328. Finito

Voor ons is het einde seizoen. 

Er zijn van die diehards die bijna de hele winter doorzeilen, maar dat is niets voor ons. Enerzijds ben  ik een koukleum ('het moet wel leuk blijven'), anderzijds lijkt het me een heel gedoe. Je weet nooit wanneer het plotseling hard gaat vriezen, dus je moet na elk ritje bedenken hoe je de boel achterlaat en of weer overal antivries in moet. Je zal het een keer vergeten en je komt te laat... Gelukkig heeft Bob daar net zo weinig zin in.

Om half 10 vertrekken we met de boot vanaf ons huis. Om 10 over half 10 zijn we weer terug. Bob is de autosleutels vergeten. Eerder op de ochtend heeft hij de auto bij de jachthaven gezet en is hij op de vouwfiets teruggekomen. Hij heeft zijn klusjas aangetrokken en jawel hoor, de sleutel zit dus in de andere jas. We gaan weer opnieuw richting jachthaven.

Daar aangekomen laten we eerst anti-vries door de motor lopen. Ik wacht op een gifgroene uitstoot uit de uitlaat, maar het blijft lichtgroen. Ondertussen loopt de motor zo lang, dat de jerrycan leeg is... Dus eerst maar nieuwe antivries halen. Voor de verandering is deze schattig roze. Ook deze wordt er doorheen gejaagd. Ligt het aan mijn ogen, dat ik het niet goed meer zie? Kost ons wel twee jerrycans anti-vries, maar het is in elk geval onmogelijk dat de motor deze winter nog gaat bevriezen.

Hoppakee (zou onze kleinzoon zeggen), en de twee accu's eruit. Dat gaat makkelijker als de boot nog in het water ligt. Op de bokken ligt hij vrij hoog en is het een heel gesjouw met die dingen. Ze gaan in de winter nu en aan even aan de stroom, dat schijnt beter voor hun gezondheid te zijn.

De kar schuift onder de Sylke, ze wordt uit het water gereden en schoongespoten. De romp is groezelig vies: ditmaal geen schelpjes maar groene aanslag. Het mangat dat we vorig jaar open hebben gehad, ziet er nog goed uit. 

Even later staat ze op haar plek. Bob rommelt nog wat in en aan de boot en later op de middag kan het dekzeil erover. Mevrouw staat netjes ingepakt, klaar voor de winter. 

We zullen we nu eens gaan doen...?