Zoals steeds de afgelopen weken, staat er veel wind. In de havenkom in Medemblik is daar echter niets van te merken. Tussen de huizen en de bomen is het bijna bladstil. De weerberichten geven een ander beeld: windkracht 4-5, mogelijk 6.
Om 11 uur vertrekt de Kuum richting thuishaven Uitdam, de Windroos blijft liggen en de IJsvink en de Sylke richten hun boeg naar Hindeloopen.
We vertrekken met een rif in het zeil. In de luwte van de kust gaat dat prima, met de kluiver er nog bij. Na verloop van tijd gaat het harder waaien en beginnen de golven aan ons te sleuren. De kluiver gaat eraf. Het wordt windkracht 6 en we zetten al varend een tweede rif. Dan nog ligt de boot niet rustig. Hij trekt erg aan het roer. Meer mogelijkheden hebben we niet. Uiteindelijk doen we het grootzeil naar beneden en varen we alleen op de fok. Dan pas lijkt er wat evenwicht in de zeilvoering te zijn gekomen. We maken snelheden van meer dan 5 knopen, alleen op dat kleine zakdoekje van ons.
Om Hindeloopen te bereiken moeten we dwars op de golven varen. Dat lijkt ons met deze golfhoogte niet echt comfortabel. Hele bergen rollen onder ons door. Wat zullen we doen? Zo door gaan of even een pauze nemen en wachten op wat minder wind? We besluiten ons de Oude Haven te laten binnen spoelen. Daar liggen we met de kop op de wind aan de kade in het zonnetje. Lekker een boterhammetje eten en een kopje koffie drinken. In die cakewalk van daarnet kon dat niet.
Tot onze verbazing loopt een uurtje later de IJsvink binnen. Ze zijn een stukje voorbij Stavoren als ze ons berichtje krijgen dat wij de haven zijn ingegaan. Ze keren om en komen bij ons liggen. Wel zo gezellig!
In de loop van de middag stroomt de haven vol. De Nehelennia met Dick en Johanna zien we ook voorbij schuiven. Ze komen even later langs om wat te drinken.
We slaan de hele middag allerlei té grote boten van het lijf die tegen onze boten aan willen liggen. We hebben er bijna een dagtaak aan! Of de mensen schatten onze boten langer dan dat ze werkelijk zijn of ze willen uit gemakzucht tegen ons aan liggen, dan hoeven ze niet verder om een plekje te zoeken. Er is nog een derde mogelijkheid natuurlijk: misschien vinden ze onze North Beaches zó mooi dat ze ze van dichtbij willen zien... Mooi niet, dat laten we niet gebeuren! De havenmeester is het gelukkig helemaal met ons eens en helpt ons ze weg te sturen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten