284. Het lijkt weer een boot

Druilerig maar leuk
Zaterdag waait het hard en is het bewolkt en koud. Nu en dan komt de regen met bakken naar beneden. 's Morgens gaan we even naar Harlingen om tussen de buien door de Vlootdag te bezoeken: de jaarlijkse opening van het charterseizoen voor de bruine vloot. Er ligt een groot aantal versierde schepen in de Zuiderhaven. Voor iedereen toegankelijk zodat je ook eens kunt kijken hoe zo'n schip er van binnen uitziet. Er staan wat watersport gerelateerde kraampjes op de kade en men houdt een sloepenroeiwedstrijd op het Wad. Jammer van het slechte weer, maar het is toch nog reuze gezellig!

Vandaag gaat het er dan van komen. De mast moet omhoog. Het waait net zo hard als gisteren, er staat een vlagerige windkracht 5 à 6 achter het huis. Gelukkig zijn de overige omstandigheden een stuk beter: het is droog en er schijnt een zonnetje. Bob houdt zich in de ochtend met de voorbereidingen bezig. Het is altijd een heel gepuzzel om te zorgen dat de stagen op de juiste plaats zitten en dat alle lijnen aan de goede kant van de zalingen lopen. Zoon Michiel is weer zo lief om ons te helpen en neemt vrouw en kind als supporters mee!
Het gaat gelukkig in één keer goed. Er blijft geen stag achter een lier hangen (veelvuldig gebeurd) en de mast hoeft niet opnieuw plat om lijntjes te ontwarren of opnieuw in te rijgen (is ook regelmatig gebeurd).




De rest van de dag besteedt Bob aan het spannen van de verstaging, het monteren van de giek en het uitvoeren van allerlei leuke klusjes die daaruit voortvloeien.

Daar liggen we dan!
Ook de kabeltjes van de windmeter, het stoomlicht, het toplicht en de antennedraad van de marifoon sluit hij aan. De windmeter en de verlichting hadden we al getest toen de mast nog plat lag, de marifoon nog niet. Nieuwsgierig als we zijn, proberen we het apparaat natuurlijk direct: we vangen een gesprek op van een binnenvaartschip op het Prinses Margriet Kanaal. Gesprekken binnen de bebouwde kom op die afstand konden we eerder niet ontvangen, dus de prestaties lijken door de dikkere draad echt verbeterd. We zetten de AIS aan en ook die werkt beter. We zien schepen tot vlakbij Lemmer varen, voorheen kwamen we in het binnenland niet verder dan net voorbij ons eigen dorp... Op Marine Traffic controleren we ons eigen uitzendsignaal. Hoewel we tussen de huizen liggen en maar een laag mastje hebben, pikt het programma ons signaal moeiteloos op. Alle werk van de afgelopen weken lijkt niet voor niets te zijn geweest. Het gepriegel in de mast, de problemen boven het plafond: Bob is ze alweer vergeten! 

Aan het einde van de dag kan het nieuwe buiskapje erop. Het past prachtig en staat zo strak als een snaar. De binnenkant van het doek is wit en de raampjes zijn wat groter dan in de vorige. Het maakt de kajuitingang een stuk lichter.

Wit van binnen...
Mooi strak en veel raam!

1 opmerking:

  1. Goh, steeds zo'n klusje waar ik veel schrik van heb: de mast die neer moet, en later weer rechtop...

    BeantwoordenVerwijderen