Eerst het project windmeter.. Gever op het topje monteren en draad door de mast trekken. Gelukkig gaat het in één keer goed. Een paar weken terug, op Sint Maarten, ging het bij broer Henk met zijn mast van meer dan 17 meter hoog nog even goed verkeerd. Maar ja, daar leer je van.
Daarna de draad in de kajuit vanaf de mastvoet naar achter trekken. Dat kost aardig wat hoofdbrekens. Je kan wel zien dat de originele bedrading is aangelegd toen de opbouw nog niet aan de romp vastzat. Ja, zo kan ik het ook! Uiteindelijk met veel gedenk en gepriegel komen we tot een "optisch verantwoorde" oplossing.
Dan een groot gat boren voor de meter zelf. Er zit een aardige pukkel elektronica achter, tel daarbij de stekkertjes en twee junction boxes en je hebt veel diepte nodig. De juiste plek bepalen kost dus ook weer heel wat gepuzzel. Maar goed, dan heb je ook wat. Alles werkt in één keer. De meter “praat”, precies zoals de bedoeling is, via Seatalk met zijn maatjes de stuurautomaat en de Bidata en het eindresultaat ziet er ook nog mooi uit. Het zit ons mee. We moeten nog wel even een keer rondjes varen om te callibreren, maar verder is het project windmeter klaar.
Met Pinksteren heen en weer naar Engeland gaat ons ’s nachts natuurlijk veel stroom kosten. Om het verbruik een beetje in de hand te houden kopen we een zuinige LED lamp voor in het driekleuren toplicht. We schroeven het toplicht open en wat schetst onze verbazing: er zit al een LED lamp in. We kunnen ons niet voorstellen dat dat -tig jaar geleden bij de aflevering in Engeland er al standaard in zat. Maar we kunnen ons helemaal niet voorstellen dat de bejaarde, niet zo handige, vorige eigenaar dat zelf heeft veranderd. Verrassing dus. Het blijkt wel een wit LED licht te zijn. Het probleem daarvan is dat het het groen in het toplicht blauw maakt. Dat schijnt voor rare verrassingen te zorgen in het donker: andere schepen snappen namelijk niet goed wat eraan komt. Het nieuwe licht is een warm LED licht. Daarbij blijft groen ook groen. Het is weer iets nieuwer, iets feller en iets zuiniger in het gebruik. Het gaat er dus toch maar in. Straks nog een accumonitor erbij en we zitten wat stroom betreft helemaal safe!We beginnen langzamerhand de boot weer een beetje in te pakken en aan te kleden.
Over "safe" gesproken: Kabouter Puntmuts gaat ook mee. Officieel is de naam "Safety Plug", maar dat klinkt een beetje raar. Het lijkt op een pilon voor in het verkeer, maar is het niet. We hebben altijd een setje houten pluggen bij ons voor het geval dat onderweg een afsluiter het begeeft. In de Carieb zagen we dit leuke ding, ook in Nederland te koop. Zacht plastic/schuim dat in gaten van allerlei afmetingen te draaien is, maar ook gebruikt kan worden om onregelmatige scheuren in de romp mee te dichten. Nou zijn we niet van plan om dat uit te proberen, maar voor een wat groter gat, te groot voor een plug, lijkt hij heel handig. Weegt niets, proppen we in de bakskist en gaat dus ook mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten