288. Geen weer

Het regent bijna de hele dag; dan weer wat harder, dan weer wat zachter. Er staat een vervelende, koude noordenwind. Van vrijwillig een paar uurtjes zeilen komt niets. We vestigen onze hoop op Koningsdag, misschien dat het dan wat mooier is. De weerberichten voor het eind van de week, de start van de meivakantietocht, beginnen er wat beter uit te zien. Dat geeft de burger moed!

regen...

alles nat

Om de druilerige zondagmiddag toch nog gezellig door te komen, maken we met de auto een ritje naar Makkum. Naar de Marina waar we voor de periode tussen de meivakantie en de zomervakantie een seizoenplaats hebben besproken. Dat doen we al jaren: in het voor- en in het najaar de boot bij huis en in het tussenliggende hoogseizoen in Makkum. Zo varen we op de Friese Meren en de kleine, ondiepe watertjes en zo varen we op het weidse IJsselmeer. In de vakantie dan nog wat zout water proeven op het Wad of op de zee. Deze afwisseling bevalt ons prima.

We liggen dit jaar eerste rang in de Marina. Op de voorste rij, naast het zwembad en dichtbij het toiletgebouw. Een gezellige plek want je ziet er de hele dag van alles langskomen. In en bij de Marina is een kinderspeeltuintje en een baan met loopautootjes. Op loopafstand van de haven het strand met daarop o.a. een groot speelkasteel. Leuk voor als de kleinkinderen een keer langskomen. Ik heb niet de illusie dat ik ze een plezier doe met een dagje zeilen. Daar zijn ze nog veel te klein voor.

klimmen en klauteren op het strand

We verhuizen de laatste rommeltjes naar de boot. We maken de bedden op en controleren de verbanddoos en de medicijndoos. De anti zeeziekte pillen zijn nu echt over datum; deze week nieuwe kopen dus.

De automatische reddingvesten moeten ook nog nagekeken worden. Volgens de aanduiding op de smeltpatronen moeten we deze dit jaar vervangen. Gelukkig hebben we net een nieuw setje in Makkum op de kop getikt. Bob weegt daarna de gaspatronen: die zitten nog helemaal vol. Als laatste pompt hij de vesten met de pomp op (nooit met de mond blazen: dan komt er vocht in het vest). We laten ze een nachtje liggen om te controleren of ze niet langzaam leeglopen.
Je ziet je eigen reddingvesten (afkloppen) gelukkig nooit in opgeblazen toestand. Maar wat een enorme dingen zijn het dan! Ik kan de verleiding niet weerstaan om er eentje om te doen. Het staat niet erg charmant, maar daar zijn ze ook niet voor gemaakt...

een nachtje afwachten

leuk...

287. Kluiver

En ook de kluiver is gehesen. De kant-en-klare Dyneema val met oog en takeling is keurig per post toegezonden. Het was voor ons nog even de vraag of de stopper het wel zou houden (de polyester mantel voelt vrij glad aan) maar gelukkig werkt het prima.

het aangesplitste oog

de kluiver hangt!

Ook de oudste kleinzoon moet het reddingvestje natuurlijk even passen. Hij kijkt belangstellend naar wat opa met al dat zeildoek doet...

286. Zeil

We hebben een prachtig weekend achter de rug.

Heerlijk buiten aan de boot gewerkt. Het grootzeil en de fok zitten er op.

Met de kluiver wachten we nog even. Onze kluiver wordt vliegend gevaren. Dat betekent dat hij niet aan een stag vastzit, maar alleen aan de boven- en onderkant met een val. Het irriteert ons al tijden dat de kluiver aan de wind vaak naar één kant doorhangt. Hoe strak je de val ook aantrekt, hij blijft maar zelden redelijk in het midden hangen. We weten van andere North Beach eigenaren dat zij drastische maatregelen hebben genomen als de pees van de (nieuwe) kluiver vervangen door een staaldraad. Dat gaat ons nu nog even te ver. We bestellen wel een stuk Racing Dyneema draad. Er zal hopelijk een stuk minder rek in de val zitten, waardoor we hem misschien eindelijk eens wat strakker kunnen spannen. Benieuwd of we er merkbaar hoogte mee gaan winnen. De kluiver hangt om deze reden dus nog niet: de Dyneema moet nog arriveren.

het zeil staat

Afgelopen najaar hebben we een nieuwe buiskap, zeilhuik en spatzeiltjes gekocht. Gelijk even proberen. Als het niet goed zit, kan het nu nog terug. Niet nodig, alles past perfect!

alles is blauw...

Verder hebben we in de plaatselijke supermarkt flink wat leeftocht ingeslagen. Voorraden koffie, thee,  water, sap, wijn, pasta, soep, koek enzovoort. De boot ligt al aardig wat dieper ondertussen.

Ons kleinste matroosje komt ook een dagje helpen. We hebben voor de beide kleinzoons een reddingvest aangeschaft. Een tuin aan het water en een opa en oma met een boot: dan kan je niet zonder. Tim kan hem mooi even passen. Hij vindt het niet vervelend en lijkt er geen last van te hebben. Mooi zo!

285. Droog palaver

Vrijdagavond vindt het droge palaver van de meivakantie plaats. De eerste maal dat we de andere deelnemers ontmoeten. We kennen niemand van de groep en dat maakt het extra leuk.

Na het werk race ik vanaf Leeuwarden naar huis. De trein rijdt vandaag zowaar, en ook nog op tijd. Dat is de afgelopen weken wel anders geweest. Gauw omkleden, een boterham naar binnen proppen en in de auto springen op weg naar Eemnes.

Er zitten al wat Toerzeilers aan de koffie wanneer wij in de Hilt arriveren. Het wordt steeds drukker en om half 8 starten we met het gezamenlijk gedeelte. Er zit een man of 50 in de grote zaal. Arnold, Martin en Bob houden een algemeen praatje en na de koffie splitsen we in een groep met boten groter dan 9m en een groep met boten kleiner dan 9m. Het zal geen verrassing zijn welke groep wij gaan begeleiden!

We zijn in onze groep met 8 boten en wij hebben de kleinste... We maken uitgebreid kennis met elkaar, bespreken de vakantieweek, lachen veel en hebben het gezellig. Beide groepen verzamelen in Enkhuizen. Het merendeel van onze groep heeft een ligplaats op de Westeinder, de Braasemmermeer, Kaag of Loosdrecht. Zij zullen dus via Haarlem of Amsterdam, het Noordzeekanaal en het IJ, over het Markermeer naar Enkhuizen varen. Men maakt alvast wat afspraken om eventueel ergens centraal te verzamelen en samen verder te gaan. That's the spirit!

Na de afsluiting en een paar (alcoholvrije) drankjes nemen we afscheid en rijden we naar huis. Het is ver na middernacht als we in ons bed rollen. Leuke mensen, iedereen heeft er veel zin in. Als het weer nu ook nog een beetje meewerkt, wordt het vast een fantastische week!

284. Het lijkt weer een boot

Druilerig maar leuk

Zaterdag waait het hard en is het bewolkt en koud. Nu en dan komt de regen met bakken naar beneden. 's Morgens gaan we even naar Harlingen om tussen de buien door de Vlootdag te bezoeken: de jaarlijkse opening van het charterseizoen voor de bruine vloot. Er ligt een groot aantal versierde schepen in de Zuiderhaven. Voor iedereen toegankelijk zodat je ook eens kunt kijken hoe zo'n schip er van binnen uitziet. Er staan wat watersport gerelateerde kraampjes op de kade en men houdt een sloepenroeiwedstrijd op het Wad. Jammer van het slechte weer, maar het is toch nog reuze gezellig!

Vandaag gaat het er dan van komen. De mast moet omhoog. Het waait net zo hard als gisteren, er staat een vlagerige windkracht 5 à 6 achter het huis. Gelukkig zijn de overige omstandigheden een stuk beter: het is droog en er schijnt een zonnetje. Bob houdt zich in de ochtend met de voorbereidingen bezig. Het is altijd een heel gepuzzel om te zorgen dat de stagen op de juiste plaats zitten en dat alle lijnen aan de goede kant van de zalingen lopen. Zoon Michiel is weer zo lief om ons te helpen en neemt vrouw en kind als supporters mee!
Het gaat gelukkig in één keer goed. Er blijft geen stag achter een lier hangen (veelvuldig gebeurd) en de mast hoeft niet opnieuw plat om lijntjes te ontwarren of opnieuw in te rijgen (is ook regelmatig gebeurd).

De rest van de dag besteedt Bob aan het spannen van de verstaging, het monteren van de giek en het uitvoeren van allerlei leuke klusjes die daaruit voortvloeien.

Daar liggen we dan!

Ook de kabeltjes van de windmeter, het stoomlicht, het toplicht en de antennedraad van de marifoon sluit hij aan. De windmeter en de verlichting hadden we al getest toen de mast nog plat lag, de marifoon nog niet. Nieuwsgierig als we zijn, proberen we het apparaat natuurlijk direct: we vangen een gesprek op van een binnenvaartschip op het Prinses Margriet Kanaal. Gesprekken binnen de bebouwde kom op die afstand konden we eerder niet ontvangen, dus de prestaties lijken door de dikkere draad echt verbeterd. We zetten de AIS aan en ook die werkt beter. We zien schepen tot vlakbij Lemmer varen, voorheen kwamen we in het binnenland niet verder dan net voorbij ons eigen dorp... Op Marine Traffic controleren we ons eigen uitzendsignaal. Hoewel we tussen de huizen liggen en maar een laag mastje hebben, pikt het programma ons signaal moeiteloos op. Alle werk van de afgelopen weken lijkt niet voor niets te zijn geweest. Het gepriegel in de mast, de problemen boven het plafond: Bob is ze alweer vergeten! 

Aan het einde van de dag kan het nieuwe buiskapje erop. Het past prachtig en staat zo strak als een snaar. De binnenkant van het doek is wit en de raampjes zijn wat groter dan in de vorige. Het maakt de kajuitingang een stuk lichter.

Wit van binnen...

Mooi strak en veel raam!

283. Topje van de mast

Het waait gelukkig niet hard. De boot kan dwars op de steiger liggen zodat wij op ons terras bij het topje kunnen. De werkzaamheden van vandaag: een dikkere antennedraad door de mast en het plafond trekken, van de gecombineerde windvaan/marifoonantenne een enkele windvaan maken en een nieuwe antenne met steun op de mast monteren.

Aan de oude antennedraad knopen we de dikkere nieuwe draad. Bob draait de kernen in elkaar, we trekken de draad voorzichtig uit de mast en we duimen dat het houdt. Dat doet het niet. Halverwege laat de boel los en staan we met een los draadje in de hand...
De antennedraad en de draad van de windmeter lopen samen door een apart buisje in de mast. Er zit niets anders op dan dat we de draad van de windmeter ook losmaken, daar twee dunne geleidedraadjes aan vast maken en het geheel weer door de mast trekken. Deze verbinding houdt wel stand en we kunnen in de herkansing de antennedraad via het geleidedraadje nogmaals proberen door de buis te trekken. Eureka, het werkt! De draad zit erin, nu de rest nog.

Bob kort het topje van de oude marifoonantenne in, zodat het alleen nog dient als draaipunt voor de windvaan. Wat lager op de mast monteert hij een nieuwe steun met een nieuwe antenne. Geen klinknagels gebruiken hebben we geleerd, maar schroefdraad tappen, beetje anti corrossie-pasta ertussen en een stukje rubber, en met schroeven vastzetten. Dan moet de draad nog aan de stekker van de antenne gesoldeerd worden. Gelukkig heeft daar ooit een handleiding van in een watersportblad gestaan en die hebben we (met een vooruitziende blik) goed bewaard. Dat komt nu weer van pas.

Het topje van de mast is klaar, nu nog de draad binnen vervangen. Zoals verwacht zit de oude draad muurvast; klem tussen het plafond. Er zit niets anders op dan de uiteinden afknippen en de rest laten zitten. Met een trekveer baant Bob zich een nieuwe weg boven het plafond en door de bankkasten heen. Het kost wat moeite en gefriemel maar aan het eind van de middag is het karwei gefixt.

De eerste en grootste klus van dit voorjaar zit erop!

282. Te water

Goede Vrijdag is voor ons dit jaar een hele goede vrijdag want vandaag gaat onze boot het water in  en kan wat ons betreft het vaarseizoen beginnen! Nou ja, vaarseizoen; we beginnen meer met het knutselseizoen natuurlijk...

Na alle storm, sneeuw en hagel van de afgelopen dagen treffen we het met eindelijke een rustige dag. Een flauw zonnetje, bijna geen wind en een temperatuur van 9 graden. Wat een verademing!

Om half 1 zijn we op de jachthaven. We gooien nog wat landvasten en stootwillen in de boot en wachten op wat komen gaat. Stipt om 1 uur komt de werfbaas met de botenwagen aanrijden. Hij tilt de SYLKE even een stukje op zodat Bob de plekken onder de stempels in de antifouling kan zetten. Even later rijdt de tractor achteruit met de wagen met de SYLKe erop, al slalommend door het middenpad. Aan weerskanten staan boten met uitstekende delen over de preekstoel heen. Moeiteloos manoeuvreert hij het geheel langs alle obstakels. Ik heb er grote bewondering voor.

Zodra de boot in het water ligt, ontlucht Bob de schroefas en start hij de motor. Nadat hij van de winter alle diesel eruit gehaald heeft en van alles in de motor heeft schoongemaakt en vervangen, loopt hij weer als een zonnetje. Blijkbaar heeft hij hem weer goed in elkaar gezet. Alle afsluiters zitten nog dicht, geen lekkages en dus varen maar. Om 2  uur ligt de boot alweer achter het huis. Wat een luxe zo dichtbij!

De zon schijnt, een kopje thee en een stukje Paasbrood erbij en op ons terras zitten we weer van ons mooie uitzicht te genieten...