32. Mast erop

Daar ligt ze dan. De mast moet maar gauw omhoog want zo lijkt ze wel een onthoofde dame. Wat een wirwar aan lijnen. Meer dan op de gemiddelde zeilboot want de Sylke heeft ook nog lijnen om vanuit de kuip de boegspriet in- en uit te trekken. Bovendien heeft ze behalve een (keer-)fok ook een kluiver én heeft ze allerlei blokjes voor de genaker. In de haast om in het najaar de mast te laten zakken, heeft niemand eraan gedacht om een tekeningetje te maken hoe alle “touwtjes” lopen, welke kleur door welk blokje gaat, van boven naar beneden, van links naar rechts of andersom. Dom, dom, dom. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Ik heb een helder moment en bedenk dat op de plaatjes van de verkoopadvertentie waarschijnlijk ook nog wel het een en ander te zien is. Onze lieve Engelse makelaar “Suzzanne” was geen natuurtalent op fotografisch gebied: vooral scherpstellen bleek een probleem. Maar dankzij twee van haar wazige kiekjes komen we er dan toch nog uit.  Ik neem me voor dat zo gauw we een keer gezeild hebben en alles blijkt te werken, ik direct zelf foto’s maak. Als het aan mij ligt, zitten we volgend jaar niet weer met dezelfde puzzel. 

 

Bob heeft wel schetsjes gemaakt van de stagen: welke stag zit aan welk oog op het dek. De sprenkel op de mast, de grootschoot eraan en trekken maar. Het kost inderdaad niet veel moeite om het gevaarte omhoog te krijgen. Gelukkig, het klopt: de stagen zitten direct goed. Jammer genoeg zit niet álles mee. De nieuw gemonteerde talie in de achterstag blijkt, ondanks vooraf meten, toch te kort te zijn. Niet zo erg, even provisorisch een langer lijntje erin en klaar. We moeten wel hangen aan de voorstag om hem vast te krijgen. Zou dat normaal zijn...? Alleen een lijntje van de lazyjack is omhooggeschoten. Even op de giek staan en we hebben hem zo weer te pakken. Makkelijk toch zo’n klein bootje. Zeil erop en reven erin. De fok en de kluiver laten we nog maar even warm en droog van ons binnenhuisklimaat genieten. Nat worden en verbleken kunnen ze nog de hele zomer. Conclusie: de mast op en neer halen kan best met zijn tweetjes, maar het is niet iets om als tijdverdrijf voor een gesloten brug te ondernemen, alleen omdat de brugwachter met lunchpauze is! Het begin is er. De Sylke ziet er weer uit als een zeilboot. 

Wat staat er verder nog op het program? De opbouw schoonmaken en in de was zetten. Walstroom aanleggen, extra 220 en 12 volts stopcontacten aansluiten, een plankje in de bakskist en kastjes in de voorpunt maken. De boot van binnen “kuisen” en inruimen. Voor als het heel slecht weer is houden we nog een rondje IJsselmeer: Vrolijk – Dekker – Kniest voor de laatste benodigdheden achter de hand. Maar voorlopig hoeven we ons niet te vervelen.