177. Surfend naar Enkhuizen

We surfen met een dikke windkracht 5 diagonaal over het IJsselmeer van Makkum naar Enkhuizen. Dat is een beste ruk. Tussen Stavoren en Enkhuizen worden de golven steeds hoger. We varen ruime wind tot voor de wind. Een onrustige koers. De bulletalie zit aan de giek want anders is het veel te gevaarlijk. Je zal maar de giek tegen je hoofd krijgen en bewusteloos overboord vliegen. De fok zetten we vast met de boom want anders blijft hij heen en weer slaan. Met een keerfok is dat een rot geluid, dat geklapper over het railtje. Het nadeel is wel dat je maar beperkt kan uitwijken. Met het zeil over stuurboord is dat dubbel zo jammer want we moeten bijna iedereen die we tegenkomen voorrang verlenen. Ruim voordat een boot ons kruist, verleggen we langzaam onze koers zodat alles gewoon vast kan blijven zitten. Goed (voor)uitkijken dus. Zo hebben we onderweg wat te doen om de tijd te doden. We slingeren van links naar rechts en van boven naar beneden. Je zou er bijna zeeziek van worden.

In de zon valt de temperatuur nog mee. Nou ja, als je een warmtehemdje, twee fleece vesten, een zeilpak en een zwemvest aan hebt. Dan is het best te doen... Zodra de zon even achter het zeil schuilgaat, voel je de temperatuur gelijk zakken. Het is juni! Iemand daarboven heeft zich dat blijkbaar nog niet echt gerealiseerd.

In de kom van Enkhuizen is het redelijk druk. We liggen als vierde gestapeld. Heerlijk achter de huizen en de bomen, aan hoger wal en uit de wind. We pellen de meeste lagen kleding uit en zitten in de kuip in ons shirtje van de zon en de wijn te genieten.

We blijven een dagje in Enkhuizen. Het is kouder dan gister, er is geen zon en het waait net zo hard. Voor de terugweg zouden we de wind recht tegen hebben en dat is met dit weer geen ontspannen idee. Morgen zal het beter zijn. We gokken er maar op dat weerbericht gelijk krijgt. Dan maar niet in twee afleveringen terug naar Makkum maar morgen, hopelijk met mooier weer, in een lange ruk terug naar huis. We wandelen door Enkhuizen en maken de plaatselijke winkels onveilig.

                                                                    de Dromedaris

Ik heb gisteren weer een (glazen) glas vol wijn laten vallen; zonde...! In de kuip weliswaar, dus er kon zo een puts water overheen. Maar al die scherven zijn niet fijn. In navolging van onze Belgische vriend Kris gaan we toch ook maar weer al het glaswerk door plastic vervangen. Het drinkt volgens Bob lang niet zo lekker, maar hij zal er ditmaal toch aan moeten geloven.

onbreekbaar!

- Posted using BlogPress from my iPad