Voor dit weekend staat de tocht 'Ankeren & droogvallen op het Wad' op het program. Met het organiseren van zo'n tocht voor 20 boten haal je heel wat werk op je hals. We hebben de taken samen met een mede-organisator verdeeld; maar toch.
Voor november al moet een datum geprikt worden, want de tocht moet mee in de aankondiging voor de evenementen van het volgende jaar. Die datum hangt op het Wad natuurlijk mede af van het getij. Het is niet zo aardig om je gasten midden in de nacht te laten vertrekken of te laten aankomen...
Er moet een eerste bericht aan de deelnemers geschreven worden. Dat bericht stoppen we helemaal vol met tips over kaarten, navigatie, ankers, ankerlijnen, veiligheidsmiddelen, voorzieningen aan boord, droogvaltips over eventuele wadpoten, afsluiters, ontluchten, vooraf water klaarzetten en nog meer van dat soort dingen. Dat alles met het idee dat deelnemers dan nog ruim de tijd hebben om items aan te schaffen/aan te passen ruim voor vertrek.
Een paar weken voor de tocht gaat er weer een mail de deur uit waarin de laatste puntjes op de 'i' gezet worden. Daarin de juiste positie van ons avontuur, de havens die we aandoen, vertrek- en aankomsttijden, de gezamenlijke maaltijd en nog wat administratieve dingen. Ondertussen moet er een definitieve deelnemerslijst voor de Kustwacht gemaakt worden. Afspraken met havenmeesters en restaurant moeten bevestigd en gecontroleerd worden. Deelnemers bellen en mailen met allerlei vragen. Sommigen moeten helaas afzeggen, anderen op de wachtlijst sluiten zich verheugd aan. Hartstikke leuk en we zijn er maar druk mee.
En dan is het de week voor vertrek. Wat doen de weerberichten? Nou, dat geeft ditmaal niet veel hoop. Windguru, Windfinder, KNMI en MetOffice voorspellen geen van allen best weer. Veel regen, maar erger, ook heel veel wind. Er komt een depressie/trog aan die nu net op het moment supreme voor een bak wind gaat zorgen. Beaufort 6 tot 7 en dan ook nog uit zuidelijke richtingen zodat door afwaaiing zeer waarschijnlijk al veel te weinig water op de plaat staat om er uberhaupt op te komen om daarna droog te kunnen vallen.
Er wordt besloten om nog tot donderdagmorgen te wachten. Dan komt de weersvoorspelling voor het weekend van Zilt Meteo uit. Voor het Waddengebied ook altijd interessant. Ook deze meteo-Henk geeft eenzelfde soort voorspelling en we besluiten de hele tocht alsnog af te blazen. Dat voelt heel vreemd want op het moment dat we dat beslissen is het buiten warm, windstil en er schijnt een lekker zonnetje: "Ze hebben het toch echt wel bij het rechte eind?" Erg jammer voor de deelnemers die zich erop verheugd en voorbereid hebben. Gelukkig is er alle begrip en soms ook zelfs opluchting. We zijn dus niet de enigen die met enige achterdocht de weerberichten hebben gevolgd...
Zaterdagmiddag gaan we met de auto o.a. even een visje scoren in Stavoren en daarna alsnog naar de boot. Het waait inderdaad hard; tegen het eind van de middag gaat het steeds harder waaien. De wind giert door de verstaging in de haven. Op het strand word je compleet gezandstraald en de golven breken over de pier heen. Dat gaat zo de hele nacht door en om 10 uur 's ochtends wordt een 'gale warning' zuid-zuidwest 7 afgegeven. Was de tocht doorgegaan, dan waren de deelnemers nu op de terugweg richting zuiden (wind tegen) geweest. Voorwaar geen pretje op het IJsselmeer. Gelukkig, het besluit is een goed besluit geweest.
De Sylke ligt veilig aan vier lijnen mooi te wezen in haar box. We gebruiken het weekend om veel met de hond te wandelen (storm is vanaf de kant altijd leuk om te zien), te relaxen en wat klusjes te doen. Het is vaderdag en Bob wordt verwend met een gekookt eitje voor het ontbijt...
Heel voorzichtig laat het zonnetje zich door de dikke wolkenluchten heen nu en dan heel even zien. De wind zou later vanmiddag wat moeten bedaren. Jammer alleen dat je nooit weet wanneer precies. Is dat om 1 uur of om 6 uur? Ach wat geeft het, we genieten zo ook wel van ons bootje. Genoeg te lezen, te zien en te doen. Volgend weekend beter!
- Posted using BlogPress from my iPad
Heel erg sneu dat na al die voorbereidingen, de hele tocht moet afgeblazen worden inderdaad. Maar gelukkig heeft men er begrip voor. Geen kat die wil droogvallen bij een Zuidwest 7, niet?
BeantwoordenVerwijderenIn elk geval een knap stukje dat je hier geschreven hebt!