Dat vertrek komt eerder dan verwacht. We gaan even naar de boot om wat op te meten. De eigenaar van de jachthaven loopt net langs en we informeren gelijk maar even wanneer we volgende week aan de beurt zijn. “Zijn jullie al klaar dan? Dan kan het wat mij betreft zo dadelijk wel. Volgende week is het Pasen en dan wil iedereen tegelijk.” Enfin, om kort te zijn: een kwartier later ligt de boot in het water. Dat is ons nog nooit gebeurd: zo vroeg in het seizoen! Dat is ook weer het leuke van een dorp. De mensen zijn nog gemoedelijk en flexibel; ons kent ons en met een beetje goede wil is alles mogelijk. Tsja, nu kunnen we wel varen maar nu zijn de bruggen nog niet open! De bruggen door ons dorp kunnen we in gesloten stand niet nemen. Zelfs met de Kolibri zonder mast lukt dat maar net op de centimeter. Morgen gaan de bruggen weer draaien maar dan hebben we andere besognes. De verkoop van onze vorige boot, de 33 voeter, is net rond. We hebben haar deze week op verzoek van de makelaar zeilklaar gemaakt. Lappen zeil gehesen en meters lijn door de juiste blokken en gaten geleid. Toen wisten we opeens weer waarom we een kleinere boot wilden… Morgen hoeven we de koper alleen nog wat uitleg te geven en een proefvaartje met hem te maken. Fantastisch nieuws natuurlijk in deze (ook voor verkopers) economisch zware tijden. En ook een prima timing. Precies voor het begin van het nieuwe seizoen hebben we het hoofdstuk van de vorige boot afgesloten. Klaar voor een frisse, nieuwe start. Als leuke bijkomstigheid geeft het ook weer wat extra financiële armslag om de North Beach aan onze wensen aan te passen. Het gevolg is wel dat er dus de dag daarop geen tijd is om de Sylke over te varen. De rest van het weekend regent het pijpenstelen; daar zitten we ook niet op te wachten. We willen haar toch wel graag bij huis hebben, hoe lossen we dat op? We besluiten de gesloten bruggen te mijden en de lánge route naar huis te nemen. Leuk tochtje. De mast ligt plat dus we zouden net onder alle bruggen door moeten kunnen. Zo gezegd, zo gedaan. Even naar huis om wat dikke kleren aan te doen; muts, sjaal en wanten mee. Hete thee in de thermosfles en koekjes in de tas. De motor start in een keer en even later zijn we onderweg.
Terherne, Prinses Margrietkanaal, Grou en dan richting huis. Het valt ons mee hoeveel bootjes we onderweg al tegenkomen. Vutters met de motorboot op stap en ook zeilboten die net als ons uit de winterstalling komen. Het is best nog wel koud. Verwende zeilers als we zijn, zetten we onderweg even het kacheltje aan. We zeggen tegen elkaar dat het alleen is om te zien of hij het nog wel doet… (Wie beduvelt nu wie?) Het uitblaaspunt zit bij de hondenkooi. Als je bij het trapje staat, hoofd uit het luik, worden de voetjes lekker warm. Ideaal. Met anderhalf uur zijn we thuis. We leggen de boot op haar eigen vertrouwde plekje en spoeden ons naar binnen om bij de verwarming weer wat op temperatuur te komen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten