105. Strontrace (2)

Boot na boot verlaat zo het Soal. Er vinden nog wat spannende situaties plaats als de ene boot sneller voortgetrokken wordt dan de andere. Touwen en boten blijven achter elkaar haken: inhaalmanoeuvres zijn een feest voor de toeschouwers om te zien. Aan het eind van het Soal valt eindelijk de wind in de zeilen en worden de jaagtouwen binnen gehaald. Met veel gejuich zeilt men met een ZZW wind kracht 4 van ons weg.



Om de schepen goed te kunnen volgen, zijn ze uitgerust met Track and Trace; een soort GPS-zendertje stel ik me zo voor. Via internet is de route en zijn de manoeuvres van de schepen heel goed te volgen. Ook wordt per schip de snelheid en de koers weergegeven. Via Windfinder zijn er bovendien windpijlen aan het beeld toegevoegd zodat het leuk wordt om de slagen te voorzien en de tactiek te begrijpen. Aan de zijkant van het beeld lopen er nog wat Tweets mee, en het plaatje is compleet.

Thuis volgen we de boten met veel interesse. En natuurlijk vooral de boot die we zelf geholpen hebben het Soal door te jagen! ’s Avonds heel laat zitten we nog achter de computer te kijken naar wat er gebeurt. De wind is aangewakkerd tot windkracht 7 tot 8 uit het zuidwesten. Een slechte zaak voor onze schippers. Het is donker, het is koud en er staat een stormachtige wind tegen. Geen omstandigheden waarin ik graag op het IJsselmeer zou willen verkeren.

We zien van alles gebeuren op ons scherm. Sommige schepen kiezen voor Lelystad. Niet wetende dat de sluis die avond en nacht plotseling nu en dan voor enige tijd gestremd zal zijn. Sommige schepen horen dat en keren alsnog om naar Enkhuizen. Andere blijven aan de remmingswerken liggen wachten en hopen dat de stremming gauw voorbij zal zijn.



Bij Enkhuizen gaat het er soms ook vreemd aan toe. Een van de schepen heeft schijnbaar pech en ligt enkele uren stil aan de kade van Enkhuizen. Daarna vaart het weg richting Naviduct; keert om en vaart het Krabbegat weer uit. Maakt een rondje op het IJsselmeer en wendt de steven weer richting Enkhuizen. Dat herhaalt zich nog een keer totdat men blijkbaar de moed opgeeft. Het is dan al middernacht. De schade is waarschijnlijk niet te herstellen en we zien het schip naar de kom bij het museum varen om daar voor anker te gaan.

Tegelijkertijd krijgt een ander schip, dat het Naviduct al door is, ook pech. We zien het een rare koers varen richting de Houtribdijk. Het is daar erg ondiep, dus dat wordt spannend. Het vaart rondjes en maakt rare slagen. We denken zelfs even dat hij de weg kwijt is. Dan ineens ligt hij midden tussen de twee uiteinden van de dammetjes van het Naviduct: midden in de daar toch al smalle vaargeul. En hij ligt stil, volgens de Track and Trace. Vastgelopen dus. Dat duurt een tijdje. We zien dat de KNRM gealarmeerd wordt voor een vastgelopen schip en we zien ook een schip dat met de Beurtrace meedoet (en ook een Track and Trace aan boord heeft), de sluis uitkomen. Ook dat schip gaat stilliggen en manoeuvreren in de smalle doorvaart. Het is niet moeilijk te raden dat de een de ander probeert los te trekken. En we zien dat het lukt. Het beurtschip vervolgt zijn weg en de alarmering voor de KNRM wordt ingetrokken. Het vastgelopen schip vaart terug richting Naviduct en gaat daar aan een steiger liggen. Het geeft op. Mooi om te zien vanaf je keukentafel.



Het verschil in snelheid tussen de schepen is enorm. Het voorste schip is al bij het oude sluisje van Spaarndam terwijl het laatste schip nog bij Enkhuizen is. Uiteindelijk is de winnaar terug in Workum terwijl het laatste schip nog niet eens halverwege in Warmond is. Niet alle schepen halen de finish. Het is en blijft een loodzware race. Maar prachtig dat deze traditie zo voortleeft en dat er zoveel publieke belangstelling voor is.