Vandaag heerlijk gezeild. Geen enorme golven, harde windstoten, regen of reven in het zeil. Wat een verademing na al die weken slecht weer!
De wind zal in de loop van de dag vanuit het noordwesten steeds meer naar het noorden draaien. Waar gaan we naar toe? Voor de wind varen vinden we geen fijne koers en om op de terugweg alleen maar te moeten laveren, is ook niet onze hobby. Naar het oosten is geen optie, daar ligt alleen maar land. Dus wordt de keus al een stuk makkelijker, we richten de boeg naar het zuidwesten.
We besluiten vandaag maar eens te controleren hoe het met de Afsluitdijk staat. En ja hoor, voor uw geruststelling: hij ligt er nog! We varen parallel aan de dijk en zien in de verte de auto's glimmen in het zonlicht. Het is niet warm, maar bijna onbewolkt. Dat maakt een hoop goed. We zitten ingepakt met trui en lange broek, heerlijk met ons gezicht in de zon. Veel meer dan dat, zal bij ons ook niet bruin worden vandaag...
 |
| heerlijk zeilweer |
 |
| heel in de verte het monument |
Aan de wind meten we toch nog windstoten van een knoop of 17. De kluiver rollen we daarom niet uit. We kiezen vandaag voor een makkelijk en rustig dagtochtje. Het gaat als een speer en met 2 1/2 uur zijn we bij het monument, bij sportboei A, op tweederde van de dijk. Nog even doorvaren en we zitten in Den Oever. Daar hebben we geen zin in. We draaien om en zeilen terug. De koude wind blaast ons vanaf de dijk in de nek. We doen het zeiltje aan de zeereling naar beneden. Dat scheelt bijna een jas! Uitzicht heb je dan niet, maar er zeilt niemand tussen ons en de dijk in, dus veel spannends missen we niet.
 |
| blij met het zeiltje! |
In de buurt van de sluis van Kornwerderzand wordt het verkeer wat drukker en rollen we ons windschermpje weer op.
We hebben nog even een bijna-aanvaring met een grote huur catamaran die op de motor vaart. Er zitten een stuk of zes mannen op die heel comfortabel met hun rug tegen het schot en dus uit de wind zitten. De stuurman is zo gefixeerd op de boeien van de invaart naar Makkum dat hij ons helemaal niet ziet. Wij zeil - jij motor: ik voorrang! Ik ga op het laatste moment vlak achter ze langs en geef een brul. Die geschrokken gezichten van ze: onbetaalbaar! Hij geeft gas en spuit richting haven. We hebben ze niet meer gezien.
 |
| de route |
In onze thuishaven liggen we redelijk uit de wind en pellen we nog even wat lagen kleding uit om de rest van ons velletje ook wat te laten bijkleuren. Koud drankje, wat hartigs erbij en dan een uurtje lekker in de zon liggen. Opruimen en op de terugweg langs de viswinkel bij het strand. Het was eindelijk weer eens een heerlijke zeildag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten