10. De Oversteek (1)

Oversteek met een hoofdletter omdat het toch wel iets bijzonders is. Zit dat alleen tussen de oren of is het werkelijk zo? Wij zeilen nog niet zo lang op zee. Zeker voor ons heeft de term iets magisch. Het Kanaal oversteken: dat klinkt toch wel even iets anders dan de oversteek Stavoren-Enkhuizen. Vroeger als kind op het strand keek ik richting Engeland en zag ik een oneindige zee zonder overkant. Ik kon mij niet voorstellen dat daar nog land achter lag. In werkelijkheid is de afstand Dover-Calais niet veel meer dan een ritje Makkum-Enkhuizen. Maar er is wel degelijk verschil natuurlijk. Er zijn geen vluchthavens en eenmaal aan de reis begonnen betekent meestal ook doorzetten. Daarbij is het Kanaal zeer druk bevaren, er staat stroming en er liggen zandbanken in de weg. 

En last but not least: het weer en de zee kunnen onaangenaam en onberekenbaar zijn. Aan de meeste gevaren kan je zelf proberen wat te doen door je zo goed mogelijk voor te bereiden. Zo kiezen wij niet voor de kortste oversteek maar nemen de route Ramsgate-Nieuwpoort. Zeker twee maal zo lang maar volgens mensen die het kunnen weten, een stuk veiliger. De scheepvaart is wat meer verspreid dan in de nauwe flessenhals en je hebt minder last van heen en weer racende veerboten en erg drukke havens. Bovendien, als bonus, kom je gelijk al een stuk noordelijker uit als je toch op weg bent naar huis. We kiezen de stroming vanzelfsprekend zo dat we gedurende de overtocht de meeste uren stroom mee hebben. Het is vooral belangrijk dat “aan de overkant” als je na een lange tocht koud, moe en het zat bent, het tij mee loopt. Dat is psychologisch gezien een enorme oppepper. Voor je gevoel verloopt het einde van de tocht dan een stuk sneller en dat is heel goed voor het moraal. 

Zeker omdat het voor ons de eerste keer is en dan ook nog met een onbekende boot, wachten we totdat het weer rustig en stabiel genoeg lijkt. Helemaal zeker wat wind en golven gaan doen ben je natuurlijk nooit, maar we willen de goden niet verzoeken.