153. Dagje Strontrace

Afgelopen dinsdag hebben we onszelf vrijaf gegeven om een dagje de Strontrace te volgen. Even niet schilderen, snoeien of de boot winterklaar maken maar in de auto stappen en rijden maar.

Vorig jaar hebben we de start van de race in Workum bijgewoond (zie blog nummer 104/105). Ditmaal willen we het keerpunt van dichtbij bekijken. Dat keerpunt ligt in Warmond, middenin de bollenstreek, in de buurt van Leiden. De bemanningen moeten een rondje zeilen en mogen niet tweemaal hetzelfde traject nemen. Ze moeten kiezen of ze op de heenweg via Lelystad of Enkhuizen gaan of op de terugweg. Datzelfde geldt voor de passage door Amsterdam of door Haarlem. Alleen op het Noordzeekanaal mag (voor de veiligheid) de motor aan, de rest van de route moet gezeild, geboomd of gejaagd worden.

de Engelina Smeltekop
Dankzij de TomTom is Warmond gauw gevonden. Helaas zijn er net een paar schepen vertrokken en laten de volgende een paar uur op zich wachten. Gelukkig is het mooi weer en zo slenteren we met de hond 'heel' Warmond door ... Wanneer er eindelijk een stuk of drie schepen naderen, kunnen we met een voetveer mee, de schepen tegemoet. Toevallig is de eerste die we tegenkomen de 'Engelina Smeltekop' met daarop de 'Grijze Groentjes' uit Earnewald. Allemaal 60+ vrijwilligers van het Skûtsjemuseum die voor de eerste keer meedoen. Bijna buurtgenoten die we natuurlijk luidruchtig aanmoedigen.

Voor een kort filmpje dat ik gemaakt heb: klik hier.

en de twee volgende schepen

geen echte stront, maar kunstmest...
De mannen zetten voet aan wal en krijgen net als andere deelnemers de standaard welkomstboodschap te horen: 'Welkom in Warmond en bedankt voor de stront...' Ondertussen is de middag al voorbij. We besluiten ook even naar Spaarndam te rijden, daar moeten nog een stuk of wat schepen door de sluis. We kennen Spaarndam goed en we komen er op onze terugweg toch bijna langs, dus vooruit maar. Het bomen door Haarlem duurt langer dan verwacht. En zo brengen we interessante uurtjes door in de  plaatselijke kroeg aan de sluiskolk.

mast en zeilen naar beneden

door de sluis en onder de brug door
Het is aardedonker als de schepen arriveren. Er staan meer fans op de kant; het is reuze gezellig. De bemanning wordt verwend met gloeiend hete erwtensoep. De enorme houten masten worden snel en zonder zichtbare moeite gestreken want de schepen moeten aan het einde van de sluis een lage vaste brug onderdoor. Dan gaan de deuren open, wij zwaaien ze uit en zij zetten koers richting het Noordzeekanaal, op naar de finish in Workum.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten