar uurtjes zeilen komt niets. We vestigen onze hoop op Koningsdag, misschien dat het dan wat mooier is. De weerberichten voor het eind van de week, de start van de meivakantietocht, beginnen er wat beter uit te zien. Dat geeft de burger moed!

regen...

alles nat

Om de druilerige zondagmiddag toch nog gezellig door te komen, maken we met de auto een ritje naar Makkum. Naar de Marina waar we voor de periode tussen de meivakantie en de zomervakantie een seizoenplaats hebben besproken. Dat doen we al jaren: in het voor- en in het najaar de boot bij huis en in het tussenliggende hoogseizoen in Makkum. Zo varen we op de Friese Meren en de kleine, ondiepe watertjes en zo varen we op het weidse IJsselmeer. In de vakantie dan nog wat zout water proeven op het Wad of op de zee. Deze afwisseling bevalt ons prima.

We liggen dit jaar eerste rang in de Marina. Op de voorste rij, naast het zwembad en dichtbij het toiletgebouw. Een gezellige plek want je ziet er de hele dag van alles langskomen. In en bij de Marina is een kinderspeeltuintje en een baan met loopautootjes. Op loopafstand van de haven het strand met daarop o.a. een groot speelkasteel. Leuk voor als de kleinkinderen een keer langskomen. Ik heb niet de illusie dat ik ze een plezier doe met een dagje zeilen. Daar zijn ze nog veel te klein voor.

klimmen en klauteren op het strand

We verhuizen de laatste rommeltjes naar de boot. We maken de bedden op en controleren de verbanddoos en de medicijndoos. De anti zeeziekte pillen zijn nu echt over datum; deze week nieuwe kopen dus.

De automatische reddingvesten moeten ook nog nagekeken worden. Volgens de aanduiding op de smeltpatronen moeten we deze dit jaar vervangen. Gelukkig hebben we net een nieuw setje in Makkum op de kop getikt. Bob weegt daarna de gaspatronen: die zitten nog helemaal vol. Als laatste pompt hij de vesten met de pomp op (nooit met de mond blazen: dan komt er vocht in het vest). We laten ze een nachtje liggen om te controleren of ze niet langzaam leeglopen.
Je ziet je eigen reddingvesten (afkloppen) gelukkig nooit in opgeblazen toestand. Maar wat een enorme dingen zijn het dan! Ik kan de verleiding niet weerstaan om er eentje om te doen. Het staat niet erg charmant, maar daar zijn ze ook niet voor gemaakt...

een nachtje afwachten

leuk...