Van de Bonaire Regatta moet men zich ook niet teveel voorstellen. Het is bij lange na niet te vergelijken met bijvoorbeeld de “Heineken”. Dit is een veel meer plaatselijk georiënteerd gebeuren; veel intiemer en veel overzichtelijker daardoor. De deelnemers komen weliswaar niet allemaal van Bonaire: ik zie ook boten uit Venezuela, Aruba, Curaçao en boten met een Amerikaanse, Engelse of Hollandse vlag achterop. Maar ja, dat zijn toch allemaal boten van “vlak in de buurt” of boten van permanent vakantievierende Vutters. Volgens mij is de hele Regatta voor de inwoners gewoon een excuus om zeven dagen lang de scholen te sluiten, feest te vieren en vakantie te houden!
Als deelnemers krijgen we goody bags met vanalles erin. Ook het programma dus. Even bladeren. Gelukkig is het programma drietalig en staat de tekst behalve in Papiamento ook in het Engels en in het Nederlands vermeld. De Bonaire Regatta heet officieel een International Sailing Event & Festival. Dat is het dan ook. Er wordt echt niet alleen gezeild. Het betekent op de wal ook heel veel live muziek, veel kraampjes en veel verschillende activiteiten. Er wordt domino gespeeld, er is een fietswedstrijd, er is een zwemwedstrijd, een wandeltocht, kayak racing, een working boat parade, softball en beachvolleybal. Alle avonden hebben een thema. Dat belooft wat: the Regatta Opening Night, Reggae Night, Magic Night, Cool Teen Night, Bataya Krioyo Night, Dutch Caribbean Night en een Latino Night. We hoeven ons dus niet te vervelen. Karel’s Beach Bar staat alle avonden/nachten bol van de DJ’s, steelbands, brass bands en salsa bands. Het wordt één groot feest..
Allerlei soorten zeilboten doen mee. Voor de kinderen: Optimist, Sunfish, Laser en Splash (de twee laatsten komen oorspronkelijk uit Grou; een paar kilometer bij ons vandaan…) en Beach Cat. Dan de verschillende windsurfklassen. Vervolgens vier klassen Fishing boats tot max. 22 ft. Bij de jachten twee Racing Classes, twee Cruising classes, de Yachts Open Class en de Multihulls. De boten moeten een meetbrief hebben of eerst ter plekke worden gemeten. Dit om de strijd een beetje eerlijk te houden. Bij ons lukt dat niet helemaal want als wij de uitkomst van de metingen van onze twee tegenstanders met die van ons vergelijken, weten we voor de start al dat we gaan verliezen. Ergens klopt er iets niet…! We tekenen protest aan; men belooft er naar te kijken en vervolgens horen we er nooit meer wat van. “Who cares”, we zijn hier voor ons plezier.
We moeten aantreden op vier van de zes wedstrijddagen. Dat is meer dan genoeg, blijkt later. We hebben door de week genomen weinig wind en schieten dus niet op. Onze zware, stoere Noordzeecat begint pas lekker te lopen bij een windje of 5 en die is nergens te vinden. De eerste wedstrijddag is er zelfs zo weinig wind dat we maar net voor donker finishen. We starten om 7.10 uur ’s morgens en komen pas tegen zes uur in de avond aan. Zelfs met onze enorme gele parasailor komen we nauwelijks vooruit. We drijven naar de laatste boei en duimen dat ondertussen het bier op de kant nog koud staat. Vanaf het finishgebouw wordt onze naam luidkeels omgeroepen: “Hoera; de Zeevonk is binnen”! Nou, dat had wel wat minder opvallend gemogen...
De routes op de andere wedstrijddagen worden vanwege het gebrek aan wind gelukkig wat ingekort. We varen rondom Klein Bonaire en we varen richting de zoutpannen op de zuidpunt en weer terug. Halverwege de week hebben we een “rustdag”. Toevallig begint er dan net een “reversal” te waaien. Het verschijnsel dat de wind een paar keer per jaar van “de andere kant” komt, en dat gebeurt net nu. Pech. We liggen opeens aan lagerwal aan de mooring voor Kralendijk te rollen. Als we losslaan komen we terecht tussen de kraampjes op de boulevard. Een angstige gedachte. We zijn de hele dag in de weer met het in de gaten houden van de trossen. Vooral de monohulls liggen te steigeren. Ik hoor van de buurvrouw dat ze van haar bed in de voorpunt gelanceerd wordt. Bootjes die aan de steigers liggen worden er tegenaan gesmeten en beschadigd. Zonde. Gelukkig is alles de volgende dag weer bij het oude.
Aan het eind van de week: verrassing! We zijn nummer drie van de drie deelnemende multihulls geworden. Ondanks dat zijn we toch zeer trots op onze beker…We vinden het op zich al een prestatie dat we überhaupt vier keer gefinished zijn! We storten ons na de prijsuitreiking in het feestgewoel en het blijft die nacht nog lang rumoerig op Bonaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten