36. Varen in Friesland

Voor de Toerzeilers organiseren we een weekend “Varen in Friesland”. Als regio Noord organiseren we allerlei tochten op het IJsselmeer en het Wad maar geen enkele tocht over de Friese Meren. Het lijkt een trend te worden dat de boten steeds groter worden en de bestemmingen steeds exotischer. Dat willen we doorbreken. De Vereniging van Toerzeilers moet zeker geen zeezeilvereniging willen zijn. We willen ook kleinere boten en/of minder ervaren bemanningen iets kunnen bieden. Laten wij het goede voorbeeld geven. We verzamelen in Lemmer. Midden in het centrum houdt de havenmeester wat metertjes walkant voor ons vrij. Uiteindelijk had het niet eens gehoeven want het is er nog helemaal niet zo druk. Het eerste palaver vindt plaats aan boord van de "Dionysos". Kennismaken met elkaar. Koffie drinken met dûmkes erbij, gevolgd door Schippersbitter met droge Friese worst. Dat lusten onze deelnemers wel! Een goed teken: met zulke mensen gaan wij graag op stap! De volgende ochtend gooien we de trossen los. Oorspronkelijk was het plan om via het Tjeukemeer richting Langweer te varen. Alle deelnemende boten hebben braaf de door ons vereiste ondiepe kiel, maar helaas hebben ze ook allemaal een mast die net iets te hoog is om onder de vaste brug door te komen. Dat plannetje gaat dus mooi niet door.

Tegen de wind in motoren we dan maar via het Prinses Margriet Kanaal richting Langweer. We doen de naam van het evenement "Varen in Friesland" onbedoeld eer aan; van zeilen komt niet veel. Gelukkig is er genoeg te zien onderweg want het is Pinksterweekend en het is beredruk op het water. We verzekeren onze gasten dat het echt niet altijd zo chaotisch varen is in Friesland: dit is zo’n beetje het drukste weekend van het jaar. (Op de Sneekweek na natuurlijk.) We pauzeren ergens aan een landje: met dank aan de Marrekrite. Met een maximale diepgang van 1.30 m zien gelukkig toch nog enkele deelnemers kans om vast te lopen. Dat bevestigt maar weer dat onze eis wat betreft diepgang niet voor niets was!

 Verder gaat het richting Sneek. Ook op het Sneekermeer is het druk, vooral vanwege zeilwedstrijden. Door de Houkesloot varen we Sneek binnen. Langs de meest luxueuze huizen met prachtige tuinen en langs de vele nieuwe, moderne appartementencomplexen. Er is hier veel veranderd de laatste jaren. Midden door de grachten in het centrum kachelen we door naar onze plek voor de nacht. Jammer dat een paar deelnemers blindelings op ons vertrouwen en vergeten de Almanak te raadplegen. Daar staan ze dan met lege handen: in paniek op zoek naar geld voor het klompje. (Hè Bert, Jack, Jan en Ed…). Alweer behulpzame havenmeesters hebben met rood lint een flink stuk kade bij de Waterpoort voor ons afgezet.

 Een fantastisch plekje om te liggen, zo vinden onze medereizigers. We palaveren met de nodige drank en hapjes. Niet zozeer om de route te bespreken maar meer om gezellig van de borrel met bijbehorende verhalen te genieten. Ditmaal fungeert de “Rana” als clubhuis. Diny heeft alle lachers op haar hand als zij ons uitlegt dat zij vroeger heilig wilde geloven dat er een rem op een zeilboot zat. De zogeheten “remtalie”. Wat een deceptie toen bleek dat het niet waar was! Het is zo gezellig dat we ons nog moeten haasten om op tijd in het besproken restaurant te zijn. Het eten is heerlijk, de porties zijn enorm en de prijzen vallen mee. De serveerster veegt in één beweging het glas wijn van Jan van tafel, maar verder is alles ok. “Onze” drie kinderen Bastiaan, Daaf en Thomas vermaken zich prima en gedragen zich voorbeeldig. Alle hulde aan hun ouders Bert en Marret. Dat maken we wel eens anders mee! De volgende morgen verlaten we Sneek en varen we via de Gauw richting IJlst. Een prachtig stukje water. Het is overal nog stil. We genieten van de rust, het landschap en de vogeltjes langs de kant. De tijd lijkt hier te hebben stil gestaan. Dit is Friesland op zijn best. Bij Heeg aangekomen barst “de hel” weer los. Het is Eerste Pinksterdag, het is mooi weer, iedereen is vrij en alles wat kan drijven is dan ook op het water. Het is druk. Gelukkig zijn het Heegermeer en de Fluessen prima te bezeilen. Dat scheelt heel wat kruisende scheepjes op ons pad. Het waait aardig en we spoeden ons met een lekker gangetje richting 

Stavoren. Dit is genieten. Zie filmpje.  

 In Stavoren heeft de verenigingshaven de nieuwe steigers net klaar. Onze box is zo lang en zo breed dat we er bijna met vier boten in kunnen. ’s Avonds maken we met ons allen een ommetje langs de dijk en drinken we koffie bij de Oude Haven. We sluiten het weekend af met een heel tevreden gevoel. Geheel tegen alle voorspellingen in, waait het de volgende morgen net te hard en net uit de verkeerde richting om voor alle deelnemers comfortabel via het IJsselmeer naar huis terug te keren. We besluiten dan ook om maar binnendoor richting Lemmer te gaan en vanuit daar onze weg naar huis te vervolgen. Wederom een heerlijke zeiltocht. Een lekker windje, het blijft droog en de zon laat zich nu en dan zien. Zo komt er een eind aan weer een fantastisch weekend. Medezeilers: bedankt!