229. Klaar!

De mast staat sinds vorig weekend rechtop. Daarna hebben we geen tijd meer gehad om de verstaging  aan te spannen: hij stond de hele week 'handvast' zullen we maar zeggen. Ik was al blij dat het rustig weer bleef en er geen storm opstak. Maar waarschijnlijk was het hele boeltje toch wel blijven staan want we komen onderweg soms boten tegen...We hebben regelmatig dat we gestapeld liggen en bij het overstappen op de buurboot een handvol zwieberende verstaging beetpakken. Je snapt niet dat mensen zo zeilen. Het gaat niet hard, het gaat niet hoog en het is ook nog eens gevaarlijk. Ik zie in mijn verbeelding gelijk een 'gevalletje mast overboord' op de website van de KNRM staan: redders die met betonscharen bezig zijn een kluwen in het water liggende verstaging los te knippen.
Ik heb het al eens eerder op deze blog vermeld: met de hand is het heel moeilijk schatten hoe strak een verstaging staat, maar er bestaan heel handige apparaatjes voor... Wij hebben ons verzuim zo gauw mogelijk goed gemaakt.

handig apparaatje...

Het is zaterdag en wederom prachtig weer. Wat een verschil met vorig jaar toen het roetkoud was. Er is enkele dagen geleden een flinke hoeveelheid Saharazand over ons neergedaald. Goed dat we de boot nog niet schoon hadden. Die dreiging is voorbij, dus we kunnen nu 'aan de poets'. Zand afspuiten, boot in het sop, sop afspuiten, boot drogen, cleaner en was opbrengen en uitpoetsen. Het is elke keer weer een heel ritueel. Na een paar uur werk mag het resultaat er wezen; blij dat we geen grote boot hebben en blij dat we klaar zijn. Even lekker uitblazen op het terras in het zonnetje.

werken...
...en rusten

Deze week hebben we op een avond de hele bootinventaris van zolder gehaald en naar de garage getransporteerd. Je wilt niet weten om hoeveel kratten en tassen het gaat. We verwonderen ons er elk  seizoen over dat het werkelijk allemaal in dat kleine bootje past. Zaterdag is het ook tijd om de garage leeg - en de boot in te ruimen. Alles verdwijnt op zijn vaste plek. Bijna alles, want elk jaar zijn er artikelen waarvan we ons niet kunnen herinneren in welk kastje of laatje we die gewoonlijk opbergen. Zou dat de leeftijd zijn?

De zitkussens en losse kussens gaan erin en plotseling begint de SYLKE er van binnen gezellig uit te zien. Op BOOT Holland hebben we fotolijstjes gekocht die op allerlei oppervlakken zouden blijven plakken. Ideaal voor Bob want hij vindt het zonde om in zijn mooie boot overal spijkers te slaan en gaatjes te boren. We gaan beleven of deze lijstjes werkelijk doen wat men beweert: blijven zitten op elke ondergrond.

fotolijstjes

Ai, foutje. Even vergeten dat we nog geen nieuw waterfilter hebben gemonteerd. We kunnen de pannetjes nog niet in het keukenkastje inruimen; dat moet nog even wachten.

Mijn vader had vroeger een motorboot en zijn grote droom was om vanuit zijn slaapkamer zijn boot  te kunnen zien en het liefst 's nachts zijn hand erop te kunnen leggen. Jammer dat hij niet meer onder ons is. Wij zijn bevoorrecht dat wij zijn droom hebben waar kunnen maken. Het ziet er heel vertrouwd uit: vanuit ons raam zien wij de clubvlag en de KNRM vlag van de SYLKE fier wapperen in het want.

We kunnen niet wachten om met haar op pad te gaan. In het laatste weekend van april brengen we haar naar Makkum. In de loop van de week daarop sluiten we aan bij een tocht van de Toerzeilers. We kijken er naar uit!