65. Meivakantie

Het is de hele maand april elk weekend prachtig weer geweest. Zonnig en warm voor de tijd van het jaar. De meivakantie begint anders. Er waait een harde koude wind, kracht 6. We doen het thuis rustig aan en gaan pas op zondag naar de boot. Het is een hels kabaal in de haven: fluitende masten en tikkende vallen. In de box, met de kop in de wind en in het zonnetje, valt er gelukkig nog best in de kuip te zitten. Bob gebruikt zijn tijd om wat kleine klusjes te doen, ik tracht mijn Caribisch kleurtje weer wat op peil te krijgen. ’s Middags zien we plotseling een groene North Beach voorbij schuiven. De “Noorderzon” met Joost en Gonnie. Zij hebben het ruige weer getrotseerd omdat ze onderweg zijn naar Harlingen voor een afspraak over hun nieuwe schip. Ze liggen een paar boxen verderop en natuurlijk gaan we even elkaars boot bekijken. De volgende dag is de wind niet veel minder. We pakken de auto en rijden richting watersportwinkel. We hebben er lang omheen gedraaid: een gevoerde zeiloverall kopen met tevens wat drijfvermogen of niet. Dat schijnt heerlijk warm te zijn. Maar ja, comfort heeft zijn prijs en dat maal twee… Ik ben een koukleum en ik hoef er met dit weer niet lang meer over na te denken. Toch maar doen! 

De wind bedaart wat en we vertrekken richting Texel. Het is 10 graden buiten en de overall gaat aan. Het voelt inderdaad heerlijk warm. We hebben een fantastische tocht naar Oudeschild. Genieten geblazen! Het waait gemiddeld 17 knopen en we varen ruime tot halve wind met vol tuig. Grote golven en schuimkoppen maar het loopt als de brandweer. De jachthaven is, ondanks de vakantietijd, lang niet vol. En ja hoor, even later zien we de Noorderzon ook weer aan komen pruttelen en komt ze vlak naast ons terecht. Zo zie je elkaar nooit en zo zie je elkaar twee keer achter elkaar. In het dorp komen we later eerst Johanna en Dick tegen en daarna Gert en Hinke: het regio Noord bestuur van de Toerzeilers is sterk vertegenwoordigd op dit eiland!

 Gert heeft een raar probleem op zijn boot: zijn fok zit halverwege vastgeplakt. Een extra versterkingsstuk dat op de fok zit, is door het geklapper gedeeltelijk los geraakt, om de fok geslagen en aan de verkeerde kant opnieuw vastgeplakt. Gert en Bob krijgen de fok met geen mogelijkheid meer los of naar beneden. Dus toch maar met het stoeltje de mast in. Of eigenlijk: de voorstag in. Bob wordt op halve hoogte gehesen en kan uiteindelijk met een mes de plakstrip los snijden. “Nog nooit eerder gezien”. En we denken dat zeilmaker De Vries (garantie?) dat ook gaat zeggen! Vanuit Oudeschild zeilen we via Den Oever naar Medemblik. De brugwachter van Den Oever is ons zeer goed gezind. Hij laat voor ons tijden de brug open staan (sorry automobilisten op de Afsluitdijk) zodat wij als laatste door de brug kunnen racen en nog net met de sluislichting mee kunnen. In Medemblik liggen we in de Middenhaven en bewonderen we het nieuwe woonark-toiletgebouw. Ze kunnen het wel verhuren als doolhof: twee etages met allemaal gangetjes en deuren. Maar wel schoon en mooi; dat moet gezegd worden. De havenmeester van Medemblik heeft er in mij ook een fan bij: met het liggeld afrekenen noemt hij mij “meissie” voor en na. Ik voel me gelijk weer 30 jaar jonger! De hond krijgt zelf brokjes van hem. Over "gastvrijheid" en "visitekaartje" gesproken: wat een service. Onze afkeer van Medemblik 

is  verdwenen als sneeuw voor de zon.

 

 

De volgende stop is Stavoren. Ook daar is de oude havenkom nog lekker leeg. En alweer een bekende Toerzeiler om thee mee te drinken: de “Sven” ligt even verderop. De Seafox en de Trinity organiseren voor de regio Noord de meivakantieweek. Ze sluiten de tocht af in Hoorn en we besluiten ze op hun laatste dag nog even op te zoeken. Tot Enkhuizen is het lekker zeilen maar daarna laat de wind het afweten en wordt het motoren. Jammer. In Hoorn zien we allemaal bekenden die we even dag moeten zeggen…Heel gezellig.   

Dan wordt het toch langzaam tijd om weer richting huis te gaan. De volgende stop is Enkhuizen. Zoonlief is de dag daarvoor jarig geweest en we hebben afgesproken dat hij daar gezellig op bezoek komt. Het is zaterdag, het is mooi weer en het is druk in de kom. Met een borrel in de hand en zoutjes onder handbereik kijken we ons ogen uit. Daarna gaan we met de feestneus uit eten. 

De volgende morgen steken we weer over richting Stavoren. Windkracht 5 tot 6: met vol tuig stuiven we richting Friesland. Ik zit aan het roer, met de hond tegen me aan, als één enkele vervelende golf besluit zijdelings over de boot heen te breken. Ik nat en de hond nat. Dat verbouwereerde natte zeehondenkoppie was een foto waard geweest! Zullen we gelijk door naar Makkum? Nee! We hebben niet voor niets voortaan op maandag vrij. Dan gaan we toch niet op zondag al naar huis: kom nou! Nog een nachtje in Hindeloopen om af te kicken en de volgende morgen pas weer naar onze tijdelijke thuishaven. Het is stil in Hindeloopen. De bejaarden liggen met hun bootje allemaal langs de kade. Plaats zat. We voelen ons gelijk helemaal bij de grijze golf horen; is dit ons voorland? Het is koud en het regent wat. Een beetje een triest einde van een mooie vakantie. We hebben een fantastische week gehad. Veel mijlen gemaakt in allerlei verschillende weersomstandigheden en expres veel lange stukken aaneen gevaren. We moeten tenslotte wel een beetje serieus oefenen voor onze tocht naar Engeland!