18. West 6 IJmuiden

De jeugd heeft het hier wel naar de zin. De oudjes zijn iets minder enthousiast over de drukte, de warmte en de afstand tot het toiletgebouw, het strand en het centrum. Volgens de buienradar passeert er eerst een fikse bui. We besluiten deze af te wachten en daarna te vertrekken; het kan net wat de stroom betreft. De overvolle haven loopt langzaam weer leeg. Ook wij gooien de trossen los en met weinig wind zetten we koers richting IJmuiden. Voor het Kurhaus scharrelen wat vissersboten met dagjesmensen rond. Wel 50 hengels steken over de reling naar buiten. Een raar gezicht. Wij zeilen een vaste koers - zij komen vlakbij. We hebben geen idee welke kant ze op willen en dus varen we er maar zigzag tussendoor. We snappen ook niet waarom ze steeds toeteren totdat we in de gaten krijgen dat de ene toeter betekent dat de hengels uit mogen en dat de volgende toeter betekent dat de hengels binnengehaald moeten worden omdat de boot weer gaat varen. Heel verwarrend als je hier als niets vermoedende toerist tussendoor zeilt en je hebt geen idee wat ze willen…  

Het is een goede gelegenheid om de gennaker weer eens te gebruiken. Het kost weer even wat moeite voordat hij staat, maar dan heb je ook wat. Een groot helblauw monster voorop de boegspriet. Een imponerend gezicht volgens de twee andere boten. Jammergenoeg varen ze te ver bij ons vandaan om er een mooie foto van te kunnen maken. 

Langzamerhand trekt de wind aan en besluiten we het blauwe gevaarte binnen te halen. We zijn nog niet zo geoefend in de vereiste handelingen en we willen hem graag heel houden. Een goede beslissing want enige tijd later gaat ook het eerste rif er al in. We lopen 5,7 mijl en hebben 7,2 mijl SOG. 

Van windkracht 3, naar 4, naar 5, naar 6. De golven vallen bijna dwars in en dat zeilt ongemakkelijk. We varen redelijk dichtbij de kust, het is hier ondiep en de golven worden gaandeweg dan ook enorm. Het is houwen en keren maar ons kleine notendopje houdt zich kranig in deze wilde zee. De bemanning heeft het iets moeilijker want we moeten alle twee bewust ons best doen om niet zeeziek te worden: we blijven zo kort mogelijk binnen, we eten doorlopend droge koekjes en ik rommel zelfs wat met muziek in een oortelefoontje. Een probaat middel naar het schijnt, om je gehoor- en evenwichtsorgaan af te leiden. Het werkt! We kunnen het op deze manier goed in de hand houden maar we zijn blij als IJmuiden in beeld komt. We zijn nat van het spatwater, moe van het evenwicht bewaren en we krijgen het langzamerhand een beetje koud. Vlakbij de pier komen de golven recht achterin. Het lijken wel bergen. Zelfs ver binnen de pieren is de zee nog erg wild en moeten we het juiste moment afwachten om dwars op de golven de jachthaven in te draaien. Wat een geweld… 

En wat een oase van rust dan in de Marina Seaport IJmuiden... We komen niet lang na elkaar binnen en wat hebben we elkaar een hoop te vertellen! We zijn geen van drieën eerder met deze wind en golven op zee geweest en dan met west 6 IJmuiden binnenlopen. Maar we zijn tevreden; we hebben het er alle drie goed vanaf gebracht. Deze wind was niet voorspeld. Hadden we het van tevoren geweten dan zouden we waarschijnlijk niet zijn uitgevaren. Maar goed, het heeft het ons overvallen, we hebben ons er prima doorheen geslagen en we zijn weer een ervaring rijker.