329. Ameland

Het KNMI kondigt voor de zaterdag een prachtige herfstdag aan. 's Ochtends worden we wakker en bedenken we: wat gaan we doen vandaag?

Op het werk heeft mijn naaste collega Dirkje nauwe banden met Ameland. Haar ouders hebben op het eiland een stacaravan staan en zij brengt daar elke vakantie wel wat tijd door. Ik hoor al jarenlang verhalen over Nes, Buren, Ballum en Hollum en zo brengt ze mij op een idee. Met de zeilboot naar Ameland is nog nooit gelukt. De vaargeul wordt steeds ondieper en in het hoogseizoen ligt de jachthaven de laatste jaren altijd vol. Dan maar met de veerdienst!

We rekenen uit dat we er 28,5 jaar geleden met onze familie voor het laatst zijn geweest. Met de caravan van opa Waage op vakantie. Niet dat we daar erg goede herinneringen aan hebben want het was die zomervakantie winters koud. Als ik aan die vakantie denk zie ik vooral twee dreumesen in een bolderkar, dik ingepakt met dekens tegen de kou. Dit wordt de herkansing dus!

dit is al even geleden

deze twee kleintjes hebben ondertussen zelf alweer kleintjes...

We hebben het geluk dat het nog net de laatste dag van de zomerdienstregeling van de veerdienst is. Nu zijn er wat meer afvaarten om uit te kiezen dan in de winter. Het is mistig onderweg naar Holwerd. Er zijn weinig liefhebbers die hetzelfde tripje als ons willen maken. Op de terugweg zal het drukker zijn, verwachten we. In het zuiden loopt de herfstvakantie dit weekend ten einde.

We varen voor ons gevoel met een slakkengangetje (7-8 knopen zegt mijn smartphone) over het Wad. Er staan verschillende radarinstallaties op de boot, dus het slechte zicht zal niet de hoofdoorzaak zijn. De laatste tijd nemen de breedte en de diepte van de geulen met steeds grotere snelheid af. Er is geloof ik wat ruzie wie er verantwoordelijk voor de doorvaart is en wie (wanneer?) voor het baggeren in de buidel moet tasten. Soms duurt een overtocht wel twee uur langer dan gepland omdat de boten langzaam moeten varen en soms zelfs vast komen te zitten. Ik zeg al tegen Bob dat ik dat helemaal niet erg zou vinden... Jammergenoeg voor mij is het allang laagwater geweest en ondervinden we geen problemen.

Op Ameland huren we (hoe decadent en onsportief) een elektrische fiets. Zodra we opstappen trekt de mist weg en gaat de zon schijnen. Wat een timing.

We nemen de weg langs het Wad en fietsen westwaarts naar de vuurtoren. Vandaar, via een heerlijk bezoek aan een strandtent, door de prachtige duinen naar de andere kant van het eiland, naar het dorpje Buren. Wat vooral opvalt is hoeveel groter je actieradius met een elektrische fiets plotseling wordt! We hebben tegenwind en de duintjes zijn best steil: even de fietsondersteuning op 'High' zetten en we schieten vooruit. Heerlijk is dat! Onderweg passeren we in de duinen de camping waar we bijna 30 jaar geleden stonden. Ik herken het niet meer; Bob wel. Vlakbij Nes rijden we even langs de groepsaccomodatie waar Bob jarenlang als begeleider met het schoolkamp van groep 8 naar toe ging.  Dat is gelukkig nog hetzelfde gebleven.

In Nes (Nes-Ameland en niet Nes-Heerenveen...) drinken we een lekkere warme Irish Coffee in het 'Nes Café'. What's in a name. Leuk bedacht. Het loopt tegen het einde van de middag. De zon daalt met rap tempo, het wordt fris en we vinden het wel mooi geweest. De boot komt eraan, we nemen nog een paar foto's van het Wad en nemen afscheid van het eiland.

Inderdaad, zoals we al verwachten, is de boot terug veel drukker dan heen. Het begint te schemeren en vanachter het glas genieten we nog een keer van het uitzicht. Het is duidelijk te zien hoe het schip het water van de platen wegtrekt en hoe er dan golven ontstaan. De geul is smal, de boot trekt een diep spoor door het Wad.

Het is een prachtige dag geweest. We hebben genoten van de zon, ongemerkt 33 km 'gefietst' en herinneringen opgehaald. We hadden het niet beter kunnen treffen!