267. Samen

We zijn weer samen: Bob en ik. Het is wel even wennen. 'Afkicken' noemen we het. Twee weken lang hebben hebben we dag en nacht opgetrokken met een groepje mensen, nu is dat opeens over.

Waren we eerst van plan om vanaf Kornwerd via Workum direct door te varen naar huis, hoe dichter we bij Workum komen, hoe meer we gaan twijfelen. We zeilen als de brandweer. Aan de wind met de kluiver erbij maken we geregeld snelheden van meer dan 6 knopen. Wat zonde om nu al naar huis te varen en misschien de rest van het seizoen niet meer op dit heerlijke IJsselmeerwater te komen... We besluiten er in elk geval nog een dagje aan vast te knopen. Morgen zien we wel hoe het weer zich ontwikkelt. 

We varen door naar Hindeloopen en liggen daar om 11 uur al in de kom. Anderen worden net wakker, wij hebben al een dag zeilen achter de rug! We doen lekker niets, behalve koffiedrinken, kijken en kletsen. Voor het eerst deze vakantie komen we toe aan het lezen van een boek... Het is stil maar voor nu bevalt het ons even prima.

Het blijft rustig in de haven. Misschien omdat de Buienradar het ergste doet vrezen. Maar de regen valt mee. Ze komt pas 's avonds en duurt niet lang. We kunnen het toch niet laten om het nog even over de groep te hebben: we vragen ons af waar elke boot zich nu bevindt. Is de Free Spirit al in Amsterdam aangekomen? Zou de Arrivee in Stavoren zijn en zijn Gerard en Eke al in Sneek?

Zaterdag staat er een dikke windkracht 6 tot 7. Dat vinden wij genieten als we in Hindeloopen zijn. Lekker op de dijk naar het woeste water staan kijken terwijl je bijna uit je hemd geblazen wordt. 

Er varen bijna geen bootjes. Iedereen wacht met vertrekken tot laat in de middag, wanneer de wind iets is afgenomen. Gelukkig schijn de zon de hele dag. Als we niet op de uitkijk staan, zitten we heerlijk in de luwte in de kuip. Zo is het in alle opzichten weer een prachtige dag.

Vanmorgen vertrekken we om 8 uur richting Hindeloopen. De uitlopers van de orkaan 'Bertha'  schijnen vandaag langs te komen. Dat betekent later op de dag veel wind en regen. Voor die tijd willen we thuis zijn, dus zorgen we dat we om 9 uur als eerste bootje door de sluis van Workum varen. Het gaat langzamerhand steeds meer waaien en nu en dan vallen er spetters. Van echte buien is gelukkig geen sprake. We hebben een voorspoedige trip en om half 2 leggen we in onze achtertuin aan. De Sylke heeft ons weer veilg thuis gebracht (of is het andersom...?)! Ongelooflijk dat we maar twee weken weg zijn geweest; het voelt als minstens vier! 

We pakken de boot uit, vullen de wasmachine en gaan boodschappen doen. Vanavond leuk met de foto's in de weer! Laat de storm en de regen maar komen: ik vermaak me wel!