Met Koninginnedag eerst maar eens naar het havenkommetje van Hindeloopen. Helaas is daar niet veel te beleven. Heel anders dan vorig jaar toen we met een twintigtal versierde Toerzeilersboten met ons allen feest vierden in de Noorderhaven van Harlingen. Totdat we van de gebeurtenissen in Apeldoorn hoorden natuurlijk. We hebben 30 april veel aan jullie gedacht SeaFox en Oaze, Klaas en Ernst, Bright Side en No Span, Freya en de geleende Winner!
Na Hindeloopen volgt een beschut rondje binnenwater door zuidwest Friesland. Niemand zo flexibel als een zeiler. Uiteindelijk kienen we het zo uit dat we tijdig in de Visserijhaven van Makkum arriveren om te verzamelen voor de Mei Waddentocht van de Toerzeilers. Er zullen 14 boten meegaan, maar vooral door dagenlange harde tegenwind zien veel deelnemers geen kans om op tijd de startplaats te bereiken. Er blijven uiteindelijk maar vijf boten over. Jammer, maar het is niet anders. Kwaliteit gaat voor kwantiteit volgens een van onze vier deelnemende Jannen. Een boot met bemanning komt zelfs over de weg, met de trailer, vanuit zo’n beetje het zuidelijkste puntje van Brabant. Over “deurzetters” gesproken! De andere Brabantse boot ligt al twee dagen lang met drie kinderen in een verregend en verlaten Den Oever op ons te wachten. Hulde aan de Zuiderlingen!
De volgende dag vertrekken we met windkracht 4 à 5 in de rug naar Den Oever. Een zeer hobbelig en ongemakkelijk ritje; voeg daarbij dreigende donkere luchten, regen, kou en een onherbergzaam IJsselmeer.
In Den Oever persen we ons voor de broodnodige borrel als een stel verzopen katten in de grootste boot die mee is. Hoeveel natte, makke schapen gaan er in een hok? Héél veel, weten we nu uit ervaring. De volgende dag is de wind iets minder en varen we een wat gunstiger koers richting Texel. Kikken. Een heerlijk zeiltochtje. Speciaal voor de kinderen ligt direct na de (lege) sluis een groepje zeehonden uit te rusten op een plaat. Lekker op tijd in Oudeschild. Tijd genoeg om het eiland te verkennen, mee te varen op een reddingboot, te winkelen, te douchen, te wandelen of om zomaar wat bij de boordkachel over warme landen weg te dromen. ’s Avonds gaan we met ons allen gezellig uit eten. Niemand maakt haast om het warme restaurant te verlaten. De jachthaven is uitgestorven. Wat een verschil met het hoogseizoen.
Dan is het alweer tijd om huiswaarts te gaan. Henk Bark van ”‘t is krab”, doet ons op het laatste moment nog uitgeleide. Ritje Texel – Kornwerderzand. Aantrekkende wind tegen stroom. Het laatste stuk langs de Afsluitdijk lijkt wel een kermisattraktie. Bakken water komen over. Een van de Jannen heeft nog even last van een tegenstribbelende startmotor, net wanneer hij de sluis wil invaren. Gelukkig brengt de bekende klap met de hamer ook dit keer uitkomst. De drie andere boten varen door naar Stavoren. Samen met de “Blaalse Wend” (Ad: voor de volgende boot een wat minder tongbrekende naam bedenken voor de niet-Brabanders…) zetten we koers richting Marina Makkum. Nog een gezamenlijk borreltje en hapje, opruimen, afspuiten en lekker in de auto naar een comfortabel, warm en droog huis.
Einde van toch nog een hele leuke vakantie. We hebben de boot weer wat beter leren kennen en zijn nog enthousiaster over haar dan we al waren. Onder de meest slechte weersomstandigheden bijna twee weken op zo’n kleine oppervlakte leven: het is ons alleen maar meegevallen. Ook Sylke’s zeileigenschappen blijven ons verbazen. Voeg daar aan toe de regelmatige uitingen van bewondering van deze en gene op de steiger en onze trots kan niet meer stuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten