132. Rust

Het verwachte onweer blijft uit en het regent niet veel vannacht. De echte buien zijn blijkbaar tot de Noordzeekust beperkt gebleven.

We doen het rustig aan en tegen twaalven verlaten we de haven. Het eerste stuk kunnen we nog zeilen. Grappig genoeg zijn zowel de windvaan als de windmeter verstrikt geraakt in spinnenwebben. Geen van beide doet het meer. Dat is voor het eerst dat dat ons overkomt; maar dat is lastig zeilen! Pas als er even een wat harder windvlaagje langskomt, raken ze los.

Vlak voor de Stichtse Brug geven we het op en gaat de motor aan. Hoewel het zaterdag is, is het hier vreselijk rustig. Geen vrachtverkeer en maar weinig zeilboten. Alleen wat motorjachtjes passeren ons. Zou het hier altijd zo stil zijn of is iedereen op vakantie naar Friesland of het IJselmeer? We zetten koers richting Spakenburg.

De haven naar het dorp is smal en ligt vol. Dus moeten we de 'Nieuwe Haven' in. Vervallen en ongezellig. Het grenst aan een bouwput waar volgend jaar de echte nieuwe jachthaven klaar moet zijn. Het sanitairgebouw is al gesloopt. Naast het havenkantoortje zijn daarom twee Dixies neergezet... Als je een toiletgebouw wilt gebruiken, moet je via het dorp naar het gebouw aan de andere kant van het water. Dat is lekker als je hoge nood hebt! Jammergenoeg vertelt de havenmeester dit pas nadat we betaald hebben. De prijs is weliswaar laag, maar dat maakt het wat mij betreft niet goed...





Het centrum is druk en gezellig. Er is een hele grote markt met de wereld aan viskramen, dames in klederdracht en heel veel terrasjes. Spakenburg heeft overduidelijk een regionale functie als winkelhart van de Veluwerand. Verder vallen natuurlijk alle Botters op. Ze liggen rijen dik geparkeerd in de gracht. Er is zelfs nog een Botterwerf in gebruik. De hellingen zijn bezet met schepen.
Het blijft de rest van de avond stil. Weinig gasten te zien en niemand om een praatje mee te maken. Morgen weer heel snel verder!

- Posted using BlogPress from my iPad

Geen opmerkingen:

Een reactie posten