9. Royal Ramsgate

De officiële naam van de haven is Port of Ramsgate, Royal Harbour Marina. En dan ook nog de toevoeging “West” voor dat deel van de haven dat is bedoeld voor passanten.Een hele mond vol maar wel een hele geschikte haven om in te liggen. Direct aan het Kanaal. Geen ongewild oponthoud vanwege laagwater, sluizen of een drukbezette brugwachter. Klaar voor de start als het weer het toelaat. Mooie drijfsteigers en goed sanitair. De havenmeester moet zich behelpen met een zeecontainer als kantoor op de kant. Hij heeft als compensatie wel een prachtig uitzicht over haven en zee en er is voor ons alle tijd om daarvan te genieten. Wanneer we ons liggeld komen betalen wordt hij continue gestoord door oproepen via de marifoon. Als een ware gentleman neemt hij alle tijd om iedereen uitgebreid te woord te staan. Behalve gasten liggen er vissersboten, reddingboten, boten van locals en een ferry elk in hun eigen deel van de haven. Eén ferry is heel goed te doen: hij is er niet, hij is er wel, hij komt of hij gaat. 

Heel overzichtelijk. Dat is in Dover wel anders. Hoge huizen langs de kant. Winkeltjes in de havenmuur en een winkelstraat met supermarkt en eettentjes daarachter. Straatnaambordjes als: “Military Road”, “Nelson Crescent”, “Royal Parade” en “West Cliff Promenade” maken het wel heel erg Engels. Lekker slenteren langs de terrasjes aan de haven en over de pier. Openbaar vervoer binnen handbereik zodat tijdens lange overligdagen naburige kusten en steden over land kunnen worden verkend. Genoeg te zien en te beleven. Het weerbericht voor de volgende dag is een beetje twijfelachtig. De wind neigt naar 5 uit het zuidoosten. Dat is net even “teveel” en teveel “tegen” naar onze smaak. De voorspelling voor een dag later is een stuk beter, dus we besluiten nog een dagje van het rijke Engelse leven te genieten. Achteraf maar goed ook want ik krijg last van een buikgriepje en doe het even rustig aan.

Bob stort zich op het poetsen van de boot. De hardhouten stootlijst verandert van slijmerig groen in fris beige. Roestspikkeltjes, souvenir van een zeer vervuilende en verouderde electriciteitscentrale aan de River Medway, worden weggepoetst en ook de waterlijn krijgt een beurt. Zo komen we de dag wel door. ’s Avonds zijn zowel het weer als de maag flink opgeklaard. We gaan op zoek naar een pub om een hapje te eten. We vinden er een: veel pluche, tierelantijntjes en donker hout en de televisie staat “op de achtergrond” keihard aan met een verslag van de laatste cricketwedstrijd. We smullen van de entourage en het eten. Dat laatste is vooral lekker vet en ongezond maar we vinden dat dat wel mag voor een keertje. Morgen hebben we tenslotte een lange dag voor de boeg. Wat reserves kweken kan dus geen kwaad.