27. Wadpoten

Bezige bijtjes die wij zijn, kijken we vast vooruit naar het volgende seizoen. Bob is een knutselaar en kan niet stilzitten en ik wil graag alles gister geregeld hebben. Eigenschappen die onze boot zeer ten goede komen. De winter is natuurlijk het uitgelezen moment om wat verbeteringen aan te brengen. Een van de redenen waarom we een NB gekocht hebben, is het feit dat deze boot kan droogvallen. Ze heeft een ondiepe maar vrij brede dooskiel waar het kielmidzwaard ingetrokken kan worden. Haar kleinste diepte is dan 85 cm. Dat lijkt niet veel en dat is het ook niet. Maar om op een harde zandplaat alleen op dat smalle stukje staal te balanceren, dat is wel wat wiebelig. Daarom bestaan er wadpoten. Een soort stelten die je aan weerszijden van de boot zet en die je borgt via de wandputtingen. Het ziet er ongeveer uit als een dronken dame die hangend tussen twee krukken overeind tracht te blijven. Op de onvolprezen website van de NB Owners Association staan foto’s en bouwtekeningen hoe je wadpoten zelf kan maken. Nodig: twee planken Bankirai tuinhout die je multi-inzetbaar kan gebruiken: als wrijfhout langs een damwand, als schaar voor de mast, als loopplank, als verhoogd zitje achterop en natuurlijk als wadpoten. Twee dwarse plankjes eronder en ze beginnen toch wel heel erg op stelten te 

lijken… 

 

De boot is zwaar, heeft veel ballast en heeft best wat wind nodig om lekker op gang te komen. Het voordeel is dat je niet snel hoeft te reven. Het nadeel is dat je in licht weer eigenlijk te weinig zeil op hebt staan. Gelukkig zit er een gennaker bij. Een enorme lap stof. We hebben hem nog niet zo vaak gebruikt en dat komt mede omdat het nogal een toer is om dat ding op te zetten. Het barst van de lijntjes die altijd net verkeerd blijken de zitten. Verder worstelen we regelmatig met de aanduidingen op de hoeken: head, clew en tack. Het blijft lastig te onthouden wat wat is en waar zit. We hebben het een keer gehad dat we de gennaker aan de ene kant van het meer probeerden op te zetten en dat dat aan de overkant van de het meer eindelijk is gelukt. Tel uit je winst…We zijn er nog niet erg handig in. De leverancier in Engeland verkoopt een mooie bijbehorende snuffer (sniffer of sok: what’s in a name) die het leven wat dit betreft een stuk aangenamer maakt. Een uitgekiende opbergslurf waarin de lijnen gescheiden van het zeildoek lopen. Geen kans dat ze om elkaar heen draaien en in de war raken. De dealer in Nederland legt er voor de import zo belachelijk veel geld bovenop dat het niet leuk meer is. Toevallig komen we al surfend over het internet de firma Select Sails tegen. Zij verkopen dezelfde handige dubbele hoes een stuk goedkoper. De deal is gauw gemaakt. Het weghalen van de kluiver na elk weekend zeilen vinden we niet handig. Maar de kluiver de rest van de week in de zon laten bakken is ook niet ideaal. Waarom niet, net als bij de fok, een UV strip erop laten zetten? Goed idee. Ook dat laten we deze winter bij de zeilmaker doen. Is niet duur maar levert wel een hoop gebruiksgemak op. Weer iets dat we van ons verlanglijstje af kunnen strepen! Als we toch bij de zeilmaker zijn, laten we gelijk de achterstag een stuk inkorten en zetten we er een talie met een stukje Dyneema tussen. Zo kunnen we de stag onder het zeilen aanspannen. Dat geeft meer snelheid en nog belangrijker, daarmee kunnen we hoger aan de wind varen. Volgens het forum zouden we nu in hoeken van 90 graden kunnen laveren. Dat is ons nog niet eerder gelukt, dus dat zou prachtig zijn. In combinatie met de gennaker worden we nog eens een echt racejacht. Collega Toerzeilers waarmee we straks weer op stap gaan: here we come. Jullie zijn gewaarschuwd!