6. Wachten, wachten, wachten

Iedereen die ons een beetje kent zal begrijpen: tijdens al dat wachten zitten we natuurlijk niet stil. Twee überregelaars bij elkaar gaan echt niet lui in de zon zitten met het idee van: we zien wel wat er komt. De garage ligt vol met inventaris uit onze vorige boot. Die hebben we de week daarvoor bij de verkoopmakelaar leeg afgeleverd. Wat kunnen we gebruiken voor de NB en wat moeten we nog aanschaffen? Wat blijft er aan boord en wat neemt de verkoper mee? Op de website en het forum van de North Beach Owners Association lezen we alles wat los en vast zit. Zeekaarten worden aangeschaft en waypoints worden in het navigatieprogramma op de laptop gezet. De verzekering wordt geregeld. Vaarwijzers en boeken als "De overtocht naar Engeland" en "The East Coast Rivers" worden gespeld. Oversteken doe we alleen met redelijk weer. Maar ervan uitgaande dat dat onderweg zomaar kan veranderen schrijven we de aanloop naar de belangrijkste Franse en Belgische havens helemaal uit. Stel je voor dat we vlak voor de kust op een slingerend bootje, enigszins groen om de neus, nog even de kleine lettertjes van de havenaanlopen moeten bestuderen… Heeft manlief ook eindelijk eens lol van de cursus "Reisvoorbereiding, Routering en Planning" die hij vorig jaar heeft gevolgd! We weten welk merk marifoon, plotter en stuurautomaat aan boord aanwezig is. Op internet zoeken we de gebruiksaanwijzingen en bestuderen deze alvast. Dat scheelt onderweg weer. Tegen de tijd dat alle financiële en papieren rompslomp geregeld is, zijn we er helemaal klaar voor. Dan nog de kwestie van "hoe komen we daar met al onze spullen"? Met het vliegtuig zou natuurlijk het makkelijkst zijn. Twee enkeltjes Londen, een stukje met de trein en je bent er. Maar we willen wél ons reddingsvlot mee en dat weegt alleen al 26 kg. Wat te denken van de reddingsvesten (gaspatronen!), zeilpakken, laarzen, keukeninventaris, kleding, beddengoed, laptop, kaarten en ga zo maar door. Dat gaat een vermogen aan overgewicht kosten. We besluiten daarom toch maar weer met de auto en de ferry te gaan. Zoonlief komt later met een enkeltje EasyJet naar ons toe en zal de auto weer naar huis rijden.  

Uiteindelijk een goed idee want onze stationcar zit op de ochtend van vertrek tot de nok toe vol met bagage!