106. Winterklaar

Onze boot staat weer hoog en droog op de wal.
Laat de voorspelde pakken sneeuw en strenge vorst maar komen!

Voordat het zover was, kostte het wel weer even wat moeite.
We hebben lang getwijfeld of we dit jaar de mast er nu wel of niet af zouden halen. Het is toch wel weer even een klus. De boot gaat op het droge. Als je de mast erop laat zitten en het waait hard, dan zou dat niet zo goed zijn voor de mast, de verstaging en de boot. De redenering is dat met harde wind een romp in het water meegeeft; een romp op de bok niet. Uiteindelijk besluiten we op safe te spelen en de boel toch maar naar beneden te halen.


En dit keer maken we er nog meer werk van dan anders. De verstaging en het voorstagprofiel gaan er deze winter ook af; die krijgen een extra schoonmaak- c.q. smeerbeurt en mogen de winter doorbrengen op een warme, droge zolder.
Ik moet zeggen, het ziet er goed uit: een liggende mast zonder loshangende slierten eraan. Het straat wel erg strak en clean.



We zijn natuurlijk bevoorrecht met de boot in de achtertuin. Terwijl manlief druk bezig is met het winterklaar maken van de boot, zit ik rustig in de tuin van het warme zonnetje te genieten. Ik hoef Bob alleen maar op zijn tijd van wat eten & drinken te voorzien en nu en dan met een bemoedigend woord toe te spreken. Nieuwe olie en filters in de motor; het ontluchten gaat dit keer wat moeizaam, maar het lukt. De zeilen drogen terwijl we koffie drinken; even opvouwen in de huiskamer en direct naar zolder brengen. De meeste inventaris verdwijnt via de garage (schoonmaakstation) naar de zolder (opslagplaats). Heel relaxed gaat dat zo.



Een kwartiertje varen naar de jachthaven, antivries in de motor en voordat we het weten staat Sylke alweer op de kar. Het onderwaterschip ziet er nog prachtig uit. Weinig aangroei, alleen wat groene alg, en ook de anti-fouling blijft -ondanks de harde straal van de hogedrukspuit- keurig zitten. Alleen het onderste tipje van het zwaard is beschadigd. Op een van onze laatste tochtjes merkten we het al. Op een gegeven moment tikte plotseling het zwaard omhoog terwijl het op die plek normaal gesproken diep genoeg is. Er lag duidelijk iets groots en zwaars op de bodem. Er blijkt een chip van de gelcoat afgebroken te zijn zodat de glasmat zichtbaar is. De temperatuur is het hele weekend nog prima dus de beschadiging wordt gelijk vakkundig gerepareerd.

De boot staat schoon en glimmend op de parkeerplaats van de jachthaven. Nu alleen nog even een dekzeil erover en dan is ze klaar. We hebben deze winter voor de zoveelste keer maar weer een nieuw zeil gekocht. Wat we ook doen, ze gaan altijd kapot. En dan heb ik niet over de allergoedkoopste GAMMA-zeiltjes. We hebben tennisballen op de scepters gehad, plastic en piepschuim over uitstekende delen, een houten frame over scherpe punten: niets hielp. We wonen dichtbij, dus na een zware storm of een lange periode met sneeuw gaan we altijd even kijken hoe de boot erbij staat. Maar ondanks dat, zitten er elk voorjaar weer gaten en scheuren in het zeil. Misschien toch een kwestie van verkeerde zuinigheid van ons. ..Van lieverlee worden de zeilen steeds zwaarder en steeds duurder! We gaan net zo lang door totdat we er eindelijk één vinden van een betaalbare kwaliteit die de winter ongeschonden door komt. Ditmaal zijn we voor PVC van 650 gram/m2 gegaan. Benieuwd hoe dat er straks in maart uitziet…We houden u op de hoogte!