13. Nieuwpoort-Oostende

Een tocht om niet snel te vergeten: we hebben op zee zelden zo fijn gezeild. De stroom loopt mee en we varen halve wind. Het waait lekker, maar de “dwarse” golven zijn net niet vervelend. De fok, de kluiver en het grootzeil zijn gehesen. We kunnen het net redden zonder te reven. De boot zeilt zichzelf. Voor ons gevoel vliegen we over het water. Voor het eerst hebben we het blauwe spatzeiltje aan loef uitgerold naar beneden. We zitten samen aan de hoge kant, schermpje tegen de tocht in de rug en voeten schrap gezet op de tegenoverliggende bank. Aan de lage kant zien we de Belgische kust aan ons voorbijschuiven. We zeilen dicht langs het strand en we krijgen alle tijd en gelegenheid te genieten: van het zeilen zelf én van het uitzicht. België heeft een hele karakteristieke kust . Een leeg, vlak landschap achter het strand met even verderop een badplaats met een verzameling appartementencomplexen direct aan het water. Dan weer een stuk niets en dan weer een nieuwe groep blokkendozen bij elkaar. Zo gaat het de hele lengte van de kust door. We passeren dorpjes met gezellige namen als Westende, Middelkerke en Mariakerke. Een trammetje rijdt langs de boulevard van plaats naar plaats. Wij stellen ons zo voor dat al die flats vol zitten met bejaarde Belgen.’s Zomers pootjebadend aan het strand en likeurtjes drinkend op een terras. ’s Winters bij de verwarming, uitkijkend over zee. Waarom heb ik toch steeds het beeld van “Hercule Poirot” voor ogen? Heel apart. We hebben ons nooit gerealiseerd dat de Belgen blijkbaar zo van de zee houden. Het traject Nieuwpoort-Oostende is zomaar afgelegd. Veel te snel naar ons zin. We hadden op deze manier nog wel dagen door willen zeilen, ware het niet dat we zulke goede berichten over Oostende hebben gehoord. “Het Mercatordok is hartstikke leuk, daar moet je geweest zijn”. Dus, met lichte tegenzin, sturen we de Marguerita II richting pier. Als we dichterbij komen, zien we hoe druk het is op het strand. Het is dan ook heerlijk weer.Voor we daadwerkelijk in het dok liggen moet er eerst nog wel wat gebeuren. Direct aan stuurboord varen we door een opening in de hoge kade. We schutten door de Mercatorsluis naar het Mercatordok. In twee afleveringen weliswaar, want er moet halverwege ook nog een brug genomen worden. Het is warm tussen de bebouwing van de stad. We hoeven gelukkig nergens lang te wachten. Met een paar bootjes tegelijk varen we door de sluis. Op de kant hangen de toeristen over de railingen naar beneden, naar ons, te kijken. Achter de sluis gloort het einddoel van vandaag: het Mercatordok in hartje Oostende.